«Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου» στοὺς Χαιρετισμούς.

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Δὲν βρῆκα κάπου μία συζήτηση ἐπ’ αὐτοῦ, ἂν ὑπάρχει συγχωρέστε με καὶ ἂν εἶναι εὔκολο κατευθύνετέ με.

Σὲ αὐτὴν τὴν ἠχογράφηση τοῦ ἀειμνήστου ἄρχοντος (8:45) ἡ ὁποία δὲν γνωρίζω ἂν πραγματοποιεῖται ἐντὸς ἢ ἐκτὸς ἀκολουθίας – τὸ ὀποῖο μᾶλλον θὰ ἀπαντοῦσε καὶ στὸν ἀκόλουθο προβληματισμὸ – τὸ γνωστὸ Θεοτοκίον ἀντὶ νὰ τὸ ἀπαγγείλει ὡς τὰ προηγούμενα, τὸ ψάλλει ὅπως προβλέπεται στὸ Μέγα Ἀπόδειπνον πρὶν τὸ «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ». Μιμούμενοι πιθανῶς κάποιοι σύγχρονοι τὸ τηροῦν καὶ σήμερα. Γνωρίζετε ἂν πηγάζει ἀπὸ κάπου μία τέτοια παράδοση; ὡς ἀπόδειξη πρὸς τὴν τρέχουσα τακτική, ἀναφέρω τὴν ἀκολουθία τῶν Α΄ Χαιρετισμῶν ἀπὸ τὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ (1:12:06)

Εὐχαριστῶ ἐκ τῶν προτέρων.
 
Η μόνη περίπτωση εκτός του Μ. Αποδείπνου που έχω υπόψη μου καταγράφεται από τον Άγγ. Βουδούρη στο Τριώδιό του, όπου σημειώνει την ψαλμώδηση του "Την πάσαν ελπίδα μου" από τον πρωτοψάλτη μετά από το "Πάντων προστατεύεις", το οποίο ψάλλει ο Λαμπαδάριος, στην απόλυση των κατανυκτικών εσπερινών των Κυριακών.
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Ἐνῶ τὰ προηγούμενα εἶναι εὐχές, αὐτὸ εἶναι ὕμνος καὶ καλῶς ψάλλεται.
Απὸ αὐτὸ ἴσως προκύπτει ἕνα γενικότερο ἐρώτημα, ἂν δηλαδὴ οἱ ὕμνοι ψάλλονται πάντα, ἀνεξαρτήτως τῆς θέσης τους στὶς ἑνότητες τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, καὶ φυσικὰ ἂν αὐτὸ τεκμηριώνεται μὲ κάποιο τρόπο ἀπὸ ἀρχέτυπες ἢ σύγχρονες διατάξεις.
 
Top