Ο κ. Αθανάσιος Βουγιουκλής ερμηνεύει το μάθημα αρμονικά όπως ακριβώς θεωρώ ότι πρέπει να λέγεται με
πα-ζω δίτονο και
γα φυσικό. [Μόνο το κράτημα το είπε αλλιώς χρονικά. Έγραψα ότι κατά την άποψη μου θα έπρεπε να ερμηνευτεί στον τριαδικό χρόνο, ο κ Βουγιουκλής το ψάλλει αλλάζοντας την χρονική αγωγή, κάτι που είναι μια άλλη εκδοχή απόδοσης των κρατημάτων από αυτήν που λέω]
Το μέλος σε αυτό το μάθημα του Αγ. Ιωάννη Κουκουζέλη είναι ακόμα άλλη μια απόδειξη ότι ό βαρύς είναι ο λύδιος τόνος των αρχαίων, ίδιος κι απαράλλαχτος. Αρχίζει από την παρυπάτη υπατών και εκτείνεται μέχρι την τρίτη διαζευγμένων. Βρίσκεται ένα δίτονο κάτω του πα και ο γα είναι φυσικός κι όχι δίεση όπως την εννοούν οι θεωρητικοί του 20ου αιώνα. Ο Γα δεν μπορεί να είναι δίεση γιατί σε αυτόν άρχεται ο τρίτος ήχος. Στο μάθημα αυτό έχουμε συχνή αναλλαγή τρίτου και βαρέως καθώς και πρώτου ήχου. Οπότε ο τρόπος που λέω και που επίσης επέλεξε ο κ Βουγιουκλής είναι μονόδρομος γιατί αλλιώς δεν ακούγεται τρίτος ήχος στον γα ούτε πρώτος στον πα. Τον βαρύ και γενικά το μαλακό διάτονο όλοι οι παλαιοί ψάλτες το λένε σωστά εδώ όμως φαίνεται ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς και
διαψεύδονται οι πλάνες περί γα δίεση στον τετράφωνο βαρύ και γενικά όλη η διαστρεβλωμένη αρμονική θεωρία από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα!
Εδώ έχουμε όχι μόνο τον Βαρύ σωστό αλλά γενικά το όλο σωστό αρχαίο μαλακό διάτονο μελωδούμενο εύστοχα από τον άρχοντα Αθανάσιο Βουγιουκλή.
Κλειδί είναι ο μεγάλος τόνος Νη-πα του Μαλακού διατόνου ο οποίος είναι μοναδικός στο τετράχορδο και κατ'αυτόν τον τρόπο όλοι οι ήχοι-φθόγγοι μας αντιστοιχίζονται ακριβώς με τις χορδές των αρχαίων. Τον Μεγάλο Νη-Πα σε όλους τους ήχους πρώτος παρατήρησε ο Γεώργιος Μιχαλάκης και του οφείλουμε τεράστια ευγνωμοσύνη όχι μόνο για αυτό που είναι το Α και το Ω της αρμονικής μας αλλά και σε θέματα διαίρεσης χρόνου όπως τα έμαθε από τον Στυλιανό Τσολακίδη και ο ίδιος παρατήρησε και μας μετέδωσε (έχει προηγηθεί η Πατριαρχική επιτροπή του 1881 που το αναφέρει στην εισαγωγή της Στοιχειώδους διδασκαλίας τον μεγάλο νηπα και δικε αλλά δυστυχώς πέρασε στα αζήτητα).
Ότι
η αρμονική μας είναι ίδια με των αρχαίων πρώτος ο Αθανάσιος Καραμάνης το παρατήρησε και τεκμηρίωσε τις απόψεις του σε προσωπική του εργασία που παρουσίασε σε τηλεοπτική εκπομπή με τον Ηλία Γιουρούκο (υπάρχει στο διαδίκτυο). Είπε ότι η φυσική μας κλίμακα είναι αυτή του Πυθαγόρα και όλα τα διαστήματα είναι κινήσεις του μέλους . Αυτήν την παρατήρηση του Καραμάνη σαν βάση πήρα και ερμήνευσα πως ακριβώς κινείται το μέλος και διαμορφώνονται τα σωστά διαστήματα της μουσικής μας βάσει των αρχαίων γενών της παραλλαγής που είναι η συμφωνία του κάθε ήχου κατά το πεντάχορδο και του μέλους ή διπλοπαραλλαγής που είναι η κίνηση που κάνει κάθε ήχος για να συμφωνεί με αυτόν προς τον οποίο πορεύεται κατά το τετράχορδο. Αυτή είναι
η αιτία των έλξεων των ήχων που έψαχνε ο Κωνσταντίνος Ψάχος και άλλοι και τώρα μετά από 20 χρόνια μελέτης και σπαζοκεφαλιάς την βρήκα και σας την παρουσιάζω.
η αιτία των έλξεων των ήχων είναι η κίνηση των ήχων στο μέλος για να συμφωνούν κατά πεντάχορδο ή τετράχορδο.
Σας παραθέτω το μελέτημα μου για το συγκεκριμένο μάθημα καθώς και την εργασία μου με τίτλο «Προσεγγίσεις σε θεωρητικά ζητήματα της εκκλησιαστικής μουσικής» που δημοσιεύτηκε στο συλλογικό ψαλτικομουσικολογικό έργο «Μαθηματάριον: Ἑρμηνευτικὴ καὶ Μουσικολογικὴ Σπουδή», που έγινε με την επιμέλεια και τον συντονισμό του φιλολόγου και πρωτοψάλτου κ. Κωνσταντίνου Σκαρμούτσου. Εδώ εξηγώ όλες τις κινήσεις του μέλους δηλαδή τις σωστές έλξεις των ήχων βάσει των συμφωνιών. Όλα θα τα βρείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://soldatosmusic.blogspot.gr/p/blog-page_3558.html
