Έξυπνο το δέσιμο των θέσεων, ωραία ηχογραφημένο το άκουσμα και με φωνητική ομοιογένεια. Δεν άκουσα τον πλάγιο του Δ΄ εκτός κι αν μου ξεφεύγει κάτι, θα ήμουν ευγνώμον αν μου το επισήμανε κάποιος.
Χωρίς να επιθυμώ να κατηγορήσω τον συνθέτη διότι αυτή η τάση υπάρχει γενικότερα σήμερα, δεν βρίσκω το λόγο σύνθεσης ενός πολύηχου μαθήματος αν η σύνθεση είναι τόσο σύντομη που δεν επιτρέπει την ανάπτυξη του κάθε ήχου. Αυτός δεν είναι και ο λόγος όπου αποφεύγονται κατά το δυνατόν οι γρήγορες εναλλαγές ήχων στο νέο στιχηραρικό είδος μελοποιίας; Π.χ. στο "Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου..." δεν αναφέρεται μόνο μία μουσική φράση του Β΄ ήχου. Όχι ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως στο "Πάσα πνοή" του πλαγίου του Α΄ από τον Ιωάννη, όπου στο "Εκ των ουρανών" βάζει πλάγιο του Β΄, κάτι που συνειδητά προσωπικώς αποφεύγω...
Υ.Γ. Sorry, δεν θέλω να γίνομαι κακός και ελπίζω να μην φαίνομαι τέτοιος