Κατ’ αρχήν, μη με προσφωνείτε έτσι! Με κατατάσσετε στην χορεία των οφφικιάλων που δεν ανήκω, η οποία εσχάτως επεκτάθηκε … επικίνδυνα με αποτέλεσμα να γεμίσει ο ψαλτικός κόσμος καλπάκια και όσοι τα φορούν να καμαρώνουν ως αθιγγανοποίητα ξυλουργικά εργαλεία παραποιώντας τον τίτλο τους σε «Άρχων του οικουμενικού θρόνου».
Υπάρχουν βέβαια οι εξαιρέσεις των επαξίως τιμηθέντων οφφικιάλων.
Στο επίμαχο θέμα τώρα, απαντώ ρωτώντας: «Όταν οι Πατριαρχικοί ψάλτες καλούνταν να ψάλλουν σε πανηγυρίζοντα Ναό έψαλαν μόνο τα εκφωνητικά λειτουργικά και το Άξιόν εστιν του Γρηγορίου;
Γιατί ο Πρίγγος έγραψε σε όλους τους ήχους λειτουργικά; Για να … μην τα ψάλλει;
Ο Στανίτσας έλεγε: «Όλοι οι δάσκαλοι, πατριαρχικοί και μη, έγραψαν τα δικά τους Χερουβικά, κοινωνικά, άξιόν εστιν, αλλά και λειτουργικά, και όχι μόνον!!! Γιατί να μην γράψει και ο Στανίτσας».
Ας σταματήσει λοιπόν η διΰλισις του κώνωπος και η κατάποσις της καμήλου με υποβολιμαίες τέτοιες ερωτήσεις «γιατί άλλαξε ο Στανίτσας» ή «γιατί παραλείπει …. μια απλή στο ‘’Άγιος άγιος’’ του Μεγ. Βασιλείου»….
Η ταπεινότητά μου σας λέει ότι ο Στανίτσας δεν άλλαξε! Και γιατί να αλλάξει! Υπήρχε λόγος; Τί να αλλάξει; Διαστήματα; (Αυτά τα περιποιήθηκε … τυχαίως ο Καράς!) Τα μαθήματα του εσπερινού, του όρθρου;
Απλά ο άνθρωπος εκτός Πατριαρχείου εμπλούτησε τις μουσικές του επιλογές με μαθήματα ήδη γραμμένα, αφού τα χειρόγραφα από τα οποία ψάλαμε ήταν κιτρινισμένα από το χρόνο, φθαρμένα από τη χρήση και χιλιοειπωμένα στην Πόλη. Η μόνη του αλλαγή ήταν το ότι δεν φορούσε το καλπάκι του, αν και δεν του αφαιρέθηκε το οφφίκιο του Άρχοντος πρωτοψάλτου της Μεγ. του Χριστού Εκκλησίας.
Γράφοντας το βιβλίο Ζωοδ. Πηγή του Χατζηαθανασίου ήρθε η στιγμή να στοιχειοθετηθούν τα λειτουργικά που ονομάζει «Φρύγιος» και μου λέει ο Νικόλαος Απτόσογλου, γαμβρός του Χατζηαθανασίου: «Αυτά είναι τα ΔΙΑΣΗΜΑ!!!» Ναι! του απάντησα, αλλά ποιός τα έκανε διάσημα!!!
Αν κάτι δεν αρέσει στους παρωπιδοφόρους να μην το ακούν….
Αν προτιμούν
αυτό, προερχόμενο από τις φαντασιώσεις και τις τυχαίες χειρονομίες, και που ταιριάζει απόλυτα με
αυτό δικαίωμά τους.
Αλλά πρέπει κάποτε (ποτέ δεν είν’ αργά) να αποτινάξουν τα δεσμά της καρα-πλάνης τους και να ενστερνιστούν τα διαυγή διαστήματα της τεχνοτροπίας των πατριαρχικών δασκάλων ανεξάρτητα αν ψάλλουν εντός ή εκτός του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού.
Υπενθυμίζονται … καταποθέντες .. κάμηλοι.. μαργαριτάρια
οθνείου έργου περί ών έχουν αποφανθεί άλλοι, να μειδιάσει και το ποικιλόχρωμον ερίφιον...
Χωρίς λόγια….