Τὰ Μουσικὰ Μαθήματα τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας (τὸ κοινὸν δηλ. σὲ σχέση μὲ τὸ ἴδιον) εἶναι συγκεκριμένα καὶ ἀπαράβατα! Καθιερώθηκαν μέσα στὸ χρόνο μετὰ πολλῶν δοκιμῶν ἀναδεικνύοντας ἕνα ἀνώτερο μουσικὸ ἐπίπεδο (γι' αὐτὸ ἄλλωστε ἔχουμε τὶς πηγές!). Ἄν ἐπιθυμεῖ «ἕκαστος ἐφ' ὧ ἐτάχθη» δύναται νὰ τολμήσει ἐλάχιστη ἀλλαγὴ στὴ «μουσικὴ θέση» (καὶ πρὸς Θεοῦ ὄχι στὸ μέλος!) προσθέτοντας αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν δικὴν του ἀνώτερη προσέγγιση. Καὶ αὐτὸ πάλι, πρέπει νὰ ἀποδειχθεῖ ὥστε νὰ γίνει πραγματικὰ «κτῆμα» τῶν πατριαρχικῶν χορῶν!
Ἡ πηγή, (π.χ. ὁ Πέτρος ὁ Λαμπαδάριος), εἶναι ὁ κανόνας ἀλλὰ, ὄχι δὰ, ὅτι ἀπ' ἐκεῖ καὶ πέρα δὲν ὑπάρχει τίποτα! Μόνο ἀνόητος καὶ ἐλλιπὴς μουσικὸς θὰ ἔλεγε μετὰ ἀπὸ τρεῖς αἰῶνες περίπου κάτι τέτοιο! Δὲν μποροῦμε νὰ καταργοῦμε ἐν ριπῆ ὀφθαλμοῦ ὅλη αὐτὴ τὴν λαμπροφανῆ ἐξέλιξη, μὲ τὸ πρόσχημα τάχα μου, ὅτι πᾶμε στὴν λεγομένη «πηγή»!
Μακάρι λοιπόν, νὰ προσπεραστεῖ αὐτὴ ἡ πηγὴ γιὰ νὰ νὰ ἔρθει ἐπιτέλους ἡ πέμπτη πηγή! Ἀφοῦ ὅμως αὐτὸ δὲν ἔχει γίνει μέχρι τώρα (ἐξαιτίας πάλι δικῶν μας λαθῶν καὶ παραλείψεων), τότε εἴμαστε ὑποχρεωμένοι στὴν ἱστορία καὶ στὴν ζῶσα παράδοση νὰ κρατήσουμε αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ μᾶς παρέδωσε ἡ σκυτάλη (δηλαδὴ Ἀστέρης -Χαριατίδης)! Δὲν καταργεῖται τὸ ὑπάρχον, οὔτε ὀπισθοδρομεῖ κατὰ τὸ δοκοῦν, ἀλλὰ συμπληρώνεται μετὰ πολλῶν δοκιμῶν γιὰ νὰ φτάσει σὲ ἀνώτερα ἐπίπεδα ἀπὸ ἀνώτερα συναισθήματα μὲ βάση τὴν πηγή! Αὐτὸ νομίζω ἀρκεῖ σὰν ἀπάντηση σὲ ὅλους αὐτούς, ποὺ σπεύδουν σήμερα νὰ ζητωκραυγάσουν τὴ «ρίζα» κόβοντας «τὸ δέντρο» στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία!