Ψάλλεται ὁ κανόνας τῆς ἰνδίκτου μετὰ τῶν εἱρμῶν εἰς 6, τῶν ἁγίων γυναικῶν εἰς 4 καὶ τοῦ ὁσίου εἰς 4
(χφφ. Βατοπαιδίου 1202 ΤΑΣ μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1223-1300 φ. 16r, Καρακάλλου 25 ΤΑΣ ἀρχὲς ιδ’ αἰ. φ. 20r, Παντοκράτορος 272 ΤΑΣ ιδ’ αἰ. φ. 23v, Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης Βουλγαρίας 56 ΤΑΣ ιδ’ αἰ. φ. 28r, Μεγ. Μετεώρου 83 τυπικὸ τοῦ ἔτους 1580 φ. 43r).
Οἱ κανόνες τῆς ἰνδίκτου καὶ τοῦ ὁσίου εἶναι ποίημα Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (+749), ὁ ὁποῖος δὲν γνώριζε τὸν μεταγενέστερο κανόνα τῶν ἁγίων γυναικῶν, τὸν ὁποῖο δὲν προβλέπουν κάποια τυπικά. Τὰ παλαιὰ χειρόγραφα μηναῖα παρουσιάζουν πολλὲς παραλλαγές, ἡ δὲ παράλειψη ἤ δευτέρωση κάποιων τροπαρίων εἶναι σύνηθες φαινόμενο διευθέτησης καὶ μέτρου ἀπὸ τὰ τυπικά.