Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Άλλη μια "μικρή" μου περσινή "αταξία".
Είναι στην πραγματικότητα μια σπουδή πάνω στον δ΄ στιχηραρικό με αφετηρία την πορεία των ιδιομέλων του ήχου αυτού στο παλαιό στιχηράριο αλλά και ταυτόχρονα μια δοκιμή των ορίων του ήχου αυτού, τον οποίο θεωρώ από τους πιο ενδιαφέροντες και "αδικημένους" σήμερα.
Η έκταση και η όλη λογική του το κατατάσσει σε μέλος περισσότερο κατάλληλο για εκγύμναση (τύπου Κασσιανή Χουρμουζίου). Θα μου πείτε, γιατί το έγραψα έτσι. Η απάντηση είναι ότι είναι πολύ δεσμευτικό να γράφεις συνέχεια μέσα στο καλούπι της πρόσφορης ψαλμωδίας ενός μέλους στο ναό. Είναι αναγκαίο καμιά φορά να σπας τα όρια, έστω και σε μορφή πειραματισμού. Μια οργανική εκτέλεση π.χ. θα μπορούσε να είναι πολύ αντιπροσωπευτική.
Η βάση (Πα) πρέπει να είναι οπωσδήποτε γύρω στο Sol - La.
Είναι στην πραγματικότητα μια σπουδή πάνω στον δ΄ στιχηραρικό με αφετηρία την πορεία των ιδιομέλων του ήχου αυτού στο παλαιό στιχηράριο αλλά και ταυτόχρονα μια δοκιμή των ορίων του ήχου αυτού, τον οποίο θεωρώ από τους πιο ενδιαφέροντες και "αδικημένους" σήμερα.
Η έκταση και η όλη λογική του το κατατάσσει σε μέλος περισσότερο κατάλληλο για εκγύμναση (τύπου Κασσιανή Χουρμουζίου). Θα μου πείτε, γιατί το έγραψα έτσι. Η απάντηση είναι ότι είναι πολύ δεσμευτικό να γράφεις συνέχεια μέσα στο καλούπι της πρόσφορης ψαλμωδίας ενός μέλους στο ναό. Είναι αναγκαίο καμιά φορά να σπας τα όρια, έστω και σε μορφή πειραματισμού. Μια οργανική εκτέλεση π.χ. θα μπορούσε να είναι πολύ αντιπροσωπευτική.
Η βάση (Πα) πρέπει να είναι οπωσδήποτε γύρω στο Sol - La.
Last edited: