΄Ω μήτερ Παρθένε...(ειρμός θ΄ ωδής Κυριακής Σταυρ/νήσεως), Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος

[Π. Σ.]

To μουσικό κείμενο υπάρχει στη "Συλλογή καταβασιών αντί άξιον εστί" του Χουρμουζίου (σελ 11-12).

 

[evangelos]

Η σωστή σχέση του βαρέος ήχου με τον πρώτο είναι όταν δεν διαταράσσεις την αρμονία χωρίς λόγο. Έτσι δεν υπάρχει λόγος να υψωθεί ο γα για να έχει αρμονία όταν το μέλος κατεβαίνει στον βαρύ, εφόσον ο βαρύς στον ζω είναι χαμηλά. Μπορείς να έχεις βαρύ και ταυτόχρονα αβίαστο φυσικό άκουσμα πρώτου ήχου στον πα όταν κρατας χαμηλά τον ζω. Εδώ τηρείται αυτή η αρμονία από τον μακαριστό π. Νικόδημο Βαλληνδρά.
Σήμερα πολλοί (μαθητές Καρά, Αγγελόπουλου, νεο-Βατοπεδινοί πατέρες, πανεπιστημιακοί μουσικολόγοι κλπ) διαταράσσουν αυτή την αρμονία επικαλούμενοι φαινομενικά "επιστημονικούς" κανόνες και υψώνουν αφύσικα τον γα. Αγνοούν ότι οι κανόνες της αρχαίας αρμονίας απαγορεύουν την ύψωση της παρανήτης χορδής(εδώ γα) πάνω από την απόσταση ενός τόνου από την νήτη (δι) [βλ αρμονικά Μ Βρυεννιου]
Ας παρατηρήσουμε τα παλιά ακούσματα με περισσότερη προσοχή αν θέλουμε να είμαστε εντός παράδοσης και αρμονίας.

 

[evangelos]

Επίσης σε θέματα χρόνου τα έχουμε πει ότι δεν μετράμε τους χρόνους σαν ρομπότ αλλά μετράμε χρόνους μέσα μας και μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να προσθέσουμε ή αφαιρέσουμε χρόνους, έχοντας ένα μοτίβο ισχυρού ασθενούς χρόνου, όπου ο ισχυρός "κλέβει" χρόνο από τον ασθενή, έτσι ακούγεται περίπου κάποιες φορές σαν τρίσημος. Αυτός είναι ο περιβόητος χρόνος, αυτό που λέμε ότι κάποιος ξέρει από χρόνο, όχι η χρονική αγωγή(ταχύτητα) . Ακούστε πως τα ψάλλει εδώ και όλους τους παλιούς ψάλτες για να καταλάβουμε όλοι και να στρώση η ψαλτική, που έχει πάρει την κατρακύλα τα τελευταία 40 χρόνια