Συνέβη και σε μένα κάποιος από τους ιερείς μιας ενορίας στο Χαλάνδρι, άραβας την καταγωγή (όχι ευτυχώς ο προϊστάμενος του ναού που είναι λογικός άνθρωπος) να μου πει ότι δεν με ήθελε στο δεξιό ψαλτήρι, επειδή επέμενε στην εφημερία του να ψάλει από το ψαλτήρι αυτό ο καθημερινός εμπειρικός ψάλτης του ναού (που ΔΕΝ είναι κι αυτός όπως και εγώ διωρισμένος), και όχι εγώ, που έρχομαι λιγότερο συχνά από αυτόν μόνο στις καθημερινές γιορτές αγίων κλπ. Παρενθέτως να πω, ότι ο εν λόγω εμπειρικός, που προηγουμένως του είχε διαμαρτυρηθεί και τον είχε "ανάψει" τότε εναντίον μου, ψάλλει χάλια, δεν ξέρει καν χερουβικά των διαφόρων ήχων κ.λπ, μασσά και στρεβλώνει τις λέξεις και συλλαβές των τροπαρίων, δεν έχει καθόλου καλή άρθρωση στο λόγο του κ.ο.κ, με αποτέλεσμα κανείς από το εκκλησίασμα να μην καταλαβαίνει τίποτε από την υμνολογία και τα αναγνώσματα κάθε ακολουθίας. Δεν ξέρω για ποιον λόγο επέμενε τόσο φορτικά να ψάλει αυτός ο παράφωνος εμπειρικός και όχι εγώ, ίσως επειδή του κάνει τα όποια "θελήματα" που του ζητά, δεν ξέρω.
Εγώ, ως διπλωματούχος ψάλτης που προηγούμαι παντός εμπειρικού σύμφωνα με τον Κανονισμό περί Ιεροψαλτών, αντέτεινα εκείνη την ημέρα στον ιερέα αυτόν ότι ως διπλωματούχος βυζαντινής μουσικής της Β΄ ιεροψαλτικής κατηγορίας προηγούμαι στα τυπικά προσόντα του κυρίου τούτου που εντάσσεται στην Ε΄και τελευταία Κατηγορία και ότι μόνον ο προϊστάμενος του ναού έχει το δικαίωμα να με διώξει από το ψαλτήρι ή και από το ναό, αφού και οι δυο μας είμαστε μη διωρισμένοι ιεροψάλτες στο ναό αυτόν! Δεν μετακινήθηκα, λοιπόν, εκείνη την ημέρα από το ψαλτήρι, παρά το σοβαρό επεισόδιο που ο ιερέας μου δημιούργησε πριν την έναρξη του όρθρου, ενώ στα θέματα αυτά τα ψαλτικά δεν του έπεφτε κανείς λόγος. Βέβαια στη συνέχεια το θέμα διευθετήθηκε με εκατέρωθεν εξηγήσεις μου με τον ιερέα αυτόν και ξεχωριστά (σε επόμενη μέρα) από μένα με τον προϊστάμενο του ναού που απέφυγε πάντως να πάρει σαφή θέση.
Ωστόσο, ο εμπειρικός ψάλτης, που είναι εξαιρετικά εριστικός και εγωπαθής, συνέχεια ακόμη και σήμερα συνεχίζει, αν και μη διωρισμένος (και αυτός), να μου δημιουργεί θέματα προς τους εφημερεύοντες ιερείς, κάθε φορά που τολμήσω εγώ να ανέβω στο δεξί ψαλτήρι (εν ελλείψει των δύο διωρισμένων), με αποτέλεσμα να έχει χαθεί σχεδόν κάθε διάθεσή μου να ψέλνω σε αυτόν το ναό, όπως έψαλλα σχεδόν καθημερινά και αμισθί, εδώ και 30 χρόνια, χωρίς προβλήματα πριν έρθει αυτός ο κύριος. Η σύγχυση αυτή μαζί του δεν αντέχεται και ψάχνω απεγνωσμένα να βρω ένα μικρό, ήσυχο εκκλησάκι έστω και σχετικά μακριά από τον τόπο κατοικίας μου να μπορέσω να ψάλλω και εγώ ΜΕ ΜΟΝΙΜΗ ΘΕΣΗ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΜΙΣΘΙ ήρεμα και προσευχητικά στον Θεό μας.
Αν κάποιος μπορεί να με συμβουλεύσει σχετικά λόγο ουσιαστικής βοήθειας, ας μου απαντήσει εδώ.