Αντιγράφω από
εδώ από κμν του Γ. Χατζηθεοδώρου.
''Το 1839 ο Θεόδωρος Φωκαέας εκδίδει «αργόν Αναστασιματάριον» [αργοσύντομο] του Πέτρου λαμπαδαρίου, «επιδιορθωθέν όμως μετά προσθήκης, παρά Κωνσταντίνου πρωτοψάλτου» -η αναφορά του ονόματος Κωνσταντίνου, θεωρώ,ότι μάλλον γίνεται από λόγους καλής θελήσεως και σεβασμού προς το πρόσωπό του, και όχι σοβαρής προσφοράς του-, το οποίο και αριθμεί ως τρίτη έκδοση-ως δεύτερη θεωρεί την έκδοση του 1832-,παρά το γεγονός ότι το Αναστασιματάριο αυτό πέραν από τις νέες προσθήκες και κάποια μικρή επέμβαση στους ασύμμετρους πόδες, δεν είναι άλλο από το Αναστασιματάριο του Χουρμουζίου, που, όπως προαναφέρθηκε, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από του Πέτρου‧ στο εξής, εκτός από τις προσθήκες που θα έχουν στη συνέχεια οι εκδόσεις του, από τον πρωτοψάλτη Ιωάννη, είναι ουσιαστικά αυτό που επικρατεί μέχρι τις ημέρες μας και αναφέρεται ως Αναστασιματάριο Πέτρου Λαμπαδαρίου.Στην έκδοση αυτή ο Φωκαέας συμπεριλαμβάνει και συνεκδίδει ,μετά τον πίνακα περιεχομένων του αργού ,για πρώτη φορά,από την εξήγηση του Γρηγορίου πρωτοψάλτου , και με ξεχωριστή αρίθμηση το σύντομο Αναστασιματάριο του Πέτρου Λαμπαδαρίου . Ως προς την ύλη του ο Φωκαέας εκτός των όσων εμπεριέχονται στο προηγούμενο της έκδοσης του 1832(πλην των μαρτυρικών του Σαββάτου που αφαιρεί),καταχωρεί σε δική του μελοποίηση και σε στιχηραρικό τρόπο τα απόστιχα και τα στιχηρά των αίνων στους ήχους γ΄, βαρύ και πλ.δ΄., που σε όλες τις προηγούμενες εκδόσεις ήταν καταχωρισμένα σε σύντομο «ειρμολογικό» μέλος . Επίσης, προσθέτει αργές καταβασίες (ειρμοί των κανόνων των ήχων) και ξανά τη στιχολογία του Μανουήλ πρωτοψάλτου).''
