Αγαπητέ Νεκτάριε,
τα βιβλία που περιέχουν το πρώτο τραγούδι πρέπει να είναι τα εξής
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΖΑΡΑΚΗ:
«ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΑΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ»
Εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΑΚΑΣ, ISBN 960-290-192-6. γύρω στο 1993-4
BERTRAND BOUVIER
«ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ»
Έκδοση ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ (Μέλπως Μερλιέ), Αθήνα 1960.
Τ’ αηδόνια της Ανατολής (Μ. Ιβήρων, χφ 1203 & Μ. Ξηροποτάμου, χφ 262)
Τ’ αηδόνια της Ανατολής και τα πουλιά της Δύσης,
στου Φιλαδέλφου τον βουνόν, στου Φιλαδέλφου τ’ όρος
για συναχθήτε μιαν μεριάν να ποίσω περιβόλι
να κόψω μήλον της φιλιάς, κυδώνι της αγάπης,
δαμάσκηνον με το κλαδί, σταφύλι με το κλήμα.
Περισσότερες διαδικτυακές πληροφορίες
http://petroupolisodeon.googlepages.com/ALLOTESOTANEKOYRSEVAN.pdf
Για του Πέτρου τη ''Μισμαγιά'', βλέπε
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/tradition/secular_music_agioreitikoi_kwdikes
.htm#6 6. Πέτρου Λαμπαδαρίου τοῦ Πελοποννησίου, Τί σκληρότης εἶναι φῶς μου.
από όπου και αντιγράφω:
Ἦχος δ´ λέγετος, Σεγκιάχ.
Τί σκληρότης εἶναι φῶς μου, ἀφοῦ τόσον σὲ ποθῶ
τὴν δικήν σου τὴν ἀγάπην δὲν μπορῶ ν᾿ ἀξιωθῶ.
Ἀφοῦ πάντα τὴν ἀγάπην τὴν ζητεῖς χρεωστική,
πρέπει πάντα στὴν καρδιά σου ἡ αὐτὴ νὰ κατοικῇ.
Τὸ τραγούδι ὑπάρχει στὸν Βατοπαιδίου 1428 («Μελπομένη») καὶ περιέχεται ἐξηγημένο στὴν «Πανδώρα». Ό Πέτρος Πελοποννήσιος (1740-1778) θεωρεῖται κορυφαία στὴ σύνθεση ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς. Διέπρεψε ἐπίσης στὴν ἐξωτερικὴ μουσικὴ ὡς δεξιοτέχνης τῆς πανδουρίδας καὶ τοῦ πλαγίαυλου, καθὼς ἐπίσης καὶ ὡς συνθέτης. Σὲ ἕνα παλαιὸ βιογραφικό του ἀναφέρεται πὼς γιὰ κάποιο διάστημα κανένας στὴν Πόλη δὲν συνέθετε χωρὶς τὴν ἄδειά του. Τὰ γεγονότα ποὺ συνδέονται μὲ τὴν λιγόχρονη μουσική του διαδρομὴ ἀγγίζουν τὰ ὅρια τοῦ μύθου.
ΥΓ Η συνέχεια των στίχων του τελευταίου υπάρχει εδώ
http://xoirovoskos.blogspot.com/2007/12/blog-post.html
ηχητικό του Χορωδία του Συλλόγου Φίλων Βυζαντινής Μουσικής Αιγιαλείας
Διεύθυνση-Διδασκαλία: Φίλιππος Οικονόμου εδώ
http://www.houpas.com/songs/TiSklirotisEinaiFosMou.rm