Ὑπέδειξα αὐτό τό ἄρθρο ἐκείνη τήν ἡμέρα ἐπειδή εἶχε ἀναρτηθεῖ τήν ἴδια ἡμέρα ἄλλο ἄρθρο ἀπό τήν ἴδια ἐφημερίδα τῆς προηγούμενης ἡμέρας (βλ. ἐδῶ).
Τό ἄρθρο εἶναι γενικότερα ἱστορικό τοῦ περί τόν ναόν χώρου ἀναφερόμενο ὅμως καί στήν ψαλτική τοῦ ναοῦ. Ἐδῶ ὑπάρχει ἕνα μεγάλο ΚΕΝΟ καί ἡ ἀρθρογράφος συλλαμβάνεται «ἀδιάβαστη». Γίνεται ἀναφορά στά τελευταῖα 32 χρόνια καί ἀποσιωπᾶται προηγούμενη μουσική παράδοση 90 ΕΤΩΝ, πού ἦταν καί ἡ ἀρχική καί μόνη καί κανείς δέν ἐπανέφερε κάτι... πού δέν ὑπῆρχε... ὅπως διατείνονται...
Αυτό που κατάλαβα πάντως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτά που γράφτηκαν παραπάνω.
Για μένα δηλαδή πρόκειται για ένα απλό, όμορφα γραμμένο και εύκολα κατανοητό άρθρο μιας εφημερίδας, που κατορθώνει με ωραίες λέξεις να μας μεταφέρει στον ευρύτερο χώρο του ναού της Αγίας Ειρήνης. Όπως μιλά για τα τριγύρω του ναού μαγαζιά, έτσι μιλά και για το ναό, το εσωτερικό και εξωτερικό του. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Δεν υπάρχει όμως λόγος να υποστηρίξουμε τη μια ή την άλλη θέση ούτε να υποτιμήσουμε όσους αντιλαμβάνονται τόσο διαφορετικά από εμάς τα πράγματα.
Απλά για μια ακόμα φορά με εντυπωσιάζει το γεγονός και με προβληματίζει θετικά πιστεύω, το πόσο διαφορετικά συλλαμβάνουμε και κατανοούμε σαν άνθρωποι το οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας. Ακόμα και το πιο απλό.