Ἀπὸ τὶς
Ἀρχέτυπες διατάξεις:
Μὲ τὸ παράγγελμα «Τὰς θύρας, τὰς θύρας πρόσχωμεν»
(Β σσ. 63, 75, Γ σ. 73, G σ. 84)
οἱ ὑποδιάκονοι[1] ἤ ὀστιάριοι-πυλωροὶ
(D I σ. 684)
ἤ ὑπηρέτες
(κανόνες Λαοδικείας κβ’, μγ’),
δηλαδὴ θυρωροί, κλείνουν τὶς θύρες τοῦ κυρίως ναοῦ γιὰ τὴν ἁγία ἀναφορά μέχρι τὴν ἐκφώνηση «Καὶ ἔσται τὰ ἐλέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ...»
(ἁγίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ Μυσταγωγία (628-630) § ιε’ ἔκδ. Φιλοκαλία τῶν νηπτικῶν καὶ ἀσκητικῶν τ. 14 σ. 112, Β σσ. 143, 145, 170, 172, ΕΜ σ. 336, G σσ. 156, 210, 211, 503, χφφ. εὐχολόγια Σινὰ 956 ι’ αἰ., 959 ια’ αἰ. φ. 120r, Κρυπτοφέῤῥης Γ.β.I ιγ’ αἰ. φφ. 43v, 70r, Paris. Coislin. gr. 213 τοῦ ἔτους 1027 φ. 30r, Πατρ. Ἱεροσολύμων 519 εἰλητάριο ιβ’ αἰ., Vat. gr. 1970 ἀρχὲς ιβ’ αἰ. φφ. 23v, 45v, 221r, 1872 ιβ’ αἰ. φ. 44r, Barb. gr. 431 ιβ' αἰ. φ. 77v, ΕΒΕ 662 ιγ' αἰ. φ. 95r, D ΙΙ σσ. 16, 345, 772, χφφ. εὐχολόγια Paris. gr. 412 εἰλητάριο ιγ'-ιδ' αἰ., Σινὰ 1016 εἰλητάριο ιδ’ αἰ., 2046 ιδ'-ιε' αἰ. φ. 215v, Ἰβήρων 780 τοῦ ἔτους 1400 φ. 146r, Paris. gr. 2509 μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1425-1439 φ. 222r, G σ. 503, ΤΡΕ Α’ σ. 224 καὶ πρωτ. Θ. Κουμαριανοῦ ῾῾Τὰς θύρας, τὰς θύρας πρόσχωμεν᾿᾿ Πύλες τοῦ ναοῦ ἤ θύρες τοῦ ἁγίου βήματος; ἔκδ. Ἐπιστημονικὴ ἐπετηρὶς Θεολογικῆς σχολῆς Ἀθηνῶν τ. 32 (1997) σσ. 537-565, βλ. καὶ κβ’ καὶ μγ’ κανόνες Λαοδικείας).
[1] Ἀποστολικὲς Διαταγὲς Η’ 11, 11, Ἀββᾶ Ἰωάννου τῶν Κελλίων ἀπόφθεγμα α’.