[Ανακοίνωση] «Στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ»

GEORGE DEMELIS

Νέο μέλος
Η ΕΜΙ MUSIC σέ συνεργασία μέ τό Χορό Ψαλτῶν «Ἱεροί Μελωδοί» ἔχουν τή χαρά καί τήν τιμή νά παρουσιάσουν στό φιλόμουσο κοινό τό CD «Στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ». Στό CD ἀποδίδονται ὕμνοι ἀπό τίς ἀκολουθίες τῶν πιό γνωστῶν καί δημοφιλῶν στρατιωτικῶν ἁγίων. Σέ μία ἐποχή πού οἱ θεσμοί βρίσκονται σέ κρίση καί οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν νέα πρότυπα ἐλπίδας, οἱ Στρατιωτικοί Ἅγιοι ἔρχονται νά μᾶς διδάξουν μέ τήν τόλμη καί τήν ἀποφασιστικότητά τους καί νά ἀποτελέσουν παραδείγματα πρός μίμηση γιά τόν καθένα μας.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος, ὁ Ἅγιος Δημήτριος, οἱ Ἅγιοι Θεοδωροι, ὁ Ἅγιος Ἀρτέμιος, ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος, ὁ Ἅγιος Εὐστράτιος μαζί μέ ἕνα πραγματικό νέφος χιλιάδων μαρτύρων, τούς «καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες», ἀποτελοῦν δημοφιλῆ σημεῖα ἀναφορᾶς γιά κάθε πιστό.
Στό CD περιέχονται ὕμνοι ἀπό τίς ἀκολουθίες τῶν ἑξῆς Στρατιωτικῶν Ἁγίων:
1. Ἅγιος Νικήτας (15η Σεπτεμβρίου).
2. Ἅγιος Εὐστάθιος (20η Σεπτεμβρίου).
3. Ἅγιοι Σέργιος καί Βάκχος (7η Ὀκτωβρίου).
4. Ἅγιος Λογγίνος ὁ Ἑκατόνταρχος (16η Ὀκτωβρίου).
5. Ἅγιος Ἀρτέμιος (20ή Ὀκτωβρίου).
6. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρέθας ὁ Στρατηγός καί ἡ Συνοδεία Αὐτοῦ (24η Ὀκτωβρίου).
7. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος ὁ Μυροβλήτης (26η Ὀκτωβρίου).
8. Ἅγιος Νέστωρ (27η Ὀκτωβρίου).
9. Ἅγιοι Ἀκίνδυνοι (2α Νοεμβρίου).
10. Ἅγιοι Μηνᾶς, Βίκτωρ καί Βικέντιος (11η Νοεμβρίου).
11. Ἅγιοι Μάρτυρες Εὐστράτιος, Αὐξέντιος, Εὐγένιος, Μαρδάριος καί Ὀρέστης (13η Δεκεμβρίου).
12. Ἅγιοι Τεσσαράκοντα, οἱ ἐν τή λίμνη Σεβαστείας μαρτυρήσαντες (9η Μαρτίου).
13. Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καί Ἑλένη (21η Μαΐου).
14. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Προκόπιος (8η Ἰουλίου).
15. Ἅγιοι Δέκα Μάρτυρες Μεγάρων (16η Αὐγούστου).
16. Ἅγιος Φανούριος (27η Αὐγούστου).
17. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος (23η Ἀπριλίου).
18. Ἀποστολικόν Ἀνάγνωσμα ἀπό τή Β΄ πρός Τιμόθεον Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Τό CD συνοδεύεται ἀπό 56σέλιδο ἐνημερωτικό ἔντυπο, στό ὁποῖο περιέχονται ἱστορικά στοιχεῖα γιά τή Βυζαντινή Μουσική, τή θέση τῶν Στρατιωτικῶν Ἁγίων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τούς ψαλλόμενους ὕμνους.
Τήν ἐπιμέλεια τῆς παραγωγῆς ἔχει ὁ Γιῶργος Δεμελής καί τό Χορό Ψαλτῶν «Ἱεροί Μελωδοί» διευθύνει ὁ Κώστας Πολίτης.
Τό CD κυκλοφορεῖ σέ ὅλα τά δισκοπωλεῖα. Εἶναι ἕνα ἔργο διαχρονικό πού ἀξίζει νά κοσμεῖ τή δισκοθήκη κάθε φιλόμουσου.
 
Η ΕΜΙ MUSIC σέ συνεργασία μέ τό Χορό Ψαλτῶν «Ἱεροί Μελωδοί» ἔχουν τή χαρά καί τήν τιμή νά παρουσιάσουν στό φιλόμουσο κοινό τό CD «Στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ». Στό CD ἀποδίδονται ὕμνοι ἀπό τίς ἀκολουθίες τῶν πιό γνωστῶν καί δημοφιλῶν στρατιωτικῶν ἁγίων. Σέ μία ἐποχή πού οἱ θεσμοί βρίσκονται σέ κρίση καί οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν νέα πρότυπα ἐλπίδας, οἱ Στρατιωτικοί Ἅγιοι ἔρχονται νά μᾶς διδάξουν μέ τήν τόλμη καί τήν ἀποφασιστικότητά τους καί νά ἀποτελέσουν παραδείγματα πρός μίμηση γιά τόν καθένα μας.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος, ὁ Ἅγιος Δημήτριος, οἱ Ἅγιοι Θεοδωροι, ὁ Ἅγιος Ἀρτέμιος, ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος, ὁ Ἅγιος Εὐστράτιος μαζί μέ ἕνα πραγματικό νέφος χιλιάδων μαρτύρων, τούς «καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες», ἀποτελοῦν δημοφιλῆ σημεῖα ἀναφορᾶς γιά κάθε πιστό.
Στό CD περιέχονται ὕμνοι ἀπό τίς ἀκολουθίες τῶν ἑξῆς Στρατιωτικῶν Ἁγίων:
1. Ἅγιος Νικήτας (15η Σεπτεμβρίου).
2. Ἅγιος Εὐστάθιος (20η Σεπτεμβρίου).
3. Ἅγιοι Σέργιος καί Βάκχος (7η Ὀκτωβρίου).
4. Ἅγιος Λογγίνος ὁ Ἑκατόνταρχος (16η Ὀκτωβρίου).
5. Ἅγιος Ἀρτέμιος (20ή Ὀκτωβρίου).
6. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρέθας ὁ Στρατηγός καί ἡ Συνοδεία Αὐτοῦ (24η Ὀκτωβρίου).
7. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος ὁ Μυροβλήτης (26η Ὀκτωβρίου).
8. Ἅγιος Νέστωρ (27η Ὀκτωβρίου).
9. Ἅγιοι Ἀκίνδυνοι (2α Νοεμβρίου).
10. Ἅγιοι Μηνᾶς, Βίκτωρ καί Βικέντιος (11η Νοεμβρίου).
11. Ἅγιοι Μάρτυρες Εὐστράτιος, Αὐξέντιος, Εὐγένιος, Μαρδάριος καί Ὀρέστης (13η Δεκεμβρίου).
12. Ἅγιοι Τεσσαράκοντα, οἱ ἐν τή λίμνη Σεβαστείας μαρτυρήσαντες (9η Μαρτίου).
13. Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καί Ἑλένη (21η Μαΐου).
14. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Προκόπιος (8η Ἰουλίου).
15. Ἅγιοι Δέκα Μάρτυρες Μεγάρων (16η Αὐγούστου).
16. Ἅγιος Φανούριος (27η Αὐγούστου).
17. Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος (23η Ἀπριλίου).
18. Ἀποστολικόν Ἀνάγνωσμα ἀπό τή Β΄ πρός Τιμόθεον Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Τό CD συνοδεύεται ἀπό 56σέλιδο ἐνημερωτικό ἔντυπο, στό ὁποῖο περιέχονται ἱστορικά στοιχεῖα γιά τή Βυζαντινή Μουσική, τή θέση τῶν Στρατιωτικῶν Ἁγίων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τούς ψαλλόμενους ὕμνους.
Τήν ἐπιμέλεια τῆς παραγωγῆς ἔχει ὁ Γιῶργος Δεμελής καί τό Χορό Ψαλτῶν «Ἱεροί Μελωδοί» διευθύνει ὁ Κώστας Πολίτης.
Τό CD κυκλοφορεῖ σέ ὅλα τά δισκοπωλεῖα. Εἶναι ἕνα ἔργο διαχρονικό πού ἀξίζει νά κοσμεῖ τή δισκοθήκη κάθε φιλόμουσου.
ΕΛΕΟΣ.Στρατιωτικοί αγιοι...ειναι δυνατον να χαρακτηριζεται η ανώτερη κατασταση ύπαρξης που είναι η αγιότητα με τετοιους όρους???Μιλιταρισμος και στην αγιωσυνη??Σε μια εποχη που οι θεσμοι περνανε κριση...Και λοιπον¨??τι φταιει η εκκλησια??Παλι η εκκλησια θα σωσει το κρατος και τον στρατο¨??
μηπως εχουν ωριμασει οι συνθηκες να απεμπλακει η ορθοδοξη ελληνικη εκκλησια απο την ζοφερη σχεση της με το στρατο.??Ειναι αδυνατον οσο και εαν προσπαθουν χρονια τωρα να εγκαθιδρυσουν ιδεολογικη συγγενεια μεταξυ ορθοδοξιας και στρατου ο ιστορικος Ιησους και οι μαθητες του ιδιως στην ανατολη να ενtαχτουν σε γενικοτερη μιλιταριστικη νοοτροπια.Απο τους χιλιαδες αγιους καποιοι ειχαν το επαγγελμα του στρατιωτικου ή αξιωματικου ακομα και στον ρωμαικο στρατο..ΔΕΝ ξερω υποπτα μου ακουγονται αυτα.Το Πνευμα πνεει παντου.Μηπως γινανε Αγιοι γιατι μαθανε υπακοηηη και σεβασμο στους ανωτερους μεσα στον πρωτογονισμο των λεγεωνων¨
 
Last edited:
Καλό και εύστοχο το ερώτημά σας. Αρμοδιότεροι να να απαντήσουν σ΄αυτό είναι οι κ. Εμμ. Γιαννόπουλος, Μ. Πιράρ, π. Μάξιμος και εί τις έτερος. Πλην όμως εξακολουθώ να μην κατανοώ τα όσα γράφετε πιο πάνω. Πού είναι το κακό δηλαδή, εάν ονομάζονται στρατιωτικοί άγιοι; Αφού υπάρχουν ιεράρχες άγιοι, παιδιά άγιοι / αγίες, ιατροί άγιοι κ.ο.κ.. Τι εννοείτε, ιδίως, με την πρόταση "Ειναι αδυνατον οσο και εαν προσπαθουν χρονια τωρα να εγκαθιδρυσουν ιδεολογικη συγγενεια μεταξυ ορθοδοξιας και στρατου ο ιστορικος Ιησους και οι μαθητες του ιδιως στην ανατολη να ενtαχτουν σε γενικοτερη μιλιταριστικη νοοτροπια" Η φράση "ο ιστορικός Ιησούς και οι μαθητές του" τι σημαίνει; Έπειτα, πού είναι το ύποπτο, εάν αγίασαν μερικοί αξιωματικοί του ρωμαϊκού στρατού; Πιστεύετε ότι οι Άγιοι Δημήτριος, Γεώργιος κ.ά. γινανε Αγιοι γιατι μαθανε υπακοηηη και σεβασμο στους ανωτερους μεσα στον πρωτογονισμο των λεγεωνων;
 

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος


«Μνήσθητι Κύριε τῶν...βασιλέων...ὑπόταξον αὐτοῖς πάντα τὰ βάρβαρα ἔθνη» (Μ. Βασίλειος (+379), λειτουργία) «νίκας τοῖς βασιλεύσιν κατὰ βαρβάρων δωρούμενος» (629).
 
Last edited:
Κύριε Μπουργιώτη,
Δέν γνωρίζω πότε εἰσήχθη εἰς τήν λατρείαν ἡ συγκεκριμένη αἴτησις, ἀλλά σέ μιά πατρίδα διά τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς ὁποίας ἐπολέμησε πάντοτε ὁ στρατός της ποῖον ἐνοχλεῖ ἐάν ἡ Ἐκκλησία ἔκρινε κάποια στιγμή ὅτι θά ἔπρεπε εἰς τάς δεήσεις Της νά περιλάβῃ καί τόν προστάτην τοῦ ποιμνίου Της; Πρωτοφανής ὄντως καί πρωτάκουστος ἡ θέσις σας.
Ὁ χαρακτηρισμός τῶν Ἁγίων ὡς "στρατιωτικῶν" ὑποδηλώνει "μιλιταριστική νοοτροπία" τῆς Ἐκκλησίας; Καί ποῖοι προσπαθοῦν χωρίς νά τό καταφέρνουν νά ἐγκαθιδρύσουν "ἰδεολογική συγγένεια" μεταξύ ὀρθοδοξίας καί στρατοῦ καί νά ἐντάξουν τόν ἱστορικόν (;) Ἰησοῦν εἰς τήν μιλιταριστικήν νοοτροπίαν πού λέτε;
Γνωρίζετε κάτι πού δέν γνωρίζουμε ἐμεῖς;

Παλι η εκκλησια θα σωσει το κρατος και τον στρατο¨??

Τί ἐννοεῖτε; Πραγματικά ἀδυνατῶ νά ἀντιληφθῶ.

Ἴσως, δέν ἀντελήφθητε μίαν μικράν ἀσυνταξίαν εἰς τό ὅλον κείμενόν σας ἡ ὀποία πιθανῶς ἐδημιούργησε καί μίαν ἀσάφειαν διό καί σᾶς ἐζήτησεν ὁ κ. Λάμπρου νά γίνετε πιό σαφής.
 
Last edited:
«Μνήσθητι Κύριε τῶν...βασιλέων...ὑπόταξον αὐτοῖς πάντα τὰ βάρβαρα ἔθνη» (Μ. Βασίλειος (+379) λειτουργία) «νίκας τοῖς βασιλεύσιν κατὰ βαρβάρων δωρούμενος» (629).

κ. Θεοδωράκη,
Μή λέτε "βασιλέων". Νά λέτε "Προέδρων τῆς Δημοκρατίας" διότι καραδοκοῦν κάποιοι ...προοδευτικοί νά σᾶς ὑποβάλουν μήνυσιν.
 
Καλό και εύστοχο το ερώτημά σας. Αρμοδιότεροι να να απαντήσουν σ΄αυτό είναι οι κ. Εμμ. Γιαννόπουλος, Μ. Πιράρ, π. Μάξιμος και εί τις έτερος. Πλην όμως εξακολουθώ να μην κατανοώ τα όσα γράφετε πιο πάνω. Πού είναι το κακό δηλαδή, εάν ονομάζονται στρατιωτικοί άγιοι; Αφού υπάρχουν ιεράρχες άγιοι, παιδιά άγιοι / αγίες, ιατροί άγιοι κ.ο.κ.. Τι εννοείτε, ιδίως, με την πρόταση "Ειναι αδυνατον οσο και εαν προσπαθουν χρονια τωρα να εγκαθιδρυσουν ιδεολογικη συγγενεια μεταξυ ορθοδοξιας και στρατου ο ιστορικος Ιησους και οι μαθητες του ιδιως στην ανατολη να ενtαχτουν σε γενικοτερη μιλιταριστικη νοοτροπια" Η φράση "ο ιστορικός Ιησούς και οι μαθητές του" τι σημαίνει; Έπειτα, πού είναι το ύποπτο, εάν αγίασαν μερικοί αξιωματικοί του ρωμαϊκού στρατού; Πιστεύετε ότι οι Άγιοι Δημήτριος, Γεώργιος κ.ά. γινανε Αγιοι γιατι μαθανε υπακοηηη και σεβασμο στους ανωτερους μεσα στον πρωτογονισμο των λεγεωνων;[/QUOTE
δεν προλαβαινω να εκθεσω τις αποψεις μου αγαπητε κ Λαμπρου αυτη την στιγμη πιο αναλυτικα οπως καλα κανετε και μου ζητατε .το μονο που γραφω τωρα ειναι οτι προσωπικα μου χτυπαει ασχημα το στρατιωτικοι αγιοι.ισως ειναι και θεμα ακουστικης και συνταξης αφου προηγειται επιθετο ..μεγαλο το θεμα της σχεσεως στρατου και εκκλησιας.και η υμνογραφια δανειζεται απο τα ενδοξα της εποχης εκεινης και καταγραφει εμπειριες και καταστασεις αναφερομενη σε στρατιωτες σε στρατηγους στρατο πολεμησον ...κλπ.για ποιο λογο?
 

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
...το μονο που γραφω τωρα ειναι οτι προσωπικα μου χτυπαει ασχημα το στρατιωτικοι αγιοι.ισως ειναι και θεμα ακουστικης και συνταξης αφου προηγειται επιθετο...

Να μη σου κτυπάει καθόλου.

Ο ίδιος ο Κύριος μίλησε για "Λεγεώνες" Αγγέλων, χρησιμοποίησε στρατιωτική ορολογία.

Εσένα τι σε πειράζει αφού δεν πειράζει τον Θεό;
 

Λεωνίδας

Λεωνίδας Γαρουφαλῆς
Να μη σου κτυπάει καθόλου.

Ο ίδιος ο Κύριος μίλησε για "Λεγεώνες" Αγγέλων, χρησιμοποίησε στρατιωτική ορολογία.

Εσένα τι σε πειράζει αφού δεν πειράζει τον Θεό;

Αγαπητέ μου Ευθύμη, θερμά συγχαρητήρια! Τα είπες όλα με ελάχιστες φράσεις. Για μια ακόμη φορά άπαιχτος!
 

dimitris

Παλαιό Μέλος
Μάλλον αναφέρεται σε αόρατο πόλεμο.
Γιατί ουκ έχομεν πολίτευμα ώδε.

Και το "νίκας τοις βασιλεύσι" μάλλον αναφέρεται στη νίκη του Μωυσή που άπλωσε τα χέρια σε σχήμα σταυρού.
Τροπάριο επί αγιασμού "Δεύτε πιστοί...εν σοι οι πιστότατοι Βασιλείς ημών καυχώνται , ως τη ση δυνάμει, Ισμαηλίτην λαόν, κραταιώς υποτάσσοντες."

Πάλι για πνευματική νίκη μιλάει γιατί οι γείτονες των Εβραίων ανθρωποθυσίαζαν σε δαίμονες, Βααλ κ.α.

Οι Εβραίοι δεν το κατάλαβαν ποτέ γιαυτό και θανάτωσαν τον Ιησού εφόσον αρνήθηκε τις απαιτήσεις τους να γίνει γήινος Βασιλεύς, ηγεών , επαναστάτης.
 

pransot

Πράντζος Σωτήρης
ΠΟΛΥ ενδιαφέρον θέμα.
Η ύπαρξη δευτερεύουσας αλληγορικής (συχνά τραβηγμένης από τα μαλλιά) ερμηνείας των κειμένων δεν μπορεί να μας κάνει να παραθεωρήσουμε την κύρια-κυριολεκτική. Σε πάρα πολλά τροπάρια η έννοια του βασιλέως και του στρατού είναι κυριολεκτικότατη. («…νίκας τοις βασιλεύσι…», «υπέρ του φιλοχρίστου ημών στρατού…» κ.τ.λ.) Η σύνδεση της λατρείας με την κοσμική εξουσία (και με το στρατό ως μια έκφρασή του) μπορεί να έχει το εξής θεολογικό υπόβαθρο.
α) Οφείλουμε κατά πάντα υποταγή, τιμή και σεβασμό σε κάθε αρχή και εξουσία (δίκαιη ή όχι, νόμιμη ή μη) ως δεδομένης άνωθεν. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία τα κελεύσματά της αντιβαίνουν στο νόμο του Θεού, όπου ισχύει το «πειθαρχείν δη θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Αυτή δε η απαράβατη αρχή της πίστης μας καθιερώθηκε από τον ίδιο τον Κύριό μας και εν συνεχεία τους αποστόλους του όταν τον κόσμο κατακυρίευαν οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι αυτοκράτορες. (Εδώ μπορεί να ανοίξει ένα τεράαααστιο θέμα για τη θέση του χριστιανού απέναντι σε αλλόθρησκες καταδυναστευτικές εξουσίες αλλά δεν αφορά μάλλον το ψαλτολόγιο) .
Σύμφωνα με αυτή την περίπτωση ερμηνεύονται οι δεήσεις υπέρ των αρχόντων (βασιλέων), το «Κύριε, σώσον τους ευσεβείς (βασιλείς)» κτλ. Οφείλουμε λοιπόν ως εκκλησία να προσευχόμαστε και για τους οποιουσδήποτε άρχοντές μας, πρωτίστως για την πνευματική τους προκοπή και ακολούθως για τη σωστή τήρηση των καθηκόντων τους «ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν»
Ή
β) Κατά τα βυζαντινά χρόνια υπήρξε ταύτιση (ή μάλλον αλληλοκάλυψη, αλληλοπεριχώρηση) κράτους και εκκλησίας. Μετά τον Μ. Κων/νο ο αυτοκράτορας εθεωρείτο ως η κεφαλή της Εκκλησίας (συγκαλούσε οικουμενική σύνοδο) και προστάτης της. Το κράτος γρήγορα μετατράπηκε σε «χριστιανικό». Έτσι οι ρόλοι περιπλέχτηκαν περισσότερο. Υπήρχε εν πολλοίς (επειδή συνήθως η αυτοκρατορία εβάλλετο από αλλόθρησκους εχθρούς) η νοοτροπία του εκλεκτού περιούσιου λαού, κάτι αντίστοιχο με τον λαό της Π. Διαθήκης, πράγμα εντελώς ξένο με τη χριστιανική διαδασκαλία. Ο περιούσιος λαός δεν ταυτίζεται με έθνη και κράτη αλλά είναι το πλήρωμα της εκκλησίας ανεξαρτήτως άλλων χαρακτηριστικών. Έτσι νομίζω παρεισέφρυσαν τέτοια στοιχεία [«υπέρ του φιλοχρίστου ημών στρατού» (αλήθεια, ο Χριστός έχει το στρατό του; ο ίδιος είπε στον Πιλάτο ότι μπορούσε να φέρει μυριάδες αγγέλων- δεν ανέφερε τους μαθητές του. Υπάρχει φιλόχριστος και αντίχριστος στρατός; Υπάρχουν ιεροί πόλεμοι για την ορθοδοξία; Επιτρέπεται να σκοτώνεις για να ελευθερώσεις π.χ. τον τίμιο σταυρό;) «…του υποτάξαι πάντα εχθρόν και πολέμιον…!», «νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος» (υπάρχουν για την εκκλησία Έλληνες και βάρβαροι; (Γαλάτας)]
Η νοοτροπία αυτή συνεχίστηκε και επί Τουρκοκρατίας. Η Εκκλησία «ευλόγησε» τα όπλα (και μάλιστα καυχώμαστε γι’ αυτό) και οι εθνικοί ήρωες στη συνείδηση της πλειοψηφίας είναι σχεδόν άγιοι (Αθ. Διάκος, Σαμουήλ κ.τ.λ. κι ας πήραν στο λαιμό τους καμπόσες ψυχές, ας μην αναφερθούμε στον Παπαφλέσσα)
Ας έρθουμε στο σήμερα-αυτό άλλωστε μας ενδιαφέρει. Σε ό,τι καλύπτεται από το α) που ανέλυσα δεν νομίζω πως υπάρχει πρόβλημα. Μήπως όμως με τα υπόλοιπα η Εκκλησία πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη θέση της; Σίγουρα σε κάποια θέματα θα αναγκαστεί να το κάνει λόγω του επικείμενου (εννοώ σήμερα, αύριο, μεθαύριο) χωρισμού κράτους εκκλησίας. Τι σημαίνει σήμερα «φιλόχριστος στρατός»; Γενικώς, στέκει αυτός ο όρος; Κάποιες ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετέχοντας σε νατοϊκές αποστολές πολεμούν οπουδήποτε χρειαστεί επάνω στη γη (εναντίον αλλοθρήσκων, αλλοδόξων ή και ορθοδόξων). Αν και οι «απέναντι» παρακαλούν το ίδιο το Θεό τι θα συμβεί; Άσε που το ότι είμαι βαφτισμένος χριστιανός ορθόδοξος δε με κάνει και αυτόματα άνθρωπο του θεού ή μέλος κάποιου φιλόχριστου στρατού.
ΥΓ1 Εννοείται πως με τον όρο «στρατιωτικοί άγιοι» δεν έχω κανένα πρόβλημα. Άλλο που κάποιοι θέλουν όντως να τους προωθούν επειδή έχουν (ανεπίτρεπτη για χριστιανούς) ιδιαίτερη συμπάθεια σε αυτόν.
ΥΓ2 Ό,τι έγραψα παραπάνω αποτελεί μάλλον προβληματισμό ή θέση. Οτιδήποτε δεν ισχύει ή είναι ανακριβές παρακαλώ πολύ να μου υπομνηστεί από όποιον κάνει αγάπη. Δεν ξέρω αν υπάρχουν και λάθη σε ρητά- δεν είμαι καλός στα αρχαία και γράφω από μνήμης, συγχωρέστε με.
ΥΓ3 Επειδή ίσως άνοιξα πολύ το θέμα, ίσως πρέπει να εστιαστεί στη σημερινή λειτουργική πράξη και σημασιολογία κάποιων φράσεων στις ακολουθίες μας.
 

pransot

Πράντζος Σωτήρης
Και το "νίκας τοις βασιλεύσι" μάλλον αναφέρεται στη νίκη του Μωυσή που άπλωσε τα χέρια σε σχήμα σταυρού.
Τροπάριο επί αγιασμού "Δεύτε πιστοί...εν σοι οι πιστότατοι Βασιλείς ημών καυχώνται , ως τη ση δυνάμει, Ισμαηλίτην λαόν, κραταιώς υποτάσσοντες."

Χωρίς να ξέρω με βεβαιότητα, νομίζω πως αντλεί το θέμα του από νίκες των βυζαντινών κατά των Αράβων, ας βοηθήσουν οι ειδικότεροι. Ουδέποτε πάντως ο Μωυσής αποκαλείται βασιλεύς και μάλιστα στον πληθυντικό!
 
ΠΟΛΥ ενδιαφέρον θέμα.
Η ύπαρξη δευτερεύουσας αλληγορικής (συχνά τραβηγμένης από τα μαλλιά) ερμηνείας των κειμένων δεν μπορεί να μας κάνει να παραθεωρήσουμε την κύρια-κυριολεκτική. Σε πάρα πολλά τροπάρια η έννοια του βασιλέως και του στρατού είναι κυριολεκτικότατη. («…νίκας τοις βασιλεύσι…», «υπέρ του φιλοχρίστου ημών στρατού…» κ.τ.λ.) Η σύνδεση της λατρείας με την κοσμική εξουσία (και με το στρατό ως μια έκφρασή του) μπορεί να έχει το εξής θεολογικό υπόβαθρο.
α) Οφείλουμε κατά πάντα υποταγή, τιμή και σεβασμό σε κάθε αρχή και εξουσία (δίκαιη ή όχι, νόμιμη ή μη) ως δεδομένης άνωθεν. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία τα κελεύσματά της αντιβαίνουν στο νόμο του Θεού, όπου ισχύει το «πειθαρχείν δη θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Αυτή δε η απαράβατη αρχή της πίστης μας καθιερώθηκε από τον ίδιο τον Κύριό μας και εν συνεχεία τους αποστόλους του όταν τον κόσμο κατακυρίευαν οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι αυτοκράτορες. (Εδώ μπορεί να ανοίξει ένα τεράαααστιο θέμα για τη θέση του χριστιανού απέναντι σε αλλόθρησκες καταδυναστευτικές εξουσίες αλλά δεν αφορά μάλλον το ψαλτολόγιο) .
Σύμφωνα με αυτή την περίπτωση ερμηνεύονται οι δεήσεις υπέρ των αρχόντων (βασιλέων), το «Κύριε, σώσον τους ευσεβείς (βασιλείς)» κτλ. Οφείλουμε λοιπόν ως εκκλησία να προσευχόμαστε και για τους οποιουσδήποτε άρχοντές μας, πρωτίστως για την πνευματική τους προκοπή και ακολούθως για τη σωστή τήρηση των καθηκόντων τους «ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν»
Ή
β) Κατά τα βυζαντινά χρόνια υπήρξε ταύτιση (ή μάλλον αλληλοκάλυψη, αλληλοπεριχώρηση) κράτους και εκκλησίας. Μετά τον Μ. Κων/νο ο αυτοκράτορας εθεωρείτο ως η κεφαλή της Εκκλησίας (συγκαλούσε οικουμενική σύνοδο) και προστάτης της. Το κράτος γρήγορα μετατράπηκε σε «χριστιανικό». Έτσι οι ρόλοι περιπλέχτηκαν περισσότερο. Υπήρχε εν πολλοίς (επειδή συνήθως η αυτοκρατορία εβάλλετο από αλλόθρησκους εχθρούς) η νοοτροπία του εκλεκτού περιούσιου λαού, κάτι αντίστοιχο με τον λαό της Π. Διαθήκης, πράγμα εντελώς ξένο με τη χριστιανική διαδασκαλία. Ο περιούσιος λαός δεν ταυτίζεται με έθνη και κράτη αλλά είναι το πλήρωμα της εκκλησίας ανεξαρτήτως άλλων χαρακτηριστικών. Έτσι νομίζω παρεισέφρυσαν τέτοια στοιχεία [«υπέρ του φιλοχρίστου ημών στρατού» (αλήθεια, ο Χριστός έχει το στρατό του; ο ίδιος είπε στον Πιλάτο ότι μπορούσε να φέρει μυριάδες αγγέλων- δεν ανέφερε τους μαθητές του. Υπάρχει φιλόχριστος και αντίχριστος στρατός; Υπάρχουν ιεροί πόλεμοι για την ορθοδοξία; Επιτρέπεται να σκοτώνεις για να ελευθερώσεις π.χ. τον τίμιο σταυρό;) «…του υποτάξαι πάντα εχθρόν και πολέμιον…!», «νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος» (υπάρχουν για την εκκλησία Έλληνες και βάρβαροι; (Γαλάτας)]
Η νοοτροπία αυτή συνεχίστηκε και επί Τουρκοκρατίας. Η Εκκλησία «ευλόγησε» τα όπλα (και μάλιστα καυχώμαστε γι’ αυτό) και οι εθνικοί ήρωες στη συνείδηση της πλειοψηφίας είναι σχεδόν άγιοι (Αθ. Διάκος, Σαμουήλ κ.τ.λ. κι ας πήραν στο λαιμό τους καμπόσες ψυχές, ας μην αναφερθούμε στον Παπαφλέσσα)
Ας έρθουμε στο σήμερα-αυτό άλλωστε μας ενδιαφέρει. Σε ό,τι καλύπτεται από το α) που ανέλυσα δεν νομίζω πως υπάρχει πρόβλημα. Μήπως όμως με τα υπόλοιπα η Εκκλησία πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη θέση της; Σίγουρα σε κάποια θέματα θα αναγκαστεί να το κάνει λόγω του επικείμενου (εννοώ σήμερα, αύριο, μεθαύριο) χωρισμού κράτους εκκλησίας. Τι σημαίνει σήμερα «φιλόχριστος στρατός»; Γενικώς, στέκει αυτός ο όρος; Κάποιες ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετέχοντας σε νατοϊκές αποστολές πολεμούν οπουδήποτε χρειαστεί επάνω στη γη (εναντίον αλλοθρήσκων, αλλοδόξων ή και ορθοδόξων). Αν και οι «απέναντι» παρακαλούν το ίδιο το Θεό τι θα συμβεί; Άσε που το ότι είμαι βαφτισμένος χριστιανός ορθόδοξος δε με κάνει και αυτόματα άνθρωπο του θεού ή μέλος κάποιου φιλόχριστου στρατού.
ΥΓ1 Εννοείται πως με τον όρο «στρατιωτικοί άγιοι» δεν έχω κανένα πρόβλημα. Άλλο που κάποιοι θέλουν όντως να τους προωθούν επειδή έχουν (ανεπίτρεπτη για χριστιανούς) ιδιαίτερη συμπάθεια σε αυτόν.
ΥΓ2 Ό,τι έγραψα παραπάνω αποτελεί μάλλον προβληματισμό ή θέση. Οτιδήποτε δεν ισχύει ή είναι ανακριβές παρακαλώ πολύ να μου υπομνηστεί από όποιον κάνει αγάπη. Δεν ξέρω αν υπάρχουν και λάθη σε ρητά- δεν είμαι καλός στα αρχαία και γράφω από μνήμης, συγχωρέστε με.
ΥΓ3 Επειδή ίσως άνοιξα πολύ το θέμα, ίσως πρέπει να εστιαστεί στη σημερινή λειτουργική πράξη και σημασιολογία κάποιων φράσεων στις ακολουθίες μας.
ειναι πολύ εύστοχη η ρήση του μεγάλου λογοτέχνη και φιλοσόφου Θεοτοκά οτι με την ιδρυση του νεοελληνικού κράτους ο εθναρχικός ρόλος της εκκλησίας τελείωσε.Ηταν η κιβωτος του ελληνισμού τα χρονια της σκλαβιας αλλα τωρα πρεπει να περιοριστει στην αποστολη της.Να λυσει το αινιγμα του θανατου .Το γενος των χριστιανων πια μετα την Ανασταση...Οι εθνικες ορθοδοξιες δυστυχως ειναι μια μεγαλη πληγη του χριστιανικου κοσμου ιδιως στην ανατολη.αυτα πιστευω για την σχεση κρατους-εκκλησιας.Σε αυτην την σχεση εμπεριεχεται και το θεμα εκκλησιας-στρατου.ο στρατος σαν βασικο υποποδιο καθε κρατικης δομης πρεπει να ευλογειται... Τωρα τι γινοταν στο βυζαντιο ειναι αλλο θεμα.Αλλες εποχες αλλες αναγκες βαρβαροι παντου εκυκλωναν την αυτοκρατορια κλπ...τα ανελυσε θαυμασια ο κυριος Πραντζος.Παντως οποιος εχει περασει απο ελληνικο στρατο ωστε και μια ημερα ειναι αδυνατον να ισχυριστει οτι αυτη η μιζερη καθημερινοτητα προαγει την εν Χριστω ζωη..Κανεις δεν κατηγορησε κυριε Σολδατο τα φανταρακια.το αντιθετο μαλιστα.εχω κανει φανταρος στον Εβρο και γνωριζω τον τιτανιο αγωνα που κανει ο φανταρος εναντια στον χρονο και στην ανία.Ποσα παιδια εχουν καταστραφει ψυχικα απο κυνικους και αμορφωτους καραβαναδες{οχι οτι ολοι ειναι ετσι.Υπαρχουν και διαμαντια αξιωματικοι}.Κυριε Κωστοπουλε το θεμα ειναι πολυ σοβαρο ωστε να το περιορισουμε σε διαγωνισμο ευφυολογηματων που ξεσηκωνουν τα πληθη....:cool:Δυστυχως πολλοι φανατικοι με το Αγιον ορος λατρευουν τον στρατο αφου δυστυχως σε πολλα μοναστηρια υπαρχει εντονο το στοιχειο του στρατωνισμου και της απολυτης στρατιωτικης πειθαρχιας..Αλλο μεγαλο θεμα αυτο.Πως αναπτυχθηκαν οι αδελφοτητες στο ορος μετα την αναγεννηση της δεκαετιας του 60.μηπως σε πολλα μοναστηρια αναπτυχθηκαν με βαση οργανωσιακα -στρατιωτικα προτυπα και απεμπολησαν τον υγιη αγιορειτικο μοναχισμο πριν του 60??Φθινων πληθυσμιακα αλλα ακμαιοτατος ποιοτικα.Τελος ο μεγας Λεων Τολστοι εχει αγγιξει αυτα τα θεματα και καλο ειναι να γνωριζει καποιος την αποψη αυτου του γιγαντα.Καλη Κυριακη
 

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
[Σημείωμα συντονιστή] Νομίζω οτι η συζήτηση αυτή ξεφεύγει από τα ψαλτικά και τη θεματολογία του forum. Θα παρακαλέσω να μείνει εδώ. Ευχαριστώ.
 

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
Ο καθένας κρίνεται από τον ίδιο τον εαυτό του.
 
Last edited:

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
[Σημείωμα συντονιστή] Νομίζω οτι η συζήτηση αυτή ξεφεύγει από τα ψαλτικά και τη θεματολογία του forum. Θα παρακαλέσω να μείνει εδώ. Ευχαριστώ.

Δε σε πρόλαβα...
 

Αντωνης Μιχελουδακης

παλαιόν στρουθίον μονάζον
Συμφωνώ κύριε Μπουργιώτη με τα γραφομενά σας τα οποία σήμερα καθίσταται δυσνόητα μια που πιστεύουμε σε μια εκκλησία ως ιδεολόγημα και όχι ως αναστάσιμο γεγονός.Ετσι αναπόφευκτα συνδέουμε την εκκλησία με θεσμούς που εξυπηρετούν την κρατική εξουσία και που μόνο ως αναγκαίο κακό ανεχόμαστε ως χριστιανοί.Αγαπητοί μου ο Χριστός δεν νοιάστηκε ούτε για στρατούς ούτε για βασιλιάδες-παρεπιπτόντως στο άγιο όρος πολλοί εκτος από τον στρατό λατρεύουν και τον στρατηλάτη Κωνσταντίνο που ζει στο Λονδίνο-νοιάστηκε μόνο να δώσει απάντηση στο υπαρξιακό ερώτημα για το τι γίνεται μετά τον θάνατο.Τα υπόλοιπα είναι δικές μας παρεκλίσεις εξαιτίας της επικράτησης του κακού.Βεβαια δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πειραχτηκατε τόσο πολύ απο την φράση -στρατιωτικοί άγιοι -και ανοίξατε την κουβέντα η οποία μας δίνει κατά τα άλλα το έναυσμα για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.Ευχαριστώ
 
Top