«Ασματική πράξη» / ψαλτική παράδοση

[Ηλίας Παπαδόπουλος]

Η διαφορά ενός παραμυθιού και ενός φαντασιόπληκτου κειμένου, είναι πως τα παραμύθια έχουν και κάποιο, συνήθως ηθικό, νόημα...

Η ομοιότητα είναι πως μπορείς να νυστάξεις και με τα δύο.

Γειά σου Antonio...Brown.

 

[karastamatis ioannis]

Ούτε ο πλουραλισμός είναι κακό πράγμα, ούτε η υποκειμενικότητα.
Παραδοσιακή είναι και της Ηπείρου, παραδοσιακή και της Θεσσαλίας, παραδοσιακή και της Πελοποννήσου κοκ.
Όταν δεχόμαστε για παράδοση τα "Τριάααααααααααααααα αχ νε μωρέ Τριάαααααα σου λεω, νε τριάδι, δικό σου το "πάσαν" δομέστικε, δεχόμαστε για παράδοση τους κουτσούς και τους ζαβλούς βαλσοτρίσημους, το ανοιχτό ράσο (αν υπάρχει) - ανοιχτό πουκάμισο - και το χρυσό να επιπλέει στην τρίχα, όταν δεχόμαστε για παράδοση την κάθε λογής νεωτερική διγοργο-τριγοργο σύνθεση, όταν δεχόμαστε για παράδοση την ψαλμώδηση του αποστόλου στον ήχο (ήμαρτον) του προκειμένου, τα "Άξιον εστίν..." της τάβλας, τα "Χαίρε νύμφη..." και "Αλληλούια" σε όλους τους ήχους, τα λειτουργικά σε όλους τους ήχους, τα αντί Κοινωνικού τραγουδάκια ή ακόμη και κηρύγματα, κ.α. πολλά ων ουκ εστιν αριθμός (ζώα μικρά μετά μεγάλων) τότε ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου. Μην τηρείς τον καλόν οίνον έως άρτι. Από όλα αυτά περισσότερο σε κάποιους πειράζει το ...Γα δίεση (σπόντα:wink ή το "ξεφύγατε 0,7557cents στον Κε του δευτέρου(κι άλλη σπόντα).

Τι να βαπτίσουμε παράδοση από τα παραπάνω συνάδελφε;
Προφανώς οι λόγοι είναι άλλοι και της σύνταξης. Οι στρατηγοί πίσω, οι στρατιώτες μπροστά, οι έχοντες όμως το άμεσο συμφέρον άφαντοι ξαφνικά μετά το Index Librorum Prohibitorum. Άν κι εγώ το καταλαβαίνω το παρασκήνιο (γνωρίζω και κάτι παραπάνω, είμαι και στο 150). Οι λοιποί όμως που δεν γνωρίζουν τις πολυδαίδαλες σχέσεις ψαλτών, πρωτοψαλτών, καθηγητών, φοιτητών, υποψηφίων ή ήδη...διδακτόρων, κλπ κλπ βγάζουν εντελώς λαθεμένα συμπεράσματα από την εξέλιξη των συζητήσεων στο φόρουμ. Σε αυτούς είμαστε όλοι υπόλογοι.

Βεβαίως υπάρχει πλουραλισμός, υπάρχουν και διαφορετικές παραδόσεις, υπάρχει και υποκειμενικότητα. Μην ξεχνάς ότι τις υποδείξεις και τα σεπτά Πατριαρχικά κελεύσματα του παρελθόντος πρώτοι τα καταπατούν οι αυτο-θεωρούμενοι ως κρατούντες και εκπροσωπούντες την Πατριαρχική παράδοση. Αυτά.

Ηλια γενικευεις και αυτο δεν ειναι φρονιμο, προσεξε το.

 

[Ηλίας Παπαδόπουλος]

Ηλια γενικευεις και αυτο δεν ειναι φρονιμο, προσεξε το.

Το νόημά μου Γιάννη είναι ότι από την στιγμή που ένα ύφος επισημαίνεται ως προβληματικό πρέπει να προβληματιστούμε για όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν το εν λόγω πρόβλημα. Δηλαδή:
-Ποια στοιχεία ακριβώς μέσα σ 'αυτό το ύφος είναι προβληματικά.
-Για ποιον λόγο και πως παρείσφρυσαν σε κάποιο, φαντάζομαι, ήδη υπάρχον ύφος.
- Ποιος το έκανε αυτό;
-Είχε κάποιο συμφέρον;
-Γιατί δεν επιλύθηκε το θέμα ειρηνικά;
-Ποιοι έχουν πρόβλημα με το ύφος;
-Γιατί έχουν πρόβλημα;
-Εκδηλώνουν με θεμιτούς τρόπους και μέσα τον προβληματισμό τους, τις αντιρρήσεις τους και την εν γένει αντίδρασή τους;

και πολλά άλλα που δεν θέλω ή δεν πρέπει να θίξω σε ένα φόρουμ.

Θα σταθώ μόνο στο γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που ενώ κατηγορούν μία συγκεκριμένη παρέκκλιση, οι ίδιοι απέχουν ήδη χιλιόμετρα πλέον από την πηγή. Και η ιστορία, αυτός ο αυστηρός κριτής, που όμως όπως ξέρεις γράφεται από την μία από τις δύο πλευρές, κάποια μέρα θα μας δείξει τον δρόμο.

Να σου φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τι λέω:
Εσύ είσαι ένας πολύ δυνατός και φτασμένος ψάλτης. Όταν εσύ κάνεις παρεκκλίσεις και δεν ακολουθείς πιστά τα παραδεδομένα, αυτομάτως χάνεις το δικαίωμα του κρίνειν και κατα-δικάζειν. Μόνος σου το χάνεις. Δεν φταίω εγώ που το γράφω σε κάποιο μήνυμα.
Εμένα προσωπικά μ' αρέσει να σ' ακούω και δεν έχω πρόβλημα. Ούτε θα κυνηγήσω το ύφος σου επειδή κάποιος θα με στρατεύσει.

Ας πάρουμε ένα υποθετικό παράδειγμα:

Ένας ψάλτης δεν ψάλλει από τα βιβλία που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υποδείξει.
Αυτοσχεδιάζει συνεχώς, ιδίως στα σημεία που πιστεύει ότι θα αποσπάσει τον θαυμασμό του ακρωατηρίου.
Αλλοιώνει κλασσικά μαθήματα με το άλλοθι της διασκευής και του φτασμένου ονόματός του.
Αν είναι από την ψαλτομάνα Θεσσαλονίκη βάζει και λίγο τετραφωνία μέσα ως ένδειξη κατοχής και της κοσμικής μουσικής.
Το τριάδι το ....λιανίζει.
Τον Απόστολο (όχι τον Καλπακίδη) τον ψάλλει κατά το δοκούν και κατά τας ορέξεις.
κλπ
κλπ

Και κάποια στιγμή του κακοφαίνεται το Γα δίεση από κάποιον άλλον ή μία πεταστή.
Του ζητάει εξηγήσεις, και ενώ τις παίρνει (βλ. πχ διάλογο Χρήστου-Νικολάου-Αντώνιου) εν τούτοις δεν αποδέχεται τις εξηγήσεις-αποδείξεις χρησιμοποιώντας (ας μου επιτραπεί η έκφραση χάριν αστεϊσμού) ανόητες εκφράσεις, όπως "ιλαροχορευτικό", "γνωστή σχολή", "καραδόφωνα" κλπ , όπως και επώνυμες ή ανώνυμες βερμπαλιστικές ακροβασίες, τις οποίες παγιώνει γνωρίζοντας ότι με γκεμπελικό τρόπο θα επιδράσει στην πλειονότητα των αναγνωστών. Δεν του είπαν βέβαια ότι δεν είμαστε ανόητοι.

Τώρα αν θέλεις καλοπροαίρετα να συζητήσουμε για τα επιμέρους θέματα, πολύ ευχαρίστως.

ΤΟΝΙΖΩ ιδιαίτερα για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ότι:
Δεν υποννοώ κάποιον συγκεκριμένα. Ένα παράδειγμα έφερα για να σου δείξω πως βλέπω εγώ την προβληματική του θέματος.
Λύσεις υπάρχουν. Καλή προαίρεση και θέληση να υπάρχει.

Γιάννη, είναι πολύ κουραστικό κάθε φορά που κάτι παραπέμπει σε ΕΛΒΥΧ και Λ. Αγγελόπουλο να οδηγείται με τον ίδιο πάντα τρόπο σε γελοιοποίηση, σε ειρωνείες και σε κακοήθειες. Δεν το βρίσκω τίμιο. Προσωπική μου άποψη. Επώνυμη. Διαφωνούμε σε μουσικά θέματα, και καλό είναι να διαφωνούμε, και γόνιμο. Ως εκεί όμως.

Εκτός αν δεν πρέπει να γράφω.

Φιλικά, Ηλίας Παπαδόπουλος.