Π. Δαβίδ
Γενικός συντονιστής
Σκέφτηκα να προσθέσω ακούσματα από ψάλτες της γείτονος μεν όχι όμως σε εκκλησιαστική ενότητα χώρας η οποία είναι σήμερα γνωστή ως ΠΓΔΜ (αλλά και ως FYROM). Ναι μεν η εκεί κρατούσα εκκλησία είναι σχισματική, υπάρχουν τα προβλήματα με το ζήτημα του ονόματος (παρόλα αυτά η επιχειρηματική δραστηριότητα των εκεί ελληνικών επιχειρήσεων συνεχίζεται αμείωτη, αυτό σας το βεβαιώνω!!!) Ωστόσο δεν είμαστε ένα φόρουμ κανονικού δικαίου ούτε εξωτερικής πολιτικής... και η ύπαρξη εκεί Ορθοδόξων πιστών και μουσικών (έστω και σε "κανονική αταξία") είναι μια πραγματικότητα....
Ανεβάζω εδώ και δυο αρχεία από τον βυζαντινό χορό του Ι. Ναού Αγ. Γεωργίου Σκοπίων -δεδομένου ότι είναι κατά το μάλλον και ήττον αυτοδίδακτοι-νομίζω ότι δεν τα πάνε άσχημα...
Στην τώρα ΠΓΔΜ υπήρχαν έως και τις αρχές του 20ου αιώνα αρκετοί αξιόλογοι ψάλτες (άλλοι πατριαρχικοί ψάλλοντας κυρίως στην ελληνική και άλλοι εξαρχικοί ψάλλοντας κυρίως στη σλαβονική)-ας μην ξεχνάμε ότι ο Κοσμάς Μαδυτινός υπήρξε Μητροπολίτης Πελαγονίας με έδρα το Μοναστήρι (σημερινἠ Μπίτολα). Άλλοι σπουδαίοι μουσικοί υπήρξαν ο Νικόλαος Ποπστογιάνοφ από το Στιπ (εξαρχικός), ο Βασίλειος Ιβάνοφ-Μπογιατζίεφ (από το Κράτοβο και αυτός εξαρχικός).
Το 1920 η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Σερβίας (στο βασίλειο της οποίας είχε ενσωματωθεί η περιοχή) απηγόρευσε τη χρήση της ελληνικής γλώσσας προς μεγάλη απογοήτευση των Πατριαρχικών και επέβαλλε τη Σερβική δημοτικοφανή εκκλησιαστική μουσική (pojanje) με τρόπο όχι τόσο δημοκρατικό...
Ανεβάζω εδώ και δυο αρχεία από τον βυζαντινό χορό του Ι. Ναού Αγ. Γεωργίου Σκοπίων -δεδομένου ότι είναι κατά το μάλλον και ήττον αυτοδίδακτοι-νομίζω ότι δεν τα πάνε άσχημα...
Στην τώρα ΠΓΔΜ υπήρχαν έως και τις αρχές του 20ου αιώνα αρκετοί αξιόλογοι ψάλτες (άλλοι πατριαρχικοί ψάλλοντας κυρίως στην ελληνική και άλλοι εξαρχικοί ψάλλοντας κυρίως στη σλαβονική)-ας μην ξεχνάμε ότι ο Κοσμάς Μαδυτινός υπήρξε Μητροπολίτης Πελαγονίας με έδρα το Μοναστήρι (σημερινἠ Μπίτολα). Άλλοι σπουδαίοι μουσικοί υπήρξαν ο Νικόλαος Ποπστογιάνοφ από το Στιπ (εξαρχικός), ο Βασίλειος Ιβάνοφ-Μπογιατζίεφ (από το Κράτοβο και αυτός εξαρχικός).
Το 1920 η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Σερβίας (στο βασίλειο της οποίας είχε ενσωματωθεί η περιοχή) απηγόρευσε τη χρήση της ελληνικής γλώσσας προς μεγάλη απογοήτευση των Πατριαρχικών και επέβαλλε τη Σερβική δημοτικοφανή εκκλησιαστική μουσική (pojanje) με τρόπο όχι τόσο δημοκρατικό...
Attachments
Last edited: