A
andy
Guest
Αυτά παθαίνει όποιος δεν εφαρμόζει σωστά την παραλλαγή...
Λοιπόν!
άρχεται η κρίσις... [Αι υπογραμμίσεις ιδικές μου]
Έκατσα και το άκουσα όλο το κοινωνικό το οποίο όντως είναι μεγάλο και δύσκολο. Αξίζει πολλά μπράβο ο Κώστας είναι δεινός μουσικός και εγκεφαλικός στον τρόπο που ψάλλει και θαρραλέος που εκτίθεται για να ακούσει την κριτική μας.
Έχει την αίσθηση των μεγεθών και εκτελεί όπως τα λέει η τρέχουσα θεωρία..
Ο Κώστας ναι το λέει πάρα πολύ καλά, άριστα μουσικά μπορώ να πώ αλλά σύμφωνα με τον τρόπο που έχει διδαχθεί.
Εσύ κ. Ευάγγελε ποια θεωρία έχεις διδαχτεί;
Από πού τα έμαθες αυτά;
Ποίος ήτο ο διδάσκαλός σου;
Έχεις καμιά σχέση με τις αντιλήψεις περί μουσικής του «Μαύρου» και των συνεχιστών του;
[Που θα έλεγε και ο Στανίτσας!]
Ο τρόπος αυτός για μένα είναι λάθος. Έτσι επόμενο είναι να φαλτσάρει ο οποιοσδήποτε, γιατί απλά αυτή δεν είναι αυτή η μουσική μας-όπως την διδάσκουν. Δεν θα μπω σε θεωρητικές λεπτομέρειες, τα έχω αναλύσει κατά καιρούς για τον ζω που είναι χαμηλός και γιατί είναι είναι χαμηλός για τον κε κλπ κλπ..και για τον χρόνο επίσης.
Κώστα λίγους ακούω από εδω μέσα, είσαι ένας από αυτόυς. Έχεις διαμάντι φωνή και ψάλλεις κατ' επιστίμην. Μάζεψα τα βασικά που παρατήρησα και τα αναρτώ εδώ δημόσια και σαν γενική παρατήρηση διότι πολλοί ψάλλουν κατ' αυτόν τον τρόπο και χαραμίζονται άδικα (για μένα πάντα, να μην το ξεχάσω!)!!!
Να με κάψεις Βαγγέλη μου, να με αλείψεις μέλι.
[Σοφή λαϊκή παροιμία]
1) http://youtu.be/WA1dbTb4_wI?t=2m48s
Λες ψηλά τον ζω και μετά δεν πατάς καλά τον γα
Αντιθέτως, με μετρήσεις επί χορδής (ούτι και λάφτα), διαπίστωσα ότι και στον Ζω καταλήγει ακριβώς, αλλά και τον Γα πατάει τέλεια και ακόμα πιο τέλεια δίνει χρώμα Σαμπά με τον Δι ύφεση που ακολουθεί.
2) http://youtu.be/WA1dbTb4_wI?t=3m54s
Δεν θέλει ο Κε διεση και ο ζω δεν είναι τόσο ψηλός=ασχημο-φάλτσο
Εδώ ο Κε ο πρώτος ήχος δηλαδή δεν έχει κανέναν λόγο να φύγει από την θέση του είναι λάθος (πάντα κατ' εσένα)!
Ο άνω Ζω' γίνεται για λίγο τονικό κέντρο, δεσπόζων φθόγγος δηλαδή (για να τα λέμε όπως τα έχουμε διδαχτεί όλοι), το άκουσμα (εξαιρετικόν) θυμίζει Βαρύ διατονικό που αντιφωνεί, έλκοντας τον Κε (όπως τα έχουμε διδαχτεί όλοι) με δίεση σκληρή . Αμφότεροι διατονικοί, οπότε δεν χρειάζονται ούτε φθορές ούτε υφεσοδιέσεις για να δειχτεί απ’ τον Πέτρο το αυτονόητο.
3) http://youtu.be/WA1dbTb4_wI?t=5m6s
Πάλι κάνεις τον ζω ψηλά και δεν πέφτεις ομαλά στον φυσικό γα
Καταπληκτική η πτώση στον Γα όπως και στο 1ο.
4)Στο κράτημα δεν αλλάζουμε χρονική αγωγή. Κάνουμε τριαδικό χρόνο, αυτό το νόημα έχει η χρονική ένδειξη. Το λέμε όπως ψάλλουν οι ψάλτες από παράδοση τόσα μαθήματα (όχι όλα), όπως τα κρατήματα στο Θεοτόκε Παρθένε του Μπερεκέτη.
Αυτό είναι δική σου, υποκειμενική θεωρία;
Αν και πιστεύω ότι ο Τριαδικός χρόνος είναι πολύ μεταγενέστερος του Μπερεκέτου που επικαλείσαι, θα σε παραπέμψω στον Ρυθμογράφο του Κυριαζίδου, στην σελ. 8.
Ως γνωρίζουν οι ψάλλοντες και όχι οι λέγοντες (άλλο ψάλλω έναν ύμνο και άλλο λέω ένα κομμάτι, για να κάνω ενδεχομένως και το κομμάτι μου), το χρονικό σειμείο του αργού (χΓ) "δεν χρησιμεύει πάντοτε όπως καταστήσει τους πρώτους χρόνους ακριβώς κατά το ήμισυ βραχυτέρους των προηγουμένων". Δεν ισχύει αυτό πάντοτε, μας λέει ο Κυριαζίδης, αλλά όποτε ισχύει, δεν κάνει Τριαδικό χρόνο, αλλά σε μέτρο 4/4, ποιεί τρίηχο τετάρτων και όχι ογδόων. Δηλαδή όπως λέει και ο ίδιος, τα τρία τέταρτα πλέον του χρόνου, διαρκούν όσο δύο τέταρτα του χρόνου.
Για να το κάνω πιο εύκολο: Αν σε μέτρο 4/4 έχω τρίηχα ογδόου, τότε αυτά θα ακουστούν σε ένα τέταρτο του χρόνου. Τα τρίηχα τετάρτου τώρα είναι δυσκολότερα. Μπορώ για να τα καταλάβω, να τα γράψω σαν 6 τρίηχα ογδόου, αλλά με σύζευξη διαρκείας ανά ζεύγος.
Στις επόμενες δύο σελίδες, εξηγεί τους ρητούς χρόνους:
και
Διαβάζοντας, μαθαίνω τι εστί διπλούς ή τριαδικός χρόνος, ο και υποσκάζων λεγόμενος.
Απ' ότι διαβάζω, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει ντε και καλά, να εκτελέσω τα πάντα με τριαδικό χρόνο, ειδικώς τα κρατήματα του Μπερεκέτου. Είναι τα κρατήματα αυτά γραμμένα σε Τροχαίον ή Τρύβραχυν, έστω και Ίαμβο;
5) http://youtu.be/WA1dbTb4_wI?t=18m2s
το κλιτόν στο δι γα βου ο βου δεν θέλει τόση δίεση! πρέπει να το κάνεις σαν να είναι γα βου πα.
Τέλειο σχεδόν άκουσμα του Κλιτού (Νισαμπούρ) με τον Βου ίσως λιγάκι ψηλότερα, αλλά στην προκειμένη δεν παίζει κανένα ρόλο, αφού η εκτέλεση μιας χρόας, είναι περισσότερο βιωματική παρά μαθηματική. Επίσης, επειδή έχω ακούσει από πολλούς το ατόπημα, αν το Κλιτόν ήταν Γα-Βου-Πα που λες, δηλαδή Γ’ Ήχος από Δι, γιατί ο ποιητής δεν χειρίζεται την φθορά του Γα στον Δι και έπρεπε γι’ αυτό να γεννηθεί νέα χρόα;
Το Κλιτόν δεν είναι Γ’ Ήχος από Δι, αλλά μια διαφορετική τοποθέτηση των φερομένων φθόγγων στο τετράχορδο Πα-Δι, όπου ο Πα-Βου μετατρέπεται σε εφέβδομο τόνο (8/7), οξύνοντας τον Βου και ο Γα οξύνεται ποιώντας το διάστημα Γα-Δι σε λείμμα 256/243. Υπολόγισε το διάστημα Βου-Γα. (εργασία για το σπίτι :wink
6)http://youtu.be/WA1dbTb4_wI?t=25m17s
δεν ακούγεται σωστά ο άγια στον άνω πα θέλει ο βου φηλά και ο γα ψηλότερα (εντάξει εδώ ήταν ψηλά και παίζει ρόλο και η κούραση )
Εδώ θα συμφωνήσω.
Όσον αφορά όμως το θέμα ψηλά και κούραση, έχω να κάνω μια παρατήρηση: Απ’ όσα άκουσα, απ’ το 23:32 και μετά, οι τοποθετήσεις της φωνής είναι περισσότερο αισθητές, γιατί χάνεται το σημείο εκφοράς του αέρα (registri), με αποτέλεσμα να μην ακούγεται σωστά, όπως ακουγόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, δηλαδή μια γεμάτη φωνή με Πατριαρχικά πρότυπα. Διακόπτεται η συνεχή ροή ομοιογενών ήχων που παράγονται απ’ την υψηλή τοποθέτηση φωνής. Έτσι, κάποιες φορές που χάνεται η θέση, μου θύμισε παιδική φωνή, στην αλλαγή της προς αντρική (μεταφώνηση).
Κατ’ εμέ κ. Κωνσταντίνε, ψάλλετε ψηλότερα απ’ την φωνή σας, ασχέτως αν έχετε και υψηλές (μάλλον έχετε κάνει μαθήματα φωνητικής). Αν τις δουλέψετε όμως, θα αποκτήσουν και αυτές τον όγκο και την εκφορά των μέσων και βαρέων περιοχών (registri).
Αντί λοιπόν κ. Ευάγγελε, να πεις όλα αυτά που είπες, σαν γενική παρατήρηση διότι πολλοί ψάλλουν κατ' αυτόν τον τρόπο και χαραμίζονται άδικα, θα έλεγα να αρχίσεις απ’ τον εαυτόν σου.
Συμφωνώ με τον κ. Νικόλαο, ότι κάνεις προπαγάνδα την «μέθοδό» σου, ωσάν άλλος «Μαύρος».
Θα μπορούσες καλύτερα να πεις ότι:
1) Στο 17:28 εκτελεί τον Γα με δίεση (πριν την μαρτυρία του Δι στην πρώτη σειρά), που στην Α’ Ήχο ηχεί «φάλτσα» θα λέγαμε.
Στην προκειμένη όμως, μπορεί να σταθεί διότι προετοιμάζει το αυτί μας να εδραιωθεί ως δεσπόζων φθόγγος ο Δι, οπότε σαν δεσπόζων, έλκει τον υποκείμενο Γα.
Επίσης, στην είσοδο στον Βου (μετά την μαρτυρία του Πα) μπαίνει πολύ ωραία, δίνοντας άκουσμα λεγέτου, απ’ τον Βου μέχρι την μαρτυρία του Δι.
Εξαιρετικόν κ. Κωνσταντίνε, θα έλεγα ότι χειρίζεστε τους δεσπόζοντες φθόγγους όχι μόνο για την αλλαγή των ισοκρατημάτων, αλλά και για την απόδοση του νοήματος του Ήχου και των μελικών του αλλαγών.
2) Στο 17:51, απ’ τον άνω Νη’ (με διπλή), ανεβαίνει οξύτερα του άνω Πα’, με αποτέλεσμα στην επιστροφή, να εκτελεί τον Ζω φυσικό και όχι με ύφεση, όπως λέει το κείμενο.
Ψιλά γράμματα κ. Κωνσταντίνε, ίσα ίσα να διυλίζουμε τον κώνωπα, η κάμηλος όμως, πάει αμάσητη.
Ένα είναι το σίγουρο, σαν ψάλτης είστε πολύ καλύτερος από εμένα που σας ασκώ κατά κάποιον τρόπο κριτική, αλλά και από πολλούς άλλους εδώ μέσα, που ποτέ δεν έχει ακούσει κανείς τη φωνή τους.
Έχετε τα συγχαρητήρια μου!
Χρόνια πολλά
Το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς και ημάς.
Επίσης