Ένας από τους λαμπρούς αγιορείτες ψάλτες που σημάδεψαν την αγιορείτικη ψαλτική παράδοση είναι και ο Διακό Διονύσιος ο Φιρφιρής.
Μια επιβλητική και σεβασμία μορφή που με την χαρισματική φωνή του συνετάραξε τα ψαλτικά ύδατα.
Ο Διακό-Διονύσιος Φιρφιρής βρέθηκε στο Άγιον Όρος από την ηλικία των οκτώ ετών, όταν ορφανός και απροστάτευτος μεταφέρθηκε εκεί από τον μοναχό θείο του, π. Χαράλαμπο.
Μυήθηκε στο πνεύμα και την ουσία της βυζαντινής μουσικής από τον Γέροντα Διονύσιο, τον πνευματικό του πατέρα και όχι μόνο αναδείχθηκε αντάξιος του, αλλά και τον ξεπέρασε.
Αργότερα (από 1935 έως 1945 περίπου), μαθήτευσε, φωνητικώς και ποιοτικώς σε έναν κορυφαίο ψάλτη τον Γέροντα Συνέσιο Σταυρονικητιανό (δεύτερο Κουκουζέλη τον άπεκάλεσαν οι αγιορείτες).
Δεν παρέλειψε δε να επωφεληθεί και της διδαχής του μεγάλου περί την θεωρία της Βυζαντινής μουσικής πατρός Γαβριήλ.
Με την αρχοντική και βροντώδη φωνή του κόσμισε τα ιερά αναλόγια και λάμπρυνε τις πολύωρες αγιορείτικες αγρυπνίες.
Το αρχοντικό και ηγεμονικό του ύφος αποτελεί μίμηση και διδαχή για τους νεότερους ψάλτες.
Έχουν εκδοθεί αρκετοί ψηφιακοί δίσκοι με τον Διακο-Διονύσιο αλλά οι αναμνήσεις από την εύστροφη και λιγυρά φωνή του στο καθολικό του Πρωτάτου είναι μια μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία που δεν λησμονήται.
