Σχετικά πάλι με τη διδασκαλία, ο Δάσκαλος, επέμενε πολύ -απόλυτα θα πρέπει να τονίσω, να ακούγονται ΟΛΑ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΘΑΡΑ. Ιδιαίτερη σημασία έδινε στην ορθοφωνία, να ακούγονται καθαρά τα φωνήεντα αλλά και όλα τα σύμφωνα. Νευρίαζε όταν άκουγε να ψέλλουν π.χ. Άγιος ο Θεός, αλλά να ακούγεται ... Άγιο ο Θεο.... ! Μου δίδαξε πώς να σχηματίζω το στόμα έτσι ώστε να ξεχωρίζουν τα φωνήεντα ολοκάθαρα. Το α να είναι πράγματι α, το ο να είναι ο, το ου να είναι ου κλπ. Μου είχε πει να στέκομαι στο σπίτι μπροστά στο καθρέφτη και να κάνω πρόβες ως προς αυτό, το σχήμα του στόματος - χειλιών κατά την εκφορά κάθε φωνήεντος, ώστε να ακούγονται ΚΑΘΑΡΑ και να ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο.
Ένα άλλο που μου είχε μάθει ήταν η εκτέλεση σωστά των κλιμάκων. Διότι όπως έλεγε, οι περισσότεροι δεν εκτελούν σωστά τις κλίμακες. Μου τόνιζε τίς έλξεις που κάποιοι φρόγγοι ασκούν στους άμεσα γειτνιάζοντες. Ιδιαίτερα θυμάμαι στη κλίμακα του Βαρέως διατονικού ήχου με βάση τον Ζω την έλξη του Κε προς τον Ζω, που (πρέπει) να εκτελείται ως να υπάρχει στον Κε ... τρίγραμμη ή και τεράγραμμη δίαιση! Αυτά ίσως σήμερα να φαίνονται απλά, διότι έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία θεωρητικά, έχουν γίνει πολλές σχολές, και υπάρχουν πολλοί μαθητές μεγάλων δασκάλων που τα έχουν διδαχθεί. Όμως τότε οι περισσότεροι ψάλτες δεν τα ήξεραν, ιδιαίτερα στην Αθήνα.
[Αν θεωρούνται ανιαρά=βαρετά χωρίς ιδιαίτερη σημασία αυτά που γράφω, παρακαλώ να μου το πείτε, δεν χρειάζεται να σας κουράζω]