«Σε τον αναβαλλόμενον» - Πέτρου Λαμπαδαρίου [ερμηνεία: Γιάννης Γαβαλάκης]

ΚΑΡΑΜΠΑΣΗΣ ΔΑΝΙΗΛ

Παλαιό Μέλος
Απο ΟΦΕΛΠ Σε τον αναβαλλομενον ...Δοξα των αποστιχων ...απο το δοξασταριο του Πετρου του λαμπαδαριου !!Ψαλλει ο φιλος ο Γιαννης Γαβαλακης.

http://lampadariospetros.blogspot.gr/2016/05/blog-post_17.html

https://www.youtube.com/watch?v=T1G9bSC47mQ


Αναρτούμε μίαν εισέτι ερμηνεία τού περίφημου Δοξαστικού τών Αποστίχων τού εσπερινού της Κυριακής τών Μυροφόρων και της Αποκαθηλώσεως "Σε τον αναβαλλόμενον το φώς.." στο μέλος τού Διδασκάλου Πέτρου.
Το ερμηνεύει με εξαιρετικό τρόπο ένας νέος φίλος και ερμηνευτής τού ΟΦΕΛΠ ο κ.Γαβαλάκης Γιάννης,Λαμπαδάριος τού Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω,όπου δεξιά στον ίδιο ναό ψάλλει πολλά χρόνια ο διαπρεπής Αρχων Μουσικοδιδάσκαλος κυρ Δημοσθένης Παϊκόπουλος, τού οποίου είναι μαθητής πολλά χρόνια.
Η ηχογράφηση έγινε εν ώρα ακολουθίας κατά τον εσπερινό τής Κυριακής των Μυροφόρων προχθες 14-5-2016 και γι αυτό ακούγονται διάφοροι θόρυβοι.
Τον ευχαριστούμε και τού ευχόμαστε λαμπρή ψαλτική καριέρα.
Χριστός Ανέστη.Καλή συνέχεια.
ΟΦΕΛΠ
Σημείωση Διαχειριστού ΟΦΕΛΠ Παναγ.Τζανάκου:
Αιφνιδιάστηκα όταν πρωτοάκουσα χθες το ανωτέρω Δοξαστικό που μού έστειλε ο φίλος Γιάννης γιά να το φτιάξουμε σε βίντεο και να το αναρτήσουμε, όπως του είχα ζητήσει προ καιρού. Και ο αιφνιδιασμός μου ήταν λίαν ευχάριστος.Τον φίλο Γιάννη τον είχα ακούσει άλλη μία φορά αλλά πολύ λίγο.Μόλις όμως τον ακούσεις προσεκτικά, αμέσως καταλαβαίνεις δύο βασικά πράγματα. Το πρώτο ότι διαθέτει μία εξαιρετικής ποιότητος φωνή σε όγκο, σε ευστροφία, σε γλυκύτητα και σε ύψη.Το δεύτερο ότι αμέσως σού έρχεται η εικόνα τού Δασκάλου του (γιά χρόνια) κυρ Δημοσθένη Παϊκόπουλου. Εχει στα τόσα χρόνια πού είναι μαθητής του και τα τελευταία 4-5 που είναι Λαμπαδάριός του, αφομοιώσει πλήρως τις αναλύσεις το ΚωνΠολίτικο ύφος του και τα πολύ όμορφα και σπάνια ψαλτικά του χαρίσματα,χωρίς όμως να είναι μίμος του. Πιστεύω ότι δεν έχει ουδείς άλλος πάρει τόσα πολλά και καλά στοιχεία από τον σεβαστό σε όλους μας κυρ Δημοσθένη.Μάλιστα έχω μάθει ότι ο φίλος Γιάννης τον αγαπά και τον σέβεται ιδιαίτερα τον δάσκαλό του και ανα πάσα στιγμή είναι στο πλευρό του.Είμαι σίγουρος ότι το Ψαλτικό μέλλον τού Γιάννη θα είναι λαμπρό γιατί ανήκει στην νεα γενιά ψαλτών πού αντιμετωπίζουν την Ψαλτική τέχνη με σοβαρότητα σεβασμό και αγωνία γιά συνεχή μαθητεία και μόρφωση.Τού το εύχομαι εγκαρδίως. Π.Τζ.
 
Last edited by a moderator:

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Εδώ βέβαια έχουμε μια αξιοπρόσεκτη περιπτωση γόνιμων πολλαπλών επιρροών, που θα ήθελα να τη σχολιάσω.
Κατ' αρχάς, θερμές ευχαριστίες και να είναι καλά ο Γιάννης ο Γαβαλάκης και ο Θεός να του προσθέτει στο τάλαντο που του έχει δώσει.
Να προσθέσω στα εύστοχα σχόλια του Παν. Τζανάκου (ο οποίος τονίζει ότι ο Γιάννης έχει μυηθεί στην τέχνη του άρχ. Παϊκόπουλου, αλλά «δεν ειναι μίμος του») ότι ενώ σε τοποθέτηση φωνής, άρθρωση και αρκετά στοιχεία τεχνικής ακολουθεί τον δάσκαλό του, το συνολικό του ύφος είναι αρκετά πιο νευρώδες από του άρχοντος (ο οποίος ειδικά τα τελευταία χρόνια ακολουθεί πιο ησυχαστική οδό ερμηνείας) και στο σημείο αυτό μου θυμίζει περισσότερο τον πρώιμο Στανίτσα. Είναι ένας συνδυασμός δύο παραδόσεων -νομίζω καρποφόρος.
Ας μας πει και ο ίδιος ο Γιάννης, αν είναι έτσι.
 
Απο ΟΦΕΛΠ Σε τον αναβαλλομενον ...Δοξα των αποστιχων ...απο το δοξασταριο του Πετρου του λαμπαδαριου !!Ψαλλει ο φιλος ο Γιαννης Γαβαλακης.

http://lampadariospetros.blogspot.gr/2016/05/blog-post_17.html

https://www.youtube.com/watch?v=T1G9bSC47mQ

Δάσκαλε κ. Παναγιώτη Τζανάκο δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάματε να ερμηνεύσω αυτό το πανέμορφο μάθημα
του μεγάλου Πέτρου Διδασκάλου όπου μέσα από την (απλή) γραφή αναδεικνύεται όλος ο πλούτος των αναλύσεων τις βυζαντινής μας μουσικής.

Αλλά και τα όσα είπατε για το πρόσωπο μου στην σελίδα σας πραγματικά με συγκινήσατε για τον τρόπο που αναφέρεσται στον Δάσκαλο μου,
το μέγεθος του σαν προσωπικότητα και η ιστορία του είναι τεράστια και δεν μπορούμε να πλησιάσουμε παρόλα αυτά για μένα η επιβράβευση που μου γίνεται από εσάς
έχει βαρύνουσα σημασία και μου δίνει δύναμη για την συνέχεια.

Σας ευχαριστώ που τονίζετε το πόσο τον αγαπώ, δεν θα μπορούσα όμως να κάνω διαφορετικά ο Άνθρωπος μου έχει δώσει την ψυχή του και όποια μουσική προσωπική εξέλιξη μπορεί να έχω την οφείλω σε αυτόν.
Είναι πιστεύω το λιγότερο που μπορεί να κάνουν οι μαθητές στους Διδασκάλους τους ως ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης προς αυτούς.
Ο Θεός να του δίνει δύναμη, υγεία και μακροημέρευση να είναι καλά και για μένα το μόνο που εύχομαι το όνειρο που ζω τα τελευταία χρόνια να συνεχιστεί να μαθητεύω δίπλα του και να είμαι λαμπαδάριος του για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
 
Εδώ βέβαια έχουμε μια αξιοπρόσεκτη περιπτωση γόνιμων πολλαπλών επιρροών, που θα ήθελα να τη σχολιάσω.
Κατ' αρχάς, θερμές ευχαριστίες και να είναι καλά ο Γιάννης ο Γαβαλάκης και ο Θεός να του προσθέτει στο τάλαντο που του έχει δώσει.
Να προσθέσω στα εύστοχα σχόλια του Παν. Τζανάκου (ο οποίος τονίζει ότι ο Γιάννης έχει μυηθεί στην τέχνη του άρχ. Παϊκόπουλου, αλλά «δεν ειναι μίμος του») ότι ενώ σε τοποθέτηση φωνής, άρθρωση και αρκετά στοιχεία τεχνικής ακολουθεί τον δάσκαλό του, το συνολικό του ύφος είναι αρκετά πιο νευρώδες από του άρχοντος (ο οποίος ειδικά τα τελευταία χρόνια ακολουθεί πιο ησυχαστική οδό ερμηνείας) και στο σημείο αυτό μου θυμίζει περισσότερο τον πρώιμο Στανίτσα. Είναι ένας συνδυασμός δύο παραδόσεων -νομίζω καρποφόρος.
Ας μας πει και ο ίδιος ο Γιάννης, αν είναι έτσι.

Αγαπητέ φίλε μου Γιώργο Μ, θερμές ευχαριστίες και σε σένα για το πώς προσεγγίζεις το κάθε θέμα στο ψαλτολόγιον φαίνετε το πόσο καλλιεργημένος άνθρωπος είσαι, σε ευχαριστώ για την τοποθέτηση σου.
Όσον αφορά τον συνδυασμό που προκύπτει δεν μπορώ να πω κάτι για αυτό, όπως προείπα το μέγεθος αυτόν των ανθρώπων είναι τεράστιο …δεν ακουμπάμε εκεί παρόλα αυτά η αναφορά και μόνο ότι μπορεί να πλησιάζουμε έστω και λίγο είναι ένα πολύ καλό στοιχείο για την μετέπειτα πορεία.
Να είναι καλά ο μερακλής Παπα Γιώργης Γαβαλάκης ο Πατέρας μου που από μικρό παιδί με έβαλε μέσα στην Εκκλησία και σε αυτήν την τέχνη η οποία είναι… Η τέχνη των τεχνών και Η επιστήμη των επιστημών όπως μου έλεγε. Με έστειλε στον κ. Μανόλη τον Χαμαράκη καλή του ώρα εκεί στο Ρέθυμνο που βρίσκεται, Πρωτοψάλτης με όλη την σημασία της λέξεως αυτός με έβαλε το μικρόβιο με τον Πρίγγο και τον Στανίτσα και ήταν αυτός που μου πρωτομίλησε για τον Δάσκαλο μου τον κ. Παικόπουλο. Στην συνέχεια αφού ήρθα Αθήνα ξεκίνησα τα μαθήματα με τον Δάσκαλο και την μαθητεία μου κοντά του. Θα ήθελα να πω σε αυτό το σημείο ότι τα περισσότερα παιδιά που μαθητεύουν σε τέτοιους μεγάλους ψάλτες και όχι μόνο, μοιραία μπορεί να περάσουν και από την μίμηση, για μένα αυτό δεν είναι κακό βέβαια στην πορεία σιγά σιγά θα πρέπει να βρίσκουν το δικό τους εαυτό. Συνάμα θυμάμαι άκουγα άκουγα άκουγα ώρες ατελείωτες κασέτες τότε με την μεγάλη μου αδυναμία τον Άρχοντα Θρασύβουλο Στανίτσα. Εδώ προκύπτει ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε αυτές τις ημέρες. ΄΄Μπορεί ένας ψάλτης μόνο από παλαιές ηχογραφήσεις, χωρίς να μαθητεύσει σε κάποιον Δάσκαλο να αποκτήσει το λεγόμενο ύφος οποιασδήποτε σχολής; Πόσο μάλιστα όταν μιλάμε για την Πατριαρχική Σχολή και το Πατριαρχικό Ύφος. Έχουμε παραδείγματα πολλά τα οποία όντως ναι τα έχουν καταφέρει και είναι πολύ κοντά σε αυτό. Προσωπική μου όμως εμπειρία λέει ότι πρέπει να μαθητεύσει κάποιος αρκετά χρόνια σε κάποιον μεγάλο από κοντά να δει τον τρόπο του ψάλλειν τον τρόπο που στέκεται επάνω στο αναλόγιο την επιλογή και την παρακολούθηση των μαθημάτων, τυπικού, στάση σώματος και άλλες λεπτομέρειες, ώστε να αποκτήσει μέσα από αυτό εμπειρία, αλλά και τις κατάλληλες εικόνες. Έρχεται λοιπόν σιγά σιγά και ο αδελφικός μου φίλος Βαγγέλης Σφακιανάκης ο οποίος βάζει και αυτός το χέρι του στη μελέτη μου για το πως προσεγγίζουμε ένα μάθημα. Ένα τρανό παράδειγμα των παραπάνω δεν μαθήτευσε στον Στανίτσα διακρίνει κάνεις ομως πολλά στοιχεία του Άρχοντος στο ψάλσιμο του. Τον συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλα τα νέα παιδιά ο άνθρωπος καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για την πρόοδο και την βελτίωση των μαθητών του. (Πρέπει να τα λέμε και αυτά). Γιώργο όσο αφορά τον δυναμισμό που αναφέρεις έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω λίγο οι πινελιές από τα ακούσματα του μεγάλου Αρχοντα Στανίτσα λίγο η διάφορα ηλικίας προκύπτει αυτό το αποτέλεσμα, αν ακούσετε τον Δάσκαλο σε νεαρή ηλικία θα διαπιστώσετε ότι ήταν ίδιος ο Πρίγγος. Μακρηγόρησα λιγάκι να ευχαριστήσω τον φίλο μου τον Δάνο που με έφερε σε επαφή με τον Δάσκαλο κ.Παναγιώτη Τζανάκο, αλλά και τον καλό μου φίλο και ταλέντο σε όλα του Γιώργο Φανάρα που επιμελήθηκε το ηχητικό.

Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη.
 
Top