Εχθές κοιτούσα τον Ακάθιστο Ύμνο του Χ. Ταλιαδώρου (Δ' έκδοση, 1996) και μεταφέρω κάποιες πρόχειρες παρατηρήσεις.
Είναι εύχρηστη έκδοση, όλα σε ένα, ώστε να μην χρειάζεται κάποιος άλλο βιβλίο στο ψαλτήρι. Η γραφή είναι η συνήθης αναλυτική του Χ. Ταλιαδώρου με παρεμβολές δικών του θέσεων εδώ και εκεί.
Στη σελ. 19 λέει οτι σε όσες ωδές υπάρχουν 5 τροπάρια διπλασιάζεται ο ειρμός, αλλά στη σελ. 36 δεν διπλασιάζει το «Τους σους υμνολόγους» αλλά δίνει το τέλος στον αριστερό.
Επίσης στη σελ. 19 λέει οτι μετά τον κανόνα το κοντάκιο «Τη υπερμάχω» ψάλλεται σε αργό μέλος «υπό του δεξιού χορού» ενώ στη σελ.56 παρουσιάζει όλες τις εκδοχές με τίτλο «Δίχορον».
Στην ίδια σελίδα λέει οτι το κοντάκιο «Τη υπερμάχω» μετά την ανάγνωση των Οίκων ψάλλεται «σύντομον δίχορον» κάτι που δεν θυμάμαι να έχω δεί να γίνεται. Σε μάς το λέει ο αριστερός χορός.
Στη σελίδα 35 έχει «ως ζώσα και άφθονος πηγη» (στο ωρολόγιον αν δεν κάνω λάθος έχει «η ζώσα».
Στη σελίδα 67 παρουσιάζει δική του αναλυμένη εκδοχή του κλασσικού «Χαίρε νύμφη» χωρίς διευκρίνηση περί της διαφοράς του από άλλες νεώτερες συνθέσεις του εφυμνίου που ακολουθούν. Η δίεση στο ΓΑ της δεύτερης γραμμής του «Χαίρε Νύμφη» είναι μάλος τυπογραφικό λάθος.
Πρίν το «'Ασπιλε» έχει «Κύριε ελέησον (γ') και σώσον ημάς Παναγία Παρθένε» (δείτε και Κύριε Ελέησον... και σώσον (και βοήθησον) ημάς Παναγία Παρθένε).
Στη σελίδα 80 σε ίδιες θέσεις του «Την ωραιότητα» χρησιμοποιεί διαφορετικές διέσεις (μάλλον εκ παραδρομής).
Στη σελίδα 81 παρουσιάζει τρίφωνο εναρμονισμένο «Την ωραιότητα».
Στο παράρτημα δίνει παράδειγμα «μελωδικής αναγνώσεως» των Οίκων του Ακαθίστου (σε Πλ. Δ'; από το πάνω ΝΗ τέλος πάντων, δεν διευκρινίζει) και όχι σε άλλους ήχους όπως πολλοί ιερείς συνηθίζουν στις μέρες μας. Εν τούτοις, παρουσιάζει πολλά «Χαίρε Νύμφη» σε διάφορους ήχους προφανώς για να εξυπηρετήσει και νεωτεριστικές μελωδικές αναγνώσεις σε άλλους ήχους.
Απουσιάζει το κλασσικό αργό «Τη υπερμάχω» και δίνει μόνο τη διασκευή του Πρίγγου την οποία βρίσκω δύσχρηστη λόγω υπεραναλυτικής γραφής.
Δεν αναφέρει περί υπηχήσεως του «Υπεραγία Θεοτόκε» στο «Άγγελος Πρωτοστάτης» και στο «Ώ πανύμνητε μήτερ».
Θα ήταν χρήσιμο να έδινε και το κείμενο του κανόνα χωρίς μουσική για εκείνους που θέλουν να τον λένε «εκ στήθους».
Είναι εύχρηστη έκδοση, όλα σε ένα, ώστε να μην χρειάζεται κάποιος άλλο βιβλίο στο ψαλτήρι. Η γραφή είναι η συνήθης αναλυτική του Χ. Ταλιαδώρου με παρεμβολές δικών του θέσεων εδώ και εκεί.
Στη σελ. 19 λέει οτι σε όσες ωδές υπάρχουν 5 τροπάρια διπλασιάζεται ο ειρμός, αλλά στη σελ. 36 δεν διπλασιάζει το «Τους σους υμνολόγους» αλλά δίνει το τέλος στον αριστερό.
Επίσης στη σελ. 19 λέει οτι μετά τον κανόνα το κοντάκιο «Τη υπερμάχω» ψάλλεται σε αργό μέλος «υπό του δεξιού χορού» ενώ στη σελ.56 παρουσιάζει όλες τις εκδοχές με τίτλο «Δίχορον».
Στην ίδια σελίδα λέει οτι το κοντάκιο «Τη υπερμάχω» μετά την ανάγνωση των Οίκων ψάλλεται «σύντομον δίχορον» κάτι που δεν θυμάμαι να έχω δεί να γίνεται. Σε μάς το λέει ο αριστερός χορός.
Στη σελίδα 35 έχει «ως ζώσα και άφθονος πηγη» (στο ωρολόγιον αν δεν κάνω λάθος έχει «η ζώσα».
Στη σελίδα 67 παρουσιάζει δική του αναλυμένη εκδοχή του κλασσικού «Χαίρε νύμφη» χωρίς διευκρίνηση περί της διαφοράς του από άλλες νεώτερες συνθέσεις του εφυμνίου που ακολουθούν. Η δίεση στο ΓΑ της δεύτερης γραμμής του «Χαίρε Νύμφη» είναι μάλος τυπογραφικό λάθος.
Πρίν το «'Ασπιλε» έχει «Κύριε ελέησον (γ') και σώσον ημάς Παναγία Παρθένε» (δείτε και Κύριε Ελέησον... και σώσον (και βοήθησον) ημάς Παναγία Παρθένε).
Στη σελίδα 80 σε ίδιες θέσεις του «Την ωραιότητα» χρησιμοποιεί διαφορετικές διέσεις (μάλλον εκ παραδρομής).
Στη σελίδα 81 παρουσιάζει τρίφωνο εναρμονισμένο «Την ωραιότητα».
Στο παράρτημα δίνει παράδειγμα «μελωδικής αναγνώσεως» των Οίκων του Ακαθίστου (σε Πλ. Δ'; από το πάνω ΝΗ τέλος πάντων, δεν διευκρινίζει) και όχι σε άλλους ήχους όπως πολλοί ιερείς συνηθίζουν στις μέρες μας. Εν τούτοις, παρουσιάζει πολλά «Χαίρε Νύμφη» σε διάφορους ήχους προφανώς για να εξυπηρετήσει και νεωτεριστικές μελωδικές αναγνώσεις σε άλλους ήχους.
Απουσιάζει το κλασσικό αργό «Τη υπερμάχω» και δίνει μόνο τη διασκευή του Πρίγγου την οποία βρίσκω δύσχρηστη λόγω υπεραναλυτικής γραφής.
Δεν αναφέρει περί υπηχήσεως του «Υπεραγία Θεοτόκε» στο «Άγγελος Πρωτοστάτης» και στο «Ώ πανύμνητε μήτερ».
Θα ήταν χρήσιμο να έδινε και το κείμενο του κανόνα χωρίς μουσική για εκείνους που θέλουν να τον λένε «εκ στήθους».
Last edited:
(σ.32), γράφεται καθαρά ότι ο ειρμός ψάλλεται δις, (τυπωμένο).