Nικόλαε, πολύ ενδιαφέρουσα σύνθεση: ήταν έξυπνο που άλλαξες τη διαδοχή των ήχων και σύναψες τον κάθε κύριο ήχο με τον πλάγιό του (όπως στο Θεαρχίω νεύματι). Έτσι, το αποτέλεσμα ήταν πιο "δεμένο" μουσικά από άλλα οκτάηχα αντίστοιχα μέλη. (Σε άλλα
Άξιον εστί δεν το έχω δει, δική σου ιδέα ήταν
. Πέραν αυτού όμως κάποιες θέσεις είναι πολύ δυνατές, όπως π.χ. το
σε την Θεοτόκον, η τελική κατάληξη σε άνω Πα (ο Τσατσαρώνης σε αντίστοιχο σημείο βάζει στο τέλος κι ένα ακόμα Σε - μακαρίζομεν
Σε), αλλά κυρίως το γλυκύ και μεγαλοπρεπές "ασυγκρίτως των Σεραφείμ"...