Το θέμα εδώ δε νομίζω ότι είναι τι θεωρείται κλασικό και τι όχι, ούτε τι κάνει καλώς ή κακώς η κάθε σχολή, αλλά αν είναι εντός της διδακτέας ύλης όπως ορίζεται από το υπουργείο, εφόσον το μέλος που ζήτησε την εν λόγω σύνθεση την χρειάζεται για συγκεκριμένο σκοπό.
Απλά το να κάνει ο καθένας ότι θέλει θεωρώντας την διδασκαλία της ψαλτικής κτήμα του αντί να θεωρεί εαυτόν υπηρέτη της, είναι ιδίωμα των Ελλήνων, οι οποίοι εδώ και μερικά χρόνια δεν παρανομούμε σε όλους τους τομείς από ανάγκη (κάτι εν μέρη σεβαστό), αλλά από μαγκιά και ηδονή, η οποία πλέον έχει γίνει μέρος του DNA μας.
Για όσους πιθανόν δεν γνωρίζουν τα θέματα που αφορούν την ύλη που προβλέπεται να υπενθυμίσω
αυτή την ενότητα.