Αγαπητέ Παναγιώτη, βλέποντας την ανακοίνωσή σου και καθώς είχε προηγηθεί η γνωστή συζήτηση για τα οφίκια και ακόμα πιο πριν η ατυχής αναμετάδοση του εσπερινού του αγίου Θωμά μου ήλθε στο νου η σειρά βιβλίων του Λέμονι Σνίκετ "A Series of Unfortunate Events". Και πάνω που άρχισα ήδη να επιβεβαιώνομαι στην σκέψη ότι θα αρχίσουν τα ανάρμοστα σχόλια είπα μέσα μου: "καλύτερα, Θεέ μου, τέτοια πράγματα να μην ανακοινώνονται καθόλου, γιατί είμαστε όντως "άτιμον γένος": οι μεν προβάλλουν την ψαλτική τους ιστορία σαν προσωπικό κεκτημένο, οι δε βρίσκουν αφορμή να μειώνουν και να ειρωνευτούν το (παρελθοντικό) έργο και την αξία των άλλων και πάει λέγοντας.
κ. Γιώργο, τι να κάνουμε όμως; Επειδή κάποιοι αρέσκονται στον δημόσιο σαρκασμό θα πρέπει οι υπόλοιποι να αποσιωπούν τα ενδιαφέροντά τους;
Υπάρχει κόσμος που θέλει να ακούει Βασιλικό και τέτοιες εκδηλώσεις εξυπηρετούν τον σκοπό αυτό.
Τώρα, η φράση "οι μεν προβάλλουν την ψαλτική τους ιστορία σαν προσωπικό κεκτημένο", είναι λίγο ασαφής.
Κυριολεκτικά, η ψαλτική ιστορία κάποιου (όπως και κάθε άλλη ιστορία),
είναι προσωπικό κεκτημένο. Ποιός κοπίασε για την προετοιμασία-συγκρότηση-οργάνωση
των δεκάδων συναυλιών (με σόλο και χορωδία - μάλιστα μια από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη, χορωδίες που έχουμε ακούσει),
την εξέδοση άνω των 500 έργων, τα οποία λόγω της προσοχής που δίνει ο
δάσκαλος, φανταστείτε πόσες φορές ερμηνεύτηκε ένα κομμάτι μέχρι να αρέσει
στον δάσκαλο, πολλαπλασιάστε το με τα κομμάτια του έργου και αυτό που θα
βρείτε, πολλαπλασιάστε το με τα έργα. Προσθέστε τα εκατοντάδες πανηγύρια
που προσκαλέσθηκε και όλα τα χρόνια διακονίας σε αναλόγιο (39 μόνο του Αγ. Θωμά)
Μιλάμε το λαρύγγι του δούλευε και δουλεύει ασταμάτητα. Μια Κυριακή ψάλλουμε, που λέει ο λόγος, και μας πονάει ο λαιμός... Δεν είναι λίγο πράγμα.
Έπειτα δεν την προβάλλει ο ίδιος ο δάσκαλος, αλλά άνθρωποι που εκτιμούν και θαυμάζουν το έργο του
και θέλουν ο κόσμος να μάθει το τι, γιατί και πως.
Μην νομίζετε ότι κάνω τον δικηγόρο του Βασιλικού, απλά θεωρώ ότι κάποιος
που καταβάλει μια προσπάθεια για κάτι, του αξίζει μια επιβράβευση. Εντάξει,
δεν συμφωνούμε όλοι με όλα, δεν γίνεται αυτό, αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε και
λίγο πριν πατήσουμε τα κουμπιά του πληκτρολογίου...
(Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, γενικά γράφω. κ. Γιώργο πήρα αφορμή τη φράση).
Υπάρχουν και άλλοι ψάλτες που έχουν ένα σημαντικότατο (ποσοτικά, ποιοτικά ή και τα δυο) έργο,
εγώ μπορεί να μην συμφωνώ με τον τρόπο εκτέλεσης και ψαλσίματος (ή να μην μ'αρέσει), αλλά τι,
ποιός είμαι εγώ, που θα πετάξω τον κόπο αυτών των ανθρώπων στον κάλαθο των αχρήστων;