"Άξιον εστίν". Γρηγορίου Πρωτοψάλτου

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Ευχαριστούμε για την ανάρτηση.
Ο Γρηγόριος δείχνει τον δρόμο για τον τρόπο μελοποίησης των ύμνων της Θείας Λειτουργίας, η οποία δεν ξεφεύγει από τον αντίστοιχο των υπολοίπων ακολουθιών, αλλά η πλειοψηφία του ψαλτικού κόσμου σήμερα εμμένει δυστυχώς στα μακάμια και σε συνθέσεις νεώτερων διδασκάλων που δεν μπορούν να ενταχθούν σε κανένα είδος μελοποιΐας...
 

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
Ευχαριστούμε για την ανάρτηση.
Ο Γρηγόριος δείχνει τον δρόμο για τον τρόπο μελοποίησης των ύμνων της Θείας Λειτουργίας, η οποία δεν ξεφεύγει από τον αντίστοιχο των υπολοίπων ακολουθιών, αλλά η πλειοψηφία του ψαλτικού κόσμου σήμερα εμμένει δυστυχώς στα μακάμια και σε συνθέσεις νεώτερων διδασκάλων που δεν μπορούν να ενταχθούν σε κανένα είδος μελοποιΐας...

Είναι μια κουβέντα που έγινε στο forum πολλές φορές, και μάλλον δεν "τραβάει" άλλο, αφού πάντα καταλήγει σε τσακωμούς δίχως κανένα ιδιαίτερο λόγο.
Πάντως τα θέματα που μπορούν να προκύψουν για συζήτηση είναι δύο:

1. Γιατί δεν μελοποιούν οι διδάσκαλοι άλλους "ύμνους" της Θείας Λειτουργίας;
α. δεν γνώριζαν
β. δεν μπορούσαν;
γ. απαγορευόταν;
δ. ακουγόντουσαν οι ευχές;...

2. Γιατί η ψαλτική τέχνη ακολούθησε "άλλο δρόμο" τελικά στην Θεία Λειτουργία;
(αργές εκφωνήσεις, μελοποίηση των απαντήσεων του λαού)
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Είναι μια κουβέντα που έγινε στο forum πολλές φορές, και μάλλον δεν "τραβάει" άλλο, αφού πάντα καταλήγει σε τσακωμούς δίχως κανένα ιδιαίτερο λόγο.
Γνωρίζω την τροπή που πήραν τέτοιες συζητήσεις στο παρελθόν δυστυχώς.
Το σχόλιό μου δεν αναφερόταν στα θέματα τυπικού ή παράδοσης με την έννοια του αν ψάλλονται ή όχι τα λειτουργικά, αλλά στην μουσική δομή και τον τρόπο μελοποίησης του εν λόγω μεγαλυναρίου, στο οποίο ενώ βλέπουμε να γίνονται αναφορές μουσικών θέσεων του αργού ειρμολογίου και του νέου στιχηραρίου, οι σημερινοί έχουμε μείνει σε συνθέσεις που δεν έχουν τις ίδιες πηγές (αν μπορούμε να πούμε ότι έχουν καν πηγές, και δεν αποτελούνται από θέσεις "προσωπικής έμπνευσης"...) μόνο και μόνο λόγω δημοτικότητας του συνθέτη.
Λόγω όμως του ότι και αυτό το θέμα (του τρόπου μελοποίησης ύμνων της Θείας λειτουργίας) έχει συζητηθεί πολλάκις στην κοινότητα με το γνωστό αποτέλεσμα (συμφωνούμε στο ότι διαφωνούμε), απλά χρησιμοποιώ την ανάρτηση αυτή ως ένα στοιχείο που δικαιολογεί την δική μου άποψη.
Sorry για το off topic.
 

petrosgrc

Πέτρος Γαλάνης
Επιτρέψατέ μου να χρησιμοποιήσω μια παράμετρο στη συγκεκριμένη κουβέντα η οποία δεν έχει μπει στη συζήτηση. Συγκεκριμένα, αυτήν την παράμετρο την είχα ακούσει σε ένα λειτουργικό συνέδριο πριν από μερικά χρόνια (δεν είχα πάει, στο ραδιόφωνο μεταδιδόταν). Συγκεκριμένα, ένας ομιλητής κατέδειξε ότι την περίοδο μετά την καταστροφή της Σμύρνης υπήρχε μεγάλη πίκρα και νοσταλγία από τους πρόσφυγες και πολλοί μετέφεραν αυτό το παράπονο και στις εκκλησιαστικές οι οποίες σταδιακά είχαν λιγότερα στοιχεία από την αυστηρότητα των παλαιοτέρων μελών και είχαν αποκτήσει αυτό το έντονο κλαυθμηριστικό ανατολίτικο στοιχείο. Αυτή η κατάσταση πέρασε και στους ντόπιους Έλληνες και επειδή «έξις δευτέρα φύσις», αυτό το στοιχείο έχει μείνει μέχρι και σήμερα. Νομίζω είναι μια άποψη η οποία αξίζει τον κόπο να διερευνηθεί...
 

dimitrios1949

Νέο μέλος
Είναι μια κουβέντα που έγινε στο forum πολλές φορές, και μάλλον δεν "τραβάει" άλλο, αφού πάντα καταλήγει σε τσακωμούς δίχως κανένα ιδιαίτερο λόγο.
Πάντως τα θέματα που μπορούν να προκύψουν για συζήτηση είναι δύο:

1. Γιατί δεν μελοποιούν οι διδάσκαλοι άλλους "ύμνους" της Θείας Λειτουργίας;
α. δεν γνώριζαν
β. δεν μπορούσαν;
γ. απαγορευόταν;
δ. ακουγόντουσαν οι ευχές;...

2. Γιατί η ψαλτική τέχνη ακολούθησε "άλλο δρόμο" τελικά στην Θεία Λειτουργία;
(αργές εκφωνήσεις, μελοποίηση των απαντήσεων του λαού)
Ὁ Δημήτριος καλά ἔκαμε καί παρέθεσε αὐτό τό μάθημα τοῦ άειμνήστου Δασκάλου μας, Γρηγορίου τοῦ Πρωτοψάλτου. Γιά νά μήν ξεχνοῦμε τήν παράδοσή μας καί νά ἔχουμε σημεῖα ἀναφορᾶς, ἔτσι ὥστε νά μήν πελαγοδρομοῦμε καί "δέρομεν ἀέρα" καί τραγουδοῦμε καί φωνασκοῦμε καί τέλος δέν εἴμαστε μέσα στό Λειτουργικό πνεῦμα. Ἡ σεμνότητα καί ἡ ἱεροπρέπεια ἄς χαρακτηρίζουν τήν ψαλμωδία μας. Καί νά μέ συγχωρεῖτε. Δημήτριος.
 
P

ptz

Guest
Αναρτάται το Αξιον εστίν του κυρ Γρηγορίου του Πρωτοψάλτου,ενός εκ των εφευρετών της εν χρήσει μεθόδου της σημερινής Εκκλ.μουσικής,ο οποίος εγνώριζε και την παλαιοτέρα της σημερινής μουσική γραφή του Πέτρου και τις ακόμη παλαιότερες........
Το μουσικόν κείμενο,μη "καθαρογραμμένο",αλλά και μη κακοποιημένο,από την συλλογή "Μουσική Πανδέκτη"-Κων-πολη 1848-1852,εις την οποίαν συλλογή,ως προμετωπίς υφίσταται η Πατριαρχική σφραγίς.
 

Attachments

  • Αξιον εστίν-ηχος πλ.Β-Γρηγορίου Πρωτοψάλτου[1851].pdf
    628.5 KB · Views: 256

Κωστάκι

Νέο μέλος
Κατα την ταπεινή μου άποψη, το συγκεκριμένο Άξιον εστί του Πλαγίου Β', μαζί με το συνηθισμένον εις Ήχον Β', αμφότερα μέλη του Γρηγορίου Πρωτοψάλτου, είναι τα κορυφαία που εμελοποιήθησαν ποτέ... και θα μείνουν αξεπέραστα και εις το μέλλον...
 
Top