Απ'όσο γνωρίζω απ' τα θεωρητικά που διάβασα, απ'τους αρχαίους Έλληνες, ο ήχος με την χαμηλώτερη βάση ονομάζονταν βαρύς.
Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό.
Σύμφωνα με αυτό σήμερα ο Βαρύς ήχος είναι ο πιο βαρύς ήχος. Πιο κάτω από τον χαμηλό Ζω δεν υπάρχει αυτόνομος ήχος.
Όμως...
Παλαιά οι κύριοι ήχοι ήταν: ο πρώτος στον Κε ο δεύτερος στον Ζω' ο τρίτος στον Νη' και ο τέταρτος στον Πα'. Οι πλάγιοι πάλι 4 φωνές κάτω από τον κύριο: ο πλ.Δ' στον Δι, ο πλ.Γ' στον Γα, ο πλ.Β' στον Βου και ο πλ.Α' στον Πα.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό ο πλ.Α' είναι ο πιο βαρύς ήχος και όχι ο πλ.Γ'! Κι όμως από παλαιά ("
εξ αρχαιολογίας" λέει ο Χρύσανθος) ο ήχος ονομάζεται βαρύς! Δεν ονομάστηκε έτσι μετά το 1814!
Και επειδή κάποιος μπορεί να πει "
αυτές οι βάσεις που λες είναι συμβατικές-οι παλαιοί δεν είχαν βάσεις", θα θυμίσω ότι στην παλαιά μέθοδο από οποιαδήποτε βάση αν ανεβούμε 1 φωνή βρίσκουμε πρώτο ήχο, 2 δεύτερο, 3 τρίτο και 4 τέταρτο. Και αντίστοιχα αν κατεβούμε βρίσκουμε τους πλαγίους. Ο πλάγιος του τρίτου εξακολουθεί να έχει 2 φωνές κάτω από αυτόν τον πλάγιο του πρώτου, που έτσι γίνεται ο βαρύτερος ήχος.
Σήμερα λοιπόν μπορεί να μας φαίνεται απόλυτα λογικό πως ο ήχος αυτός ονομάζεται βαρύς, αλλά τι γινόταν παλαιότερα; Μήπως το όνομα βαρύς ήθελε να δείξει κάτι άλλο και όχι την βαρύτερη βάση;
Δεν γνωρίζω φυσικά ακριβώς τι μπορεί να συμβαίνει γι αυτό διερωτώμαι και ρωτάω κι εγώ.