Λοιπόν:
Σύστημα Τυπικού π.Κων/νου Παπαγιάννη εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας
σελ 405
παρ1013.
Τη Παρασκευή εσπέρας ο Εσπερινός τελείται ως διετάχθη εν περιπτώση Δ΄ 1001.
Αλλά μετά το Νυν απολύεις ψάλλεται το Τη υπερμάχω, το τρισάγιον, το απολυτίκιον της εορτής εκ γ΄κ η απόλυσις της εορτής (παρ973).
Δίπτυχα
Εκκλησίας της Ελλάδος:
26. Σάββατον γ΄ τῶν νηστειῶν. «᾿Απόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου». Σύναξις τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Τῶν ἐν Γοτθίᾳ 26 μαρτύρων.
Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας. Εἰς τὴν θ΄. ᾿Απολυτίκιον «Σήμε*ρον τῆς σωτηρίας»· κον*τά*κιον «Τῇ ὑπερμάχῳ»· (μικρὰ) ἀπό*λυσις ὡς χθές.
Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακός (ἄνευ ψαλτηρίου)· τὰ 3 προ*σόμοια «Βουλὴν προαιώνιον» κ.λπ. ἀνὰ μίαν καὶ τοῦ ἀρ*χαγ**γέ*λου (Μαρτίου 26) ἕτερα 3 «Γαβριὴλ ὁ μέγιστος» κ.λπ., Δόξα, Καὶ νῦν, «᾿Απεστάλη ἐξ οὐρανοῦ». Εἴσοδος, «Φῶς ἱλα*ρὸν» καὶ τὸ προ*κείμενον τῆς ἡμέρας (τὰ ἐν τῷ Μηναίῳ ἀνα*γνώ*σματα ἀνήκουν εἰς τὴν κυρίαν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς καὶ δὲν ἀναγινώσκονται ἐνταῦθα). Εἰς τὸν στί*χον, τὰ 3 ἰδι*όμελα τῆς 25ης Μαρτίου «Τῷ ἕκτῳ μηνὶ» κ.λπ., μετὰ τῶν στί*χων αὐτῶν, Δόξα, Καὶ νῦν, «Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια». Με*τὰ τὸ «Νῦν ἀπολύεις» ψάλλεται τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» δίχορον, καὶ ἐκ*φω*νεῖται πα*ρὰ τοῦ ἱερέως ἐμ*με*λῶς ἡ γ΄ στάσις τῶν οἴκων τοῦ ἀκαθίστου ὕμνου «Νέαν ἔδειξε κτίσιν», ὡς εἴθισται· μετὰ τὸ τέλος τῶν οἴκων τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» σύντομον, τρισάγιον κ.λπ., τὸ ἀπο*λυ*τί*κι*ον «Σή*μερον τῆς σωτηρίας» γ΄. Ἀπόλυσις τῆς ἑορ*τῆς.
Τυπικό Οικουμενικού Πατριαρχείου:
Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Σήμερον τῆς σωτηρίας...».
Κοντάκιον: «Τῇ ὑπερμάχῳ...».
Ἀπόλυσις: Μικρά. Τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους...».
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Προοιμιακός – Ψαλτήριον.
Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Βουλήν προαιώνιον... – Φαίνῃ μοι ὡς ἄνθρωπος... – Θεός ὅπου βούλεται...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἀρχαγγέλου ἐκ τοῦ Μηναίου (26ῃ Μαρτίου)· «Γαβριήλ ὁ μέγιστος... – Τό μέγα μυστήριον... – Φωτός ὤν ἀνάπλεως...».
Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἀπεστάλη ἐξ οὐρανοῦ...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Τῷ ἕκτῳ μηνί... – Γλῶσσαν ἥν οὐκ ἔγνω... – Ἰδού ἡ ἀνάκλησις...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄. – «Εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν». β΄. – «ᾌσατε τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ».
Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Σήμερον χαρᾶς εὐαγγέλια...».
Μετά τό· «Νῦν ἀπολύεις...», ψάλλεται τό· «Τῇ ὑπερμάχῳ...» ἀργῶς καί ἀναγινώσκεται ἡ γ΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου· «Νέαν ἔδειξε κτίσιν...», εἶτα τό· «Τῇ ὑπερμάχῳ...» σύντομον καί εὐθύς·
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον τῆς σωτηρίας...», τρίς.
Ἀπόλυσις: «Ὁ δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ Πνεύματος ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου σαρκωθῆ*ναι καταδεξάμενος, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν...».
Απλά κ κατανοητά
Όλα τα άλλα είναι κόλπα κ μαγικα:wink: