π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Ἐντελῶς τυχαῖα καί συμπτωματικά ἔπεσα ἐπάνω στίς προηγούμενες τῆς ἀκολουθίας τῆς Ὑπαπαντῆς τυπικές διατάξεις τῶν διαφόρων ἐκδόσεων Μηναίων Φεβρουαρίου Βαρθολομαίου, ὅπου γιά τήν περίπτωση συμπτώσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τό Σάββατον τῆς Τυρινῆς, μή ὑπαρχούσης προβλέψεως ὑπό τοῦ Τυπικοῦ τῆς Μ. Ἐκκλησίας (σ. σ. ἔχει ὑπόψιν του τό ΤΚΠ, ἀλλ᾿ αὐτό ἰσχύει καί γιά τό ΤΜΕ-Βιολάκη), παραθέτει τήν τυπική διάταξη ἀπό τοῦ «παλαιοῦ Τυπικοῦ» (σ. σ. ἐννοεῖ τό ΤΑΣ), ἀλλά σημειώνει καί ἑτέραν τυπικήν διάταξιν ἀπό «τὰς ἀνεκδότους Σημειώσεις περὶ τυπικῆς διατάξεως, τὰς σωζομένας ἐν τῇ Μ. Ἐκκλησίᾳ».
Αὐτό γιά μένα εἶναι πολύ σημαντικό, γιατί ἀντικρούει τήν γνώμη, ὅτι τά Τυπικά τῆς Μ. Ἐκκλησίας, εἶναι ἁπλούστευση ἤ ἀλλοίωση τοῦ ΤΑΣ.
Αὐτό ἔχει ἀντικρουσθεῖ ἀπό τό Τυπικολόγο καί Δρ κ. Διονύσιο Ἀνατολικιώτη ἀπό τοῦ 2008.
«εἶναι ἐπίσης ἐσφαλμένος ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ τυπικοῦ τοῦ Κωνσταντίνου· δὲν ἀλλοιώνει οὔτε καινοτομεῖ, ἁπλῶς καταγράφει τὴν διασῳζωμένην ἐν Κωνσταντινουπόλει παράδοσιν καὶ ἐξέλιξιν τοῦ τυπικοῦ, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται». (κι ἐδῶ).
Αὐτό ἤθελα νά ἐπισημάνω. Δέν ἀνοίγω θέμα γι᾿ αὐτή τήν περίπτωση, ἐπειδή δέν συμβαίνει μέ τό ν. ἡ.. Καί δέν εἶναι αὐτός ὁ σκοπός μου, δηλ. ἡ ἀνάλυση τῆς συγκεκριμένης τυπικῆς διατάξεως. Πάντως δυστυχῶς αὐτή ἡ Σημείωσις δέν εἶχε πέσει στήν ἀντίληψη τοῦ μακαριστοῦ π. Κ. Παπαγιάννη κατά τήν σύνταξιν τοῦ ΣΤ (§ 768, ὑποσημ. 623).
Αὐτό γιά μένα εἶναι πολύ σημαντικό, γιατί ἀντικρούει τήν γνώμη, ὅτι τά Τυπικά τῆς Μ. Ἐκκλησίας, εἶναι ἁπλούστευση ἤ ἀλλοίωση τοῦ ΤΑΣ.
Αὐτό ἔχει ἀντικρουσθεῖ ἀπό τό Τυπικολόγο καί Δρ κ. Διονύσιο Ἀνατολικιώτη ἀπό τοῦ 2008.
«εἶναι ἐπίσης ἐσφαλμένος ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ τυπικοῦ τοῦ Κωνσταντίνου· δὲν ἀλλοιώνει οὔτε καινοτομεῖ, ἁπλῶς καταγράφει τὴν διασῳζωμένην ἐν Κωνσταντινουπόλει παράδοσιν καὶ ἐξέλιξιν τοῦ τυπικοῦ, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται». (κι ἐδῶ).
Αὐτό ἤθελα νά ἐπισημάνω. Δέν ἀνοίγω θέμα γι᾿ αὐτή τήν περίπτωση, ἐπειδή δέν συμβαίνει μέ τό ν. ἡ.. Καί δέν εἶναι αὐτός ὁ σκοπός μου, δηλ. ἡ ἀνάλυση τῆς συγκεκριμένης τυπικῆς διατάξεως. Πάντως δυστυχῶς αὐτή ἡ Σημείωσις δέν εἶχε πέσει στήν ἀντίληψη τοῦ μακαριστοῦ π. Κ. Παπαγιάννη κατά τήν σύνταξιν τοῦ ΣΤ (§ 768, ὑποσημ. 623).