Νικόλαος Βλαχόπουλος
Τό 1946 τό τότε Εκκλησιαστικό Συμβούλιο τού Ι.Ν.Υψώσεως Τιμίου Σταυρού(Εσταυρωμένου) έφερε τόν εκ Κωνσταντινουπόλεως διακεκριμένο πρωτοψάλτη Νικόλαο Τιμολέοντος Βλαχόπουλο, γαμπρό τού περιφήμου πρωτοψάλτου καί διδασκάλου τής εθνικής μας μουσικής Νηλέως Καμαράδου.
Ο Νικόλαος Βλαχόπουλος πού διακρίθηκε γιά τήν καλλιφωνία του καί τήν ασύγκριτη μουσική του τέχνη, γεννήθηκε σέ συνοικία τού Βοσπόρου τής Πόλης τό 1883 καί από ηλικίας 10 ετών μαθήτευσε κοντά σέ σπουδαίους πρωτοψάλτες, όπως ήταν ο Ιωάννης Βασιλειάδης καί ο Εμμανουήλ Κρεμέζης, μαθητές τού Γ.Σαρανταεκκλησιώτου. Κατόπιν φοίτησε στή Σχολή τού Μουσικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως πού είχε τήν έδρα της στό Φανάρι καί ύστερα απ'τήν αποφοίτησή του άρχισε τή μακρά του σταδιοδρομία στό αναλόγιο.
Στήν αρχή προσελήφθη ώς Δομέστικος(οφφίκιο, αξίωμα-βοηθός τού Πρωτοψάλτου) τού Ι.Ν.Αγίου Κωνσταντίνου Πέραν τής Κων/λεως καί κατόπιν τού Ι.Ν.Παναγίας τής Καφατιανής, κοντά στό διάσημο μουσικοδιδάσαλο καί πρωτοψάλτη Νηλέα Καμαράδο.
Τό 1904 ήρθε στή Θεσσαλονίκη όπου υπηρέτησε ώς Πρωτοψάλτης στόν καθεδρικό Ναό τής τού Θεού Σοφίας. Κατόπιν μετέβη πάλι στήν Πόλη(τό 1914), όπου διετέλεσε Πρωτοψάλτης τής Αγίας Τριάδος τού Πέραν, τής Παναγίας τής Καφατιανής στό Γαλατά, τού Αγίου Κωνσταντίνου τού Πέραν καί τού Αγίου Ιωάννου τών Χίων.
Τό 1931 ήρθε στήν Καβάλα ώς πρωτοψάλτης τού Μητροπολιτικού Ναού τού Αγίου Ιωάννου καί τό 1934 ήρθε στήν Αθήνα όπου υπηρέτησε ώς πρωτοψάλτης διαφόρων Ναών: Αγίας Τριάδος Αμπελοκήπων, Αγίας Φωτεινής Ν.Σμύρνης, Αγίου Κωνσταντίνου Πειραιώς κ.ά. Καί τό 1946 προσελήφθη ώς Πρωτοψάλτης, όπως είπαμε, τού Ι.Ν.Υψώσεως Τιμίου Σταυρού Αιγάλεω, όπου υπηρέτησε μέχρι τό 1955 περίπου, μέ αριστερό Ιεροψάλτη τόν Αντώνιο Ζαννίκο, διακεκριμένον καί αυτόν γιά τήν καλλιφωνία του καί τήν άριστη εκτέλεση τών Ιερών κειμένων.
Ενθυμείται ο γράφων πού τά πρώτα μαθήματά του στή βυζαντινή μουσική(μαθητής τού Δημοτικού) τά άκουσε απ'τόν Νικόλαο Βλαχόπουλο στόν Εσταυρωμένο, ότι ο μπάρμπα Νίκος, όπως τόν αποκαλούσαμε, ήταν πολύ αυστηρός στό αναλόγιο καί δέν επέτρεπε τό παραμικρό λάθος. Έψαλλε πάντα από χειρόγραφα πού τά ονόμαζε «διφθέρας», τοποθετημένα πάνω σέ βάση από λεπτό σανιδάκι, βαμμένο καφέ, πού πίσω υπήρχαν οι επιγραφές μέ μεγάλα γράμματα: «ψάλλετε από διφθέρας» καί «τό κραυγάζειν ούκ εστίν άδειν». Τό μεγάλο του «σουξέ» τίς Κυριακές ήταν τό «Άγιος ο Θεός» τού Κρητός πού τό έψαλλε πολύ εντυπωσιακά.
http://parasimantiki.weebly.com/omicroniota-delta940sigmakappaalphalambdaomicroniota.html