πάτερ, Χριστός Ανέστη!
(Συχωρέστε με για το μονοτονικό, υπάρχει τεχνική δυσκολία. Αν μπορέσω μέσα στη μέρα θα τα μετατρέψω)
Νομίζω ότι έχετε απόλυτο δίκιο: κάτι εννοείται, μια μετοχή. Με ρήματα ψυχικού πάθους συμβαίνει αυτό, π.χ. το
φρίττω (ειδικά το
φρίττω), το
καταπλήττομαι κ.α. Εκεί εννοείται μια μετοχή αιτιολογική, π.χ.
φρίτττω ορών, αλλά η έννοια του ψυχικού πάθους που υπάρχει στο ίδιο το ρήμα
φρίττω υπερισχύει και αυτονομείται ενώ η μετοχή παραλείπεται.
Έτσι εκτός από τις κανονικές αμετάβατες χρήσεις του
φρίττω, π.χ.
α)
χωρίς συμπλήρωμα
Τόν αΘεώρητον γυμνόν, είδον καί έφριξα φησί
β) με μετοχή:
τού Λυτρωτού ημών, υπό δούλου βαπτιζομένου, καί τή τού Πνεύματος παρουσία μαρτυρουμένου, έφριξαν ορώσαι Αγγέλων στρατιαί
γ)
με επιρρηματικό προσδιορισμό:
τά τάγματα εξέστησαν, τών Αγγέλων Πάναγνε, καί τών ανθρώπων έφριξαν, αι καρδίαι επί τώ τόκω σου, διό σε Θεοτόκον πίστει σέβομεν
παγιώθηκαν εν καιρώ στην υμνογραφία και μεταβατικές χρήσεις, στις οποίες πάντα υποκρύπτεται μια μετοχή
ορών, βλέπων, καθορών κ.λπ. (Σημείωση: το ρήμα ωστόσο είναι μεταβατικό, ό, τι κι αν υποκρύπτεται. Αν γράφαμε δηλαδή ένα λεξικό, θα καταχωρίζαμε και μια ξεχωριστή σημασία ή υποσημασία όπου το ρήμα είναι μεταβατικό). Μερικά παραδείγματα:
- σέ γάρ έφριξαν, οι πυλωροί οι τού Άδου
- έφριξαν τούτον οι άρχοντες τού Άδου,
- Ον φρίττουσιν Άγγελοι, καί πάσαι στρατιαί,
- Ον Στρατιαί Ουρανών δοξάζουσι καί φρίττει τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ,
- Τόν άναρχον Βασιλέα τής δόξης, όν φρίττουσι στρατιαί τών Αγγέλων,
- τήν αμαρτίαν πράττων, καί τόν Δεσπότην ου φρίττων, ο ασυνείδητος
- Σέ τήν πηγήν, φρίττουσι Κύριε άβυσσοι
- Φρίττουσιν οι νόες, τήν ξένην καί φρικτήν σου, Ταφήν τού πάντων Κτίστου
ΥΓ Με το ρήμα
καταπλήττομαι είχαμε παρατηρήσει
κάποτε το ίδιο πράγμα: πβ.
κατεπλάγησαν αγνή πάντες αγγέλων οι χοροί.