«Αθωνική Μουσική Πανδέκτη»

[Σκαρμούτσος]

Πολύ ωραίο.

σχολίασε μεταξύ άλλων ο Νεοκλής παραπάνω και έχει δίκιο. Θερμά συγχαρητήρια και ευχαριστήρια στον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας, Καθηγούμενο της ιστορικής Μονής Κύκκου κ.κ. Νικηφόρο, ο οποίος ανέλαβε το κόστος της έκδοσης του βιβλίου, στον καλλικέλαδο Πανοσιολογιώτατο Ιερομόναχο π. Αντίπα, στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού Σαντορίνης Αρχιμανδίτη Δαμασκηνό, ο οποίος "από το πλούσιο ανέκδοτο έργο του Αντωνίου Σιγάλα παραχώρησε ευγενώς προς δημοσίευση τα Ανοιξαντάριά του" και φυσικά στο εκλεκτό μέλος του Ψαλτολογίου, κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, π. Χρυσοβαλάντη Θεοδώρου, "ο οποίος χάριν της φιλομουσίας και της μακρόχρονης συνέπειάς του στην έρευνα των Αγιορειτικών παραδόσεων ανέλαβε την επιλογή, ανάγνωση και ψηφιακή καταγραφή των χειρογράφων". Σχετικώς με το περιεχόμενο του βιβλίου, κατά την προσωπική μου άποψη, αξίζουν ιδιαίτερα τα Χερουβικά που περιλαμβάνονται στην ενότητα της Θείας Λειτουργίας, τα Κοινωνικά και φυσικά τα υπέροχα μαθήματα του Παραρτήματος των Χρυσάφου του νέου, Χουρμουζίου του Χαρτοφύλακος και Ματθαίου του Βατοπαιδινού μοναχού.

Παραθέτω τον όμορφο πρόλογο του π. Αντίπα από το εν λόγω πόνημα, εκ του οποίου ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα παρακάτω αποσπάσματα:

"(...) Έτσι οι μοναχοί ήσαν εκείνοι που κατ' εξοχήν διατήρησαν την μουσική μας στο διάβα των αιώνων."

"Ο ιερός Χρυσόστομος σε ένα λόγο του λέγει πως "Ουκ έστι θέατρον η Εκκλησία ίνα προς τέρψιν ακούωμεν" θέλοντας να μας προφυλάξει από την κακή χρήση της μουσικής, σαν τέχνη μόνο μέσα στον Ιερό Ναό, όπου τελούνται τα Μυστήρια και κυρίαρχο στοιχείο είναι η προσευχή."

"Η μουσική δεν είναι τίποτε άλλο παρά (...) η βαρύτιμος αλουργίς της θείας λατρείας. (...)"

"(...) Οι κριτικοί της λογοτεχνίας θυμίζουν συχνά τον λόγο του Μπιφόν* που διδάσκει πως το ύφος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. (...)"

_______________

* Γάλλος συγγραφέας του 18ου αι. που πρώτος συστηματοποίησε και προσάρμοσε το ζήτημα του ύφους στις νεότερες αισθητικές αντιλήψεις και απαιτήσεις της εποχής του. Κατά τον Μπιφόν, ύφος είναι η τάξη και η ρυθμική κίνηση κάτω από την οποία θέτουμε τις σκέψεις μας. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει α) να κατέχουμε καλά το θέμα και β) να εκθέτουμε με συνοχή και σαφήνεια τις ιδέες μας. Πρέπει επίσης να αποφεύγουμε τις διφορούμενες ή αόριστες έννοιες. Η ρυθμική εξάλλου κίνηση των σκέψεών μας απαιτεί ορθή διατύπωση, καθαρό νόημα και αίσθημα, καλή απόδοση, δηλ. ορθή γραφή, χρωματισμό και θερμότητα ύφους. "Το ύφος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος" έγραψε ο Μπιφόν, γι`αυτό "μόνο τα καλογραμμένα έργα θα επιζήσουν".

Σχόλιο:
Όντως, το ύφος εξαρτάται από την προσωπική ιδιοσυγκρασία του συγγραφέα. Όμως αυτό δέχεται συχνά και εξωτερικές επιδράσεις.

 

[tb---]

Πολύ καλό το βιβλίο. Συγχαρητήρια σε όσους κοπίασαν και ενδυνάμωσαν από το πόστο τους την προσπάθεια αυτή.

Ενδιαφέρον κατ εμέ , αφού είμαστε προισοκράτες β΄βαθμού, είναι η έλλειψη ισοκρατημάτων, που δίνει αρκετή ελευθερία σε αυτό το θέμα κατά το δοκούν και προϋποθέτει καλή μελέτη από τον επιμελητή στα θέματα αυτά.

Και εις άλλα με υγεία ~

 

[Ηλίας Καλαίτζής]

Πράγματι το προμηθεύτηκα το βιβλίο του π.Αντύπα.Κάτι το τελείος διαφορετικά αγιορείτικα κείμενα όπως Δ.ΦΙΡΦΙΡΗ ,παλαιών βατοπαιδινώ και Δοχειαρητών μοναχών.Φοβερός ο πρόλογος με βιογραφικά αγιορειτών ψαλτάδων.