Άξιον Εστί - Λέγετος
- Thread starter agrovas
- Start date
Κάποιες επισημάνσεις επάνω στις δύο πρόσφατες προσωπικές συνθέσεις (Χερουβικό σε ήχο Α΄ και Άξιον Εστίν σε λέγετο) του πολλά υποσχόμενου νέου αοιδού, μελωδού και υμνωδού.
Δεν θα σταθούμε στη λιγυρότητα της πολίτικης λύρας των φωνητικών χορδών τού ταλαντούχου μουσικού.
Δεν θα σταθούμε στην βιρτουόζικη εκτελεστική του ικανότητα.
Δεν θα σταθούμε στις λαμπρές μουσικές του γνώσεις.
Θα προσπαθήσουμε να επικεντρώσουμε την εστίαση της προσοχής μας πάνω σε δύο άλλα σημεία:
Πρώτον στο γεγονός ότι η τρυτάνη του προσωπικού του ύφους , έχουμε την εντύπωση ότι, ήδη άρχισε να ρέπει σταθερά προς την πλευρά του εναργέστερα, πλέον, διακρινομένου βυζαντινού, ιεροπρεπούς μουσικού μανδύα
και
Δεύτερον στις διαφαινόμενες συνθετικές του ικανότητες
Και για τις δύο περιπτώσεις , σε πυκνό και εύστοχο λόγο, το μέλος του forum Γιώργος Μ. διατυπώνει θέσεις/παρατηρήσεις τις οποίες ασπαζόμαστε πλήρως.
Εμείς θα προσθέταμε στις, όντως, καίριες επισημάνσεις του παραπάνω μέλους του forum:
Όσο αφορά στο πρώτο σημείο:
Εκφράζουμε τη χαρά και την ικανοποίησή μας για την βυζαντινή, πλέον, μεγαλοπρέπεια και ιεροπρέπεια που, έχουμε στέρεη την εντύπωση ότι, διακρίνεται πλέον καθαρά στη φόρμιγγα του προικισμένου λάρυγγος. Ταυτιζόμαστε δηλ. πλήρως με την άποψη του αγαπητού Γιώργου Μ. ότι «το ύφος είναι πιο ψαλτικό».
Όσο αφορά στο δεύτερο σημείο:
Όταν πρωτακούσαμε τα δύο νεοσυντεθέντα μέλη, η πρώτη μας (προσωπική καθαρά) αντίδραση ήταν: «Ξένον άκουσμα»! Αλλιώτικο. Γνωστές γραμμές σε έπηλυ σύνολο. Δεν θα τολμούσαμε να το πούμε «παράξενο», γιατί δεν ήταν αντιπροσωπευτικός, κατ’ εμάς, ο όρος. Αν, πάλι, το χαρακτηρίζαμε «πρωτοποριακό», θεωρούσαμε ότι, θα οδηγούμασταν στο ένα άκρο: αυτό της υπερβολής. Αν, αντίθετα, το χαρακτηρίζαμε «χιρσίζ», θα ήταν κατάφωρη αδικία.
Ακούσαμε και ξανακούσαμε και ξανακούσαμε τις νέες συνθέσεις. Και, όσο προχωρούσε η επανάληψη, αυτές άνοιγαν την ακοή σαν πρωινό τριαντάφυλλο. Ήρθαν αυθόρμητα στο νου σοφές κουβέντες σοφού δασκάλου στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, του Γ. Μουρέλλου: «Ένα έργο τέχνης είναι μεγάλο, όταν επενεργεί πάνω στο δέκτη είτε εξοργίζοντάς τον, είτε γοητεύοντάς τον σε σημείο που να τον αφήνει άναυδο. Αν απλά και μόνο ο δέκτης έρχεται σε επαφή μαζί του μόνο μια φορά, φορά περιέργειας στη γνωριμία, κι έπειτα απλώς … πάει για καφέ κι ούτε νοιάζεται πλέον , τότε το έργο είναι μάλλον … αδιάφορο ».
Γι’ αυτό, εκείνο που, με παρρησία προσωπικής γνώμης, μπορούμε να πούμε είναι ότι οι δύο νέες συνθέσεις:
* Είναι κάτι το καινούριο
* Είναι ωραίο
* Ακούγεται και ξανακούγεται και ξανακούγεται …
* Είναι καλοδουλεμένο κέντημα
* Πάει την παράδοση ένα βήμα παραπέρα
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, θεωρούμε ότι, είναι ζώσα εξελισσόμενη παράδοση από έναν νέο, ανατέλλοντα βυζαντινό συνθέτη. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι έχουμε μπροστά μας έναν πραγματικό συνθέτη με ικανότητες που θα τον οδηγήσουν ψηλά, προς δόξαν Θεού και επ’ ωφελεία της λατρευτικής μας μουσικής.
Αγαπητέ φίλε κε Αγροκώστα,
Δεν έχουμε ακόμη την τύχη και χαρά να σας ακούσουμε διά ζώσης. Η γνώμη μας στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις κατά καιρούς αναρτήσεις σας στο φιλόξενο forum του «Ψαλτολογίου».
Σας ευχαριστούμε για την προσφορά σας , σας συγχαίρουμε για τις συνθέσεις σας και ατενίζουμε με χαρά και ικανοποίηση την ανοδική σας πορεία στη ζώσα ρωμαίικη μουσική παράδοση.
Η Παναγία Θεοτόκος, ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός , ευχόμαστε, να σας ευλογούν και να σας σκεπάζουν!
Δεν θα σταθούμε στη λιγυρότητα της πολίτικης λύρας των φωνητικών χορδών τού ταλαντούχου μουσικού.
Δεν θα σταθούμε στην βιρτουόζικη εκτελεστική του ικανότητα.
Δεν θα σταθούμε στις λαμπρές μουσικές του γνώσεις.
Θα προσπαθήσουμε να επικεντρώσουμε την εστίαση της προσοχής μας πάνω σε δύο άλλα σημεία:
Πρώτον στο γεγονός ότι η τρυτάνη του προσωπικού του ύφους , έχουμε την εντύπωση ότι, ήδη άρχισε να ρέπει σταθερά προς την πλευρά του εναργέστερα, πλέον, διακρινομένου βυζαντινού, ιεροπρεπούς μουσικού μανδύα
και
Δεύτερον στις διαφαινόμενες συνθετικές του ικανότητες
Και για τις δύο περιπτώσεις , σε πυκνό και εύστοχο λόγο, το μέλος του forum Γιώργος Μ. διατυπώνει θέσεις/παρατηρήσεις τις οποίες ασπαζόμαστε πλήρως.
Εμείς θα προσθέταμε στις, όντως, καίριες επισημάνσεις του παραπάνω μέλους του forum:
Όσο αφορά στο πρώτο σημείο:
Εκφράζουμε τη χαρά και την ικανοποίησή μας για την βυζαντινή, πλέον, μεγαλοπρέπεια και ιεροπρέπεια που, έχουμε στέρεη την εντύπωση ότι, διακρίνεται πλέον καθαρά στη φόρμιγγα του προικισμένου λάρυγγος. Ταυτιζόμαστε δηλ. πλήρως με την άποψη του αγαπητού Γιώργου Μ. ότι «το ύφος είναι πιο ψαλτικό».
Όσο αφορά στο δεύτερο σημείο:
Όταν πρωτακούσαμε τα δύο νεοσυντεθέντα μέλη, η πρώτη μας (προσωπική καθαρά) αντίδραση ήταν: «Ξένον άκουσμα»! Αλλιώτικο. Γνωστές γραμμές σε έπηλυ σύνολο. Δεν θα τολμούσαμε να το πούμε «παράξενο», γιατί δεν ήταν αντιπροσωπευτικός, κατ’ εμάς, ο όρος. Αν, πάλι, το χαρακτηρίζαμε «πρωτοποριακό», θεωρούσαμε ότι, θα οδηγούμασταν στο ένα άκρο: αυτό της υπερβολής. Αν, αντίθετα, το χαρακτηρίζαμε «χιρσίζ», θα ήταν κατάφωρη αδικία.
Ακούσαμε και ξανακούσαμε και ξανακούσαμε τις νέες συνθέσεις. Και, όσο προχωρούσε η επανάληψη, αυτές άνοιγαν την ακοή σαν πρωινό τριαντάφυλλο. Ήρθαν αυθόρμητα στο νου σοφές κουβέντες σοφού δασκάλου στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, του Γ. Μουρέλλου: «Ένα έργο τέχνης είναι μεγάλο, όταν επενεργεί πάνω στο δέκτη είτε εξοργίζοντάς τον, είτε γοητεύοντάς τον σε σημείο που να τον αφήνει άναυδο. Αν απλά και μόνο ο δέκτης έρχεται σε επαφή μαζί του μόνο μια φορά, φορά περιέργειας στη γνωριμία, κι έπειτα απλώς … πάει για καφέ κι ούτε νοιάζεται πλέον , τότε το έργο είναι μάλλον … αδιάφορο ».
Γι’ αυτό, εκείνο που, με παρρησία προσωπικής γνώμης, μπορούμε να πούμε είναι ότι οι δύο νέες συνθέσεις:
* Είναι κάτι το καινούριο
* Είναι ωραίο
* Ακούγεται και ξανακούγεται και ξανακούγεται …
* Είναι καλοδουλεμένο κέντημα
* Πάει την παράδοση ένα βήμα παραπέρα
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, θεωρούμε ότι, είναι ζώσα εξελισσόμενη παράδοση από έναν νέο, ανατέλλοντα βυζαντινό συνθέτη. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι έχουμε μπροστά μας έναν πραγματικό συνθέτη με ικανότητες που θα τον οδηγήσουν ψηλά, προς δόξαν Θεού και επ’ ωφελεία της λατρευτικής μας μουσικής.
Αγαπητέ φίλε κε Αγροκώστα,
Δεν έχουμε ακόμη την τύχη και χαρά να σας ακούσουμε διά ζώσης. Η γνώμη μας στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις κατά καιρούς αναρτήσεις σας στο φιλόξενο forum του «Ψαλτολογίου».
Σας ευχαριστούμε για την προσφορά σας , σας συγχαίρουμε για τις συνθέσεις σας και ατενίζουμε με χαρά και ικανοποίηση την ανοδική σας πορεία στη ζώσα ρωμαίικη μουσική παράδοση.
Η Παναγία Θεοτόκος, ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός , ευχόμαστε, να σας ευλογούν και να σας σκεπάζουν!
Μανώλης Παπαδάκης
Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Εξω Μουλιανών
Ο κ. Αγροκώστας είναι όντως ταλαντούχος. Περιμένουμε κι άλλα με καλό, προς δόξα Θεού!!
agrovas
Βασίλης Αγροκώστας
Αγαπητέ κ. Σιώκο (ΧΑΡΗΣ4), ειλικρινά σας ευχαριστώ από καρδιάς για το εκτενέστατο μήνυμα και για το χρόνο που αφιερώσατε για ν' ακούσετε και να κρίνετε τις συνθέσεις μου. Δεν έχω λόγια ειλικρινά! Σας περιμένω με την 1η ευκαιρία να έρθετε στον Άγιο Δημήτριο Βόλου και να τα πούμε κι από κοντά. Είναι από τις καλύτερές μου στιγμές όταν μ' επισκέπτονται συνάδελφοι με τους οποίους γνωριστήκαμε μέσω του Ψαλτολογίου...Να είστε καλά!!! Τα του Αγίου Κοσμά του Γερόπουλου ακολουθούν....