PetrosEfesios
Μέλος
Ας μου επιτραπεί να επιμείνω στην κουβέντα μας για τον Ιωάσαφ, υπενθυμίζοντάς σας και τις καταπληκτικές του συνθέσεις σύντομων Κοινωνικών.
Τον Φεβρουάριο του έτους 2002, από την Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους, κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και εκτός εμπορίου (απ' ότι γνωρίζω) το ακόλουθο έντυπο:
« Κοινωνικών Εκλογάριον || Ιωάσαφ Διονυσιάτου || Διδασκάλου και Εξηγητού || Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου || Άγιον Όρος || 2002 », σχήματος 8ου, σελ.: 198 + μία σελίδα ά.α. (σελίδα των περιεχομένων), με την ακόλουθη διάταξη περιεχομένων: σελ. 5 «πρόλογος του καθηγουμένου», σελ. 7 «1. Ήχος πρώτος», σελ. 18 «2. Ήχος δεύτερος», σελ. 28 «3. Ήχος τρίτος», σελ. 39 «4. Ήχος τέταρτος», σελ. 48 «5. Ήχος πλάγιος του πρώτου», σελ. 59 «6. Ήχος πλάγιος του δευτέρου», σελ. 71 «7. Ήχος βαρύς», σελ. 83 «8. Ήχος πλάγιος του τετάρτου», σελ. 95 «9. Γεύσασθε και ίδετε, κατ’ ήχον», σελ. 105 «10. Εις μνημόσυνον αιώνιον (οκτάηχα)», σελ. 153 «11. Του Τιμίου Σταυρού», σελ. 158 «12. Ποτήριον Σωτηρίου», σελ. 162 «13. Εις Αποστόλους», σελ. 168 «14. Σώμα Χριστού, εις έξ ήχους».
Στον πρόλογο του καθηγουμένου, στη σελίδα 5, διαβάζουμε: «...αποτελεί την πρώτην κυκλοφορίαν, τύποις, υπό της Ιεράς ημών Μονής, έργων του μεγάλου μελοποιού εκ των αποτεθησαυρισμένων εις την Βιβλιοθήκην αυτής και τυγχάνει πρόδρομος και προαγγελτική έκδοσις της προετοιμαζομένης διά το εγγύς μέλλον εκτενεστέρας εκδόσεως της «Μουσικής Ανθολογίας του Ιερομονάχου Ιωάσαφ Διονυσιάτου Διδασκάλου και εξηγητού» [...] Φρονούμεν ότι τα κοινωνικά άτινα περιέχονται εις το παρόν πόνημα τυγχάνουν ιδιαιτέρας πρακτικής αξίας, σήμερον, καθ’ ήν εποχήν το μέλος του κοινωνικού διέρχεται κρίσιν, και αντικαθίσταται δια ασμάτων εν πολλοίς ανοικείων προς τον συγκεκριμένον λειτουργικόν χρόνον...».
Μελοποιός με γνώση και μεγάλη πείρα, παρότι αρκετά νεωτεριστής αποφεύγει τις άστοχες μελωδικές πολυλογίες και τους “φωνητικούς μετεωρισμούς”, επιμένοντας σε έναν τρόπο παραδοσιακό αλλά και προσωπικό την ίδια στιγμή. Τα κοινωνικά του είναι δοκιμασμένα στην πράξη και τα προτείνω ανεπιφύλακτα. Επισυνάπτω το εμπροσθόφυλλο του εντύπου και μια φωτογραφία-δείγμα της υπογραφής του Ιωάσαφ από τον Κώδ. 824 της Μονής Διονυσίου.
** Συνθέσεις του έχουν δημοσιευθεί στην «Μουσική Μέλισσα ή Μουσικόν Απάνθισμα» (1879) του Ιωάννου Πρωτοψάλτου και στην Κρηπίδα του Στεφάνου Λαμπαδαρίου (1875 και 1890), ενώ τέλος, εξηγήσεις του έχουν χρησιμοποιηθεί στην έκδοση του Αγ. Κυριαζίδου «Έν Άνθος της καθ' ημάς εκκλησιστικής μουσικής" (1896).
Τον Φεβρουάριο του έτους 2002, από την Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους, κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και εκτός εμπορίου (απ' ότι γνωρίζω) το ακόλουθο έντυπο:
« Κοινωνικών Εκλογάριον || Ιωάσαφ Διονυσιάτου || Διδασκάλου και Εξηγητού || Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου || Άγιον Όρος || 2002 », σχήματος 8ου, σελ.: 198 + μία σελίδα ά.α. (σελίδα των περιεχομένων), με την ακόλουθη διάταξη περιεχομένων: σελ. 5 «πρόλογος του καθηγουμένου», σελ. 7 «1. Ήχος πρώτος», σελ. 18 «2. Ήχος δεύτερος», σελ. 28 «3. Ήχος τρίτος», σελ. 39 «4. Ήχος τέταρτος», σελ. 48 «5. Ήχος πλάγιος του πρώτου», σελ. 59 «6. Ήχος πλάγιος του δευτέρου», σελ. 71 «7. Ήχος βαρύς», σελ. 83 «8. Ήχος πλάγιος του τετάρτου», σελ. 95 «9. Γεύσασθε και ίδετε, κατ’ ήχον», σελ. 105 «10. Εις μνημόσυνον αιώνιον (οκτάηχα)», σελ. 153 «11. Του Τιμίου Σταυρού», σελ. 158 «12. Ποτήριον Σωτηρίου», σελ. 162 «13. Εις Αποστόλους», σελ. 168 «14. Σώμα Χριστού, εις έξ ήχους».
Στον πρόλογο του καθηγουμένου, στη σελίδα 5, διαβάζουμε: «...αποτελεί την πρώτην κυκλοφορίαν, τύποις, υπό της Ιεράς ημών Μονής, έργων του μεγάλου μελοποιού εκ των αποτεθησαυρισμένων εις την Βιβλιοθήκην αυτής και τυγχάνει πρόδρομος και προαγγελτική έκδοσις της προετοιμαζομένης διά το εγγύς μέλλον εκτενεστέρας εκδόσεως της «Μουσικής Ανθολογίας του Ιερομονάχου Ιωάσαφ Διονυσιάτου Διδασκάλου και εξηγητού» [...] Φρονούμεν ότι τα κοινωνικά άτινα περιέχονται εις το παρόν πόνημα τυγχάνουν ιδιαιτέρας πρακτικής αξίας, σήμερον, καθ’ ήν εποχήν το μέλος του κοινωνικού διέρχεται κρίσιν, και αντικαθίσταται δια ασμάτων εν πολλοίς ανοικείων προς τον συγκεκριμένον λειτουργικόν χρόνον...».
Μελοποιός με γνώση και μεγάλη πείρα, παρότι αρκετά νεωτεριστής αποφεύγει τις άστοχες μελωδικές πολυλογίες και τους “φωνητικούς μετεωρισμούς”, επιμένοντας σε έναν τρόπο παραδοσιακό αλλά και προσωπικό την ίδια στιγμή. Τα κοινωνικά του είναι δοκιμασμένα στην πράξη και τα προτείνω ανεπιφύλακτα. Επισυνάπτω το εμπροσθόφυλλο του εντύπου και μια φωτογραφία-δείγμα της υπογραφής του Ιωάσαφ από τον Κώδ. 824 της Μονής Διονυσίου.
** Συνθέσεις του έχουν δημοσιευθεί στην «Μουσική Μέλισσα ή Μουσικόν Απάνθισμα» (1879) του Ιωάννου Πρωτοψάλτου και στην Κρηπίδα του Στεφάνου Λαμπαδαρίου (1875 και 1890), ενώ τέλος, εξηγήσεις του έχουν χρησιμοποιηθεί στην έκδοση του Αγ. Κυριαζίδου «Έν Άνθος της καθ' ημάς εκκλησιστικής μουσικής" (1896).
Last edited:
