Αναγόρευση σε επίτιμους διδάκτορες των Διδασκάλων της Ελληνικής Μουσικής Σίμωνος Καρα και Σπυρίδωνος Περιστέρη
από Το Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών την Τρίτη, 4 Ιουνίου 1996.
από Το Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών την Τρίτη, 4 Ιουνίου 1996.
Με αφορμή το παρακάτω μήνυμα:
Σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια, στις 4 Iουνίου 1996 το Tμήμα Mουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Aθηνών αναγόρευε σε επίτιμο διδάκτορα τον Σίμωνα Kαρά ο οποίος γεννήθηκε σαν χθες στις 3 Ιουνίου 1903
Εκείνη τη βραδιά, ο κ. Γρηγόριος Στάθης, καθηγητής της Βυζαντινής Μουσικολογίας και Ψαλτικής Τέχνης, μίλησε για τον διδάσκαλο Σίμωνα Καρα λέγοντας:
" ... χωρίς καμία προσπάθεια ωραισμού, αλλά ίσα-ίσα με την περισσή φροντίδα και έγνοια να είμαι αντικειμενικός και τα λεγόμενα μου να 'ναι εξακριβωμένα, και μη παραβλάψω με αμετροέπειες η υπερβολές η παραλείψεις την εικόνα του προσώπου και του έργου του διδασκάλου Σίμωνος Καρα."
"Η διδασκαλία της ελληνικής μουσικής γνώρισε με την ολοκληρωμένη πολύτομη Μέθοδο του Σίμωνος Καρα την αναγωγή της στο πρωτότυπο και στις σωστές της διαστάσεις. Πράγματι, επιτεύχθηκε μια τομή και θεώρηση των μουσικών πραγμάτων από αυθεντική ελληνική άποψη, όπως υπαγορεύουν οι θεωρητικές συγγραφές των ελλήνων, στον μακροβιώτερο μουσικό πολιτισμό της οικουμένης, τον ελληνικό: αρχαίο, βυζαντινό, μεταβυζαντινό, νεώτερο. Η 'Πολυμέθοδος' αποτελείται από 8 εκδεδομένους ήδη τόμους και άλλους 8 ανέκδοτους."
"Εκείνο που πρέπει να τονισθή, πάντως είναι ότι ο Σίμων Καράς, όπως και ο άλλος μεγάλος δάσκαλος της εθνικής μουσικής, που τιμάται ισάξια και αξιοχρέως απόψε, ο Πρωτοψάλτης των Αθηνών κυρ Σπύρος Περιστέρης, γεμίζουν όλον τον κ' αιώνα, τον αιώνα μας. Είναι, και ο ένας και ο άλλος, από εκείνους που σημαδεύει ο Θεός και τους σφραγίζει με μια δωρεά για να επιτελέσουν το έργο του, κάθε φορά. Κι ο Σίμων Καράς είπε 'ιδού εγώ' κι αυτή η συναίσθηση, μαζί με την ιδοτυπία του χαλκεμένου αυτοδίδακτα χαρακτήρος του, τον έκανε μονήρη, ως σκύμνο λέοντος που διάλεξε και φυλάει την μόνη του κι εύκολα, κι ίσως κατά χρέος, βρυχάται και ψέγει και ειρωνεύεται και ανακαλεί και νουθετεί και προφητεύει ...
<<Την ώρα καθ' ην επιστήμονες εκ διαφόρων μερών του κόσμου ασχολούνται με τους κώδικας και την παράδοσιν της Βυζαντινής Μουσικής - της εθνικής μας μουσικής εις το πεδίον το θρησκευτικόν - ερήμην ημών, ημείς ασχολούμεθα με μινοράκια και πρίμο-σεγοντάκια ... με μουσικούς εξευρωπαισμούς κι εκσυχρονισμούς ... με φαιδρότητας και κοσμικότητας εν τη θεία λατρεία. Και εις αυτήν την περίοδον των μουσικών εκλεβαντινισμών, μακάριοι όσοι κρατήσουν την αρχαιοελληνικήν και βυζαντινήν μουσικήν παράδοσιν ανόθευτον και αμόλυντον, δια να την παραδώσουν αδιάφθορον εις τας επερχομένας ελληνικάς γενεάς. Μιαν ημέραν η ορθόδοξος πίστης, η πατρίς, η τέχνη και η επιστήμη θα τοις χρεωστώσι μεγάλην χάριν.>>
Ίσως να περιαυτολογεί εδώ ο διδάσκαλος και να επιζητεί την αυτοδικαίωση ... αλλ' όντως του χρεωστούμε <<μεγάλην χάριν>>. Και σε αναγνώριση, ακριβώς, της προσφοράς του Σίμωνος Καρα το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών εγείρει, κατά το αρχαίο έθος, και τον δικό του ανδριάντα, πλάι στους άλλους, να κοσμεί την λεωφόρο της μουσικολογικής γνώσεως και να ιθύνει τα διαβήματα των νέων που θα επιποθήσουν να διαβούν αυτόν τον κατάσκιο δρόμο."
Αυτά, χωρίς σχόλια δικά μου. Ακόμη κ' άλλα ενδιαφέροντα περιέχει το βιβλίο <<Αμφοίν την τιμήν>> που εξέδωσε το Πανεπιστήμιον Αθηνών Τμήμα Μουσικών Σπουδών το 1997. Το οποίο βιβλίο μου χάρισε προ καιρού ένας φίλτατος καθηγητής με πολλά άλλα ντοκουμέντα και άρθρα.
. . .