Γεωργίου Αγγελινάρα, Περί Ψαλτικής

Μανώλης Παπαδάκης

Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Εξω Μουλιανών
Πολύ ωραίο άρθρο, διδακτικό για όλους μας, το οποίο λέει τα πράγματα ως έχουν..

Κρατώ τα 10 ποιο ενδιαφέροντα σημεία..ως μια περίληψη του άρθρου.

α)δεν αρκεί η φοίτησή σε μια Σχολή Ψαλτικής Τέχνης.
β)τα πτυχία δεν έχουν το απαιτούμενο αντίκρισμα, διότι οι απόφοιτοι των Σχολών δεν έχουν την απαραίτητη ιεροψαλτική τριβή, αλλά και διότι δεν συνεχίζουν να μελετούν.
γ)Το φωνητικό τάλαντο και η μουσική αντίληψη είναι χαρίσματα της θείας Πρόνοιας και οφείλουν να τα καλλιεργήσουν και να τα επαυξήσουν προς δόξαν Θεού και εις διακονίαν της Εκκλησίας.
δ)Να ψάλλουν (οι ιεροψάλτες) από τα βιβλία και να μην αυτοσχεδιάζουν, να τηρούν επακριβώς τις προβλεπόμενες από το Τυπικό της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας τυπικές διατάξεις
ε)Οι μαθητές πρέπει να χρησιμοποιούν τις εγκεκριμένες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο μουσικές εκδόσεις
στ)Ανάγκη πάσα να επανέλθει στην Ψαλτική Τέχνη ο σεβασμός προς τα καθιερωμένα βυζαντινά μελωδήματα.
ζ)Το μέτρο συγκρίσεως και το σημείον αναφοράς είναι το ύφος και το ήθος της Ψαλτικής παραδόσεως της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας
η) Ευτυχώς υπάρχουν και οι Συνοδείες των Μοναχών Δανιηλαίων και Θωμάδων..
θ) Ο ψάλτης οφείλει να έχει ορθό μουσικό κριτήριο και να γνωρίζει τι ψάλλεται και πώς πρέπει να ψάλλεται.
ι)Η ψαλμωδία δεν είναι διασκεδαστική. Πρέπει να ενισχύει την προσευχητική διάθεση των πιστών και να προκαλεί την κατάνυξη, την πνευματική ανάταση, τη βαθιά συναισθηματική συγκίνηση, την ηρεμία, την πραότητα και τη γαλήνη της ψυχής.
 
Last edited:
Top