MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Λόγῳ τῆς τριαδικῆς ὑμνογραφίας παραλείφθηκε τὸ «Πιστεύω...» ἀπὸ τὸ μεσονυκτικὸ τῆς Κυριακῆς.
Τριαδικά Μεσονυκτικού Κυριακών
- Thread starter ybulbu
- Start date
Τα τρία έτερα τριαδικά μεγαλυνάρια που αναφέρει ο Ρήγας μήπως θα έπρεπε να είναι τέσσερα για να υπάρχει ζυγός αριθμός τροπαρίων μαζί με το μεγαλυνάριο του Αγίου της μονής και Την Τιμιωτέραν;
Αν ναι/όχι, Τελικώς ποια εκ των πέντε επιπλέον τριαδικών είναι τα τρία/τέσσερα στα οποία αναφέρεται ο Ρήγας; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Αν ναι/όχι, Τελικώς ποια εκ των πέντε επιπλέον τριαδικών είναι τα τρία/τέσσερα στα οποία αναφέρεται ο Ρήγας; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Εἶναι ἐσφαλμένη (ἤ ἐκ παραδρομῆς) ἡ πληροφορία τοῦ Ἀντωνίου. Ἄλλωστε γράφει: (αν θυμάμαι καλά)...
Καί στό ΤΓΡ σελ.70
[Ἡ ὀρθή ἀνάγνωση: "ψάλλομεν τά 4, δηλαδή τό Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, τὴν ὑπέρθεον ὑμνεῖν Τριάδα καί τά ἄλλα 3". Πουθενά προηγουμένως δέν ἀναφέρει κάποια ἄλλα 3.]
καί στό ΖΤ σελ. 31
ἀναφέρεται στά 4 καί το μεγαλυνάριο του Αγίου της μονής και Την Τιμιωτέραν.
MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
«Ἄξιον ἐστὶν θεοπρεπῶς τοῦ δοξάζειν σε Τριὰς ἁγία, τὴν ἀπεριόριστον καὶ ὑπερούσιον καὶ πανάγαθον Θεὸν ἡμῶν, ἥν ὑμνοῦσι πάντες οἱ γηγενεῖς καὶ δοξολογοῦσιν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, τὴν ὑπὸ τῶν πάντων πιστῶς προσκυνουμένην, μονάδα κατ’ οὐσίαν τὴν τρισυπόστατον.
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν, καὶ Πνεῦμα τὸ θεῖον, τρισυπόστατον φύσιν, τὴν μίαν βασιλείαν καὶ κυριότητα.
Τὰς ἀκτινοβόλους σου ἀστραπάς, λάμψον μοι Θεέ μου τρισυπόστατε παντουργέ, καὶ οἶκόν με δείξον σῆς ἀπροσίτου δόξης, φαιδρὸν καὶ φωτοφόρον καὶ ἀναλοίωτον.
Τὴν κυριαρχίαν τῶν χερουβίμ, καὶ τὴν θεαρχίαν ἀσυγκρίτως τῶν σεραφίμ, τὴν ἀδιαιρέτως μονάδα ἐν τριάδι, τὴν ὄντως θεαρχίαν σὲ μεγαλύνομεν»
(χφ. Paris. gr. 248 πεντηκοστάριο ιδ’ αἰ. σ. 15).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τοῦ δοξάζειν. Ὑπεραγία τριὰς ἐλέησον. Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς. Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς. Ἡ ὑψηλοτέρα. Τὸ τρισάγιον...»
(χφ. Vindob. Theol. gr. 116 παρακλητικὴ τοῦ ἔτους 1391 φ. 41r).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τὴν ὑπέρθεον ὑμνεῖν Τριάδα...Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον...», τρισάγιον, ὑπακοή, ἐκτενὴς καὶ ἀπόλυσις
(χφ. Paris. gr. 266 παρακλητικὴ ιε' αἰ. φφ. 4v-5r).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον, ὅν φρίσσει καὶ τρέμει τὰ χερουβίμ, καὶ δοξολογοῦσιν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, τὸν ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου, Χριστὸν τὸν ζωοδότην, φόβῳ δοξάσωμεν»
(χφ. Paris. gr. 252 παρακλητικὴ ιε’ αἰ. σ. 640).
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον...
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...
Ἥν ὑμνοῦσι πάντες...
Τὴν κυριαρχίαν τῶν χερουβίμ...
Πατέρα τὸν ἄναρχον καὶ Θεόν...
Τὰς ἀκτινοβόλους σου ἀστραπάς...
Ὅν φρίττει καὶ τρέμει...
Ἰστέον ὅτι ἐν τῷ ἁγίῳ ὄρει τοῦ Ἄθω, μετὰ τὸν τριαδικὸν κανόνα, ψάλλουσι τὴν τιμιωτέραν δίχορον, εἶθ’ οὕτω τρισάγιον...»
(Ὡρολόγιον ἐκδ. 1554).
Δίχορος τιμιωτέρα ἦχος πλ. β’:
Α’ χορός: Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ.
Β’ χορός: Καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ.
Α’ χορός: Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν.
Β’ χορός: Τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.
«Λέγομεν Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον καὶ ψάλλομεν τὸν εἱρμὸν τῆς η’ ᾠδῆς καὶ εὐθὺς τὴν ἐνάτην. Μετὰ δὲ τὸν κανόνα, ψάλλομεν τὰ παρόντα μεγαλυνάρια.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον...
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...
Ἐκ νεκρῶν ἰδοῦσα τὸν σὸν Υἱόν...
Τὴν τιμιωτέραν...»
(Ὡρολόγιον ἐκδ. 1563).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τὴν ὑπέρθεον ὑμνεῖν Τριάδα...
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον...
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...
Ἥν ὑμνοῦσι πάντες οἱ γηγενεῖς, καὶ δοξολογοῦσιν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, τὴν ὑπὸ τῶν πάντων πιστῶν προσκυνουμένην, μονάδα κατ’ οὐσίαν τὴν τρισυπόστατον.
Τὴν κυριαρχίαν τῶν χερουβίμ, καὶ τὴν θεαρχίαν ἀσυγκρίτως τῶν σεραφίμ, τὴν ἀδιαιρέτως τριάδα ἐν μονάδι, τὴν ὄντως θεαρχίαν σὲ μεγαλύνομεν.
Πατέρα τὸν ἄναρχον καὶ Θεόν, συνάναρχον Λόγον σὺν τῷ Πνεύματι προσκυνῶ, ἀχώριστον μίαν ἑνουμένην οὐσίαν, τρισάριθμον μονάδα ὕμνοις τιμήσωμεν.
Τὰς ἀκτινοβόλους σου ἀστραπάς, λάμψον μοι Θεέ μου τρισυπόστατε παντουργέ, καὶ οἶκόν με δείξον σῆς ἀπροσίτου δόξης, φαιδρὸν καὶ φωτοφόρον καὶ ἀναλοίωτον.
Ὅν φρίττει καὶ τρέμει τὰ χερουβίμ, καὶ δοξολογοῦσιν τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί, τὸν ἐκ τῆς παρθένου ἀφράστως σαρκωθέντα, Χριστὸν τὸν ζωοδότην φόβῳ δοξάσωμεν.
Ἐκ νεκρῶν ἰδοῦσα...καὶ σὲ γεραίρουσα»
(Ὡρολόγιον ἐκδ. 1757, 1830 καὶ 1832).
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν, καὶ Πνεῦμα τὸ θεῖον, τρισυπόστατον φύσιν, τὴν μίαν βασιλείαν καὶ κυριότητα.
Τὰς ἀκτινοβόλους σου ἀστραπάς, λάμψον μοι Θεέ μου τρισυπόστατε παντουργέ, καὶ οἶκόν με δείξον σῆς ἀπροσίτου δόξης, φαιδρὸν καὶ φωτοφόρον καὶ ἀναλοίωτον.
Τὴν κυριαρχίαν τῶν χερουβίμ, καὶ τὴν θεαρχίαν ἀσυγκρίτως τῶν σεραφίμ, τὴν ἀδιαιρέτως μονάδα ἐν τριάδι, τὴν ὄντως θεαρχίαν σὲ μεγαλύνομεν»
(χφ. Paris. gr. 248 πεντηκοστάριο ιδ’ αἰ. σ. 15).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τοῦ δοξάζειν. Ὑπεραγία τριὰς ἐλέησον. Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς. Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς. Ἡ ὑψηλοτέρα. Τὸ τρισάγιον...»
(χφ. Vindob. Theol. gr. 116 παρακλητικὴ τοῦ ἔτους 1391 φ. 41r).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τὴν ὑπέρθεον ὑμνεῖν Τριάδα...Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον...», τρισάγιον, ὑπακοή, ἐκτενὴς καὶ ἀπόλυσις
(χφ. Paris. gr. 266 παρακλητικὴ ιε' αἰ. φφ. 4v-5r).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον, ὅν φρίσσει καὶ τρέμει τὰ χερουβίμ, καὶ δοξολογοῦσιν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, τὸν ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου, Χριστὸν τὸν ζωοδότην, φόβῳ δοξάσωμεν»
(χφ. Paris. gr. 252 παρακλητικὴ ιε’ αἰ. σ. 640).
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον...
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...
Ἥν ὑμνοῦσι πάντες...
Τὴν κυριαρχίαν τῶν χερουβίμ...
Πατέρα τὸν ἄναρχον καὶ Θεόν...
Τὰς ἀκτινοβόλους σου ἀστραπάς...
Ὅν φρίττει καὶ τρέμει...
Ἰστέον ὅτι ἐν τῷ ἁγίῳ ὄρει τοῦ Ἄθω, μετὰ τὸν τριαδικὸν κανόνα, ψάλλουσι τὴν τιμιωτέραν δίχορον, εἶθ’ οὕτω τρισάγιον...»
(Ὡρολόγιον ἐκδ. 1554).
Δίχορος τιμιωτέρα ἦχος πλ. β’:
Α’ χορός: Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ.
Β’ χορός: Καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ.
Α’ χορός: Τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν.
Β’ χορός: Τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.
«Λέγομεν Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον καὶ ψάλλομεν τὸν εἱρμὸν τῆς η’ ᾠδῆς καὶ εὐθὺς τὴν ἐνάτην. Μετὰ δὲ τὸν κανόνα, ψάλλομεν τὰ παρόντα μεγαλυνάρια.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον...
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...
Ἐκ νεκρῶν ἰδοῦσα τὸν σὸν Υἱόν...
Τὴν τιμιωτέραν...»
(Ὡρολόγιον ἐκδ. 1563).
«Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς τὴν ὑπέρθεον ὑμνεῖν Τριάδα...
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, τοῦ δοξάζειν σε τὸν Θεὸν Λόγον...
Ὑμνήσωμεν πάντες θεοπρεπῶς...
Ἥν ὑμνοῦσι πάντες οἱ γηγενεῖς, καὶ δοξολογοῦσιν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, τὴν ὑπὸ τῶν πάντων πιστῶν προσκυνουμένην, μονάδα κατ’ οὐσίαν τὴν τρισυπόστατον.
Τὴν κυριαρχίαν τῶν χερουβίμ, καὶ τὴν θεαρχίαν ἀσυγκρίτως τῶν σεραφίμ, τὴν ἀδιαιρέτως τριάδα ἐν μονάδι, τὴν ὄντως θεαρχίαν σὲ μεγαλύνομεν.
Πατέρα τὸν ἄναρχον καὶ Θεόν, συνάναρχον Λόγον σὺν τῷ Πνεύματι προσκυνῶ, ἀχώριστον μίαν ἑνουμένην οὐσίαν, τρισάριθμον μονάδα ὕμνοις τιμήσωμεν.
Τὰς ἀκτινοβόλους σου ἀστραπάς, λάμψον μοι Θεέ μου τρισυπόστατε παντουργέ, καὶ οἶκόν με δείξον σῆς ἀπροσίτου δόξης, φαιδρὸν καὶ φωτοφόρον καὶ ἀναλοίωτον.
Ὅν φρίττει καὶ τρέμει τὰ χερουβίμ, καὶ δοξολογοῦσιν τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί, τὸν ἐκ τῆς παρθένου ἀφράστως σαρκωθέντα, Χριστὸν τὸν ζωοδότην φόβῳ δοξάσωμεν.
Ἐκ νεκρῶν ἰδοῦσα...καὶ σὲ γεραίρουσα»
(Ὡρολόγιον ἐκδ. 1757, 1830 καὶ 1832).