Δεν αντιλέγω, ο Περιστέρης ήταν μορφή στην Ελληνική μουσική, βυζαντινή και τραγούδι. Όμως και αυτοί που ψάλλουν στην Μητρόπολη σήμερα ο Παπαδόπουλος και ο Κατσαρός είναι άριστοι ψάλτες.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η εμμονή στον Χρυσοχοϊδη και Ψάχο.
Έχω ακούσει απ τον κ. Παπαδόπουλο να ανεβάζει Πρίγγο και Στανίτσα, προς τιμήν του, και Φιλανθίδη και να τα ψάλλει τέλεια.
Αν μπορούσατε να ανεβάσετε τον ακάθιστο του Χρυσοχοϊδη θα ήτο δώρο για μας γιατί είναι σπάνιο.
Δεν πρόκειται για εμμονή στο μελοποιό, αλλά για πεποίθηση ότι το μουσικό μέλος αποτελεί επένδυση του κειμένου, η απόδοση του οποίου πρέπει να είναι ευκρινής στο εκκλησίασμα, το οποίο οι χοροί οιονεί μελωδικά εκπροσωπούν. Υπ' αυτήν την έννοια, είναι σημαντικό, π.χ., στο "κινδύνων" του "εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον" να τονίζεται η όντως τονιζόμενη συλλαβή και όχι το "κι" αυτής, ή στο "τους σους υμνολόγους" η φράση "θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν" να αποδίδεται με συνεχή, και όχι διακοπτόμενη, μουσική φράση, κ.ο.κ. Αυτά και άλλα παρόμοια πετυχαίνει η μελοποίηση του Ν. Χρυσοχοϊδη, τα οποία σπανίζουν - συγκεντρωμένα, για να μην υπερβάλλω - αλλαχού.
Σε ό, τι αφορά τις εκδόσεις έργων του Ν. Χρυσοχοϊδη, νομίζω ότι το μήνυμα του κ. Σωτηρη Γεντη είναι κατατοπιστικό.
Χαίρετε.
