Α' στίχος τοῦ «Θεὸς Κύριος»

Την άποψή μου περί διπλής ψαλμωδίας προ των Στίχων ενισχύει το Ωρολόγιον Κρυπτοφέρρης. (Συνημμένο: kript.png) Ο Ιερεύς ψάλλει το "Θεός Κύριος" ενώ ο χορός αποκρίνεται- επαναλαμβάνει. Τους Στίχους νομίζω ότι ψάλλει ο Ιερεύς (κάπως σαν το "Χριστός Ανέστη" ή το "Κατευθυνθήτω" θυμίζει η διάταξη), ενώ για τον τελευταίο στίχο δεν ξέρω αν προβλέπει το Θεός Κύριος ή (μάλλον) το απολυτίκιο...

Και για τον τελευταίο στίχο προβλέπεται (μάλλον) επανάληψη του Θεὸς Κύριος από τον χορό και περισσή από τον ιερέα (κατά την τάξη των προκειμένων). Το συμπέρασμα αυτό έβγαλα από σύγκριση με το αλληλουιάριο των τεσσαρακοστών (βλ. την επόμενη σελίδα από αυτήν που παραθέτεις).
 

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
Και για τον τελευταίο στίχο προβλέπεται (μάλλον) επανάληψη του Θεὸς Κύριος από τον χορό και περισσή από τον ιερέα (κατά την τάξη των προκειμένων). Το συμπέρασμα αυτό έβγαλα από σύγκριση με το αλληλουιάριο των τεσσαρακοστών (βλ. την επόμενη σελίδα από αυτήν που παραθέτεις).

Συμπέρασμα δεν έβγαλα, αγαπητέ μου Εμμανουήλ. Θεωρώ ότι είναι διαφορετικές περιπτώσεις. Κατά πάσα πιθανότητα να είναι όπως λες. Το θέμα είναι οι πληροφορίες για τον α στίχο, καθώς και για την συμμετοχή των κληρικών στην ψαλμωδία, μάλλον εκ του αρχαίου ασματικού τυπικού.
 
Βλ. και σελ. 57 [pdf σ. 93]. Πάλι στο σταθερό προκείμενο του όρθρου συμμετέχει ο ιερέας ως μονωδός με πανομοιότυπο τρόπο.

...για την συμμετοχή των κληρικών στην ψαλμωδία, μάλλον εκ του αρχαίου ασματικού τυπικού.

Εδώ ο ιερέας αντικαθιστά τον μονωδό - ψάλτη, σε ψαλμωδία δίκην υπακοής (αποκρίνεται ο χορός των ψαλτών). Νομίζω δεν συναντάται αυτό στο ασματικό τυπικό (δεν ενθυμούμαι παρόμοια διάταξη), παρά η από χορού ψαλμωδία των ιερέων σε κάποια σημεία (π.χ. στη μεγάλη δοξολογία του όρθρου αντιψάλλοντας στον χορό των ψαλτών).

Διάκονο ως μονωδό συναντώ στο Τυπικό Μίλι (D τI σ. 883 [ο διάκονος ψάλλει προκείμενο Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν... και τους στίχους και αποκρίνεται ο λαός]).
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Ἄν καί ξεφεύγουμε ἀπό τό θέμα, γιά τήν ψαλμωδία/μονωδία ἱερέως ἔχουν γίνει ἀναφορές ἐδῶ καί στά προηγούμενα, καί ἐδῶ, πού πρόκειται γιά τήν ᾀσματική πράξη τῶν ἐνοριῶν, διατάξεις πού πέρασαν καί στό ΤΑΣ, κεφ. Ε΄ (πρβλ. Διονυσίου Ἀνατολικιώτου, Ἄρθρα καὶ μελετήματα γιὰ τὸ Τυπικὸν τοῦ ἁγίου Σάββα, σ. 45).


 

Παναγιώτης

σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Τὰ ἐγκαίνια τῆς Εὐχῆς ἀνάγονται (κατὰ τὴν ταπεινή μου γνώμη) στὸν Προφητάνακτα Δαυίδ, καὶ ἀποτυπώθηκαν καὶ στὸ Θεὸς Κύριος (ποὺ ὀψίμως τινὲς μη ορθώς ἄλλαξαν τὸν στίχο): «Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ Ἅγιον Αὐτοῦ» (Εἶπεν Κύριος τῷ Κυρίῳ μου). «Πάντα τὰ ἔθνη [τὰ δαιμόνια] ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς».

«Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με»

Χρόνια πολλά.
 
Last edited:

MTheodorakis

Παλαιό Μέλος
Ἀπὸ τὶς Ἀρχέτυπες διατάξεις:

Ὁ α’ στίχος τῆς στιχολογίας τοῦ «Θεὸς Κύριος» εἶναι «Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ»
(ψ. 117· χφφ. ὡρολόγια Βατοπαιδίου 1248 τοῦ ἔτους 1077 φ. 32r, Paris. gr. 331 ια' αἰ. φ. 14r, Φλωρεντίας Plutei 05.05 ια' αἰ. φ. 323r, ΦΚ σ. 582, Σινὰ 865 ιβ’ αἰ. φ. 55v, BSB 320 φ. 10r, ΛΜ 295 σ. 7, RGB 270 37 ιβ’-ιγ’ αἰ. φ. 57v, Σινὰ 866 ιγ’ αἰ. φ. 10v, 1296 ιγ’ αἰ. φ. 13r, Vat. gr. 1867 ιγ’ αἰ. φ. 33r, ἁγ. Σάβα 55 ιγ’-ιδ’ αἰ. φ. 21r, Σινὰ 2036 ιε' αἰ. φ. 52v, P 386 φ. 18r, BNE σ. 498, Harley 5541 μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1485-1525 φ. 23r, Ὡρολόγιον ἐκδ. 1509, 1520, 1801 σ. 69, 1830 σ. 66, ΤΡΕ σσ. 210, 226, ΑΛΑ Γ’ σσ. 281-287).
 
Last edited:

Παναγιώτης

σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Ἀπὸ τὸ ἰσχῦον Τυπικὸν τῆς Ἐκκλησίας, ΤΜΕ, σ. 16:

Ὁ α' στίχος τῆς στιχολογίας τοῦ «Θεὸς Κύριος» εἶναι «Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον Αὐτοῦ».
 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΛΙΑΚΟΣ

Ο Χριστός δέν φορούσε φίμωτρο.
Ἀπὸ τὸ ἰσχῦον Τυπικὸν τῆς Ἐκκλησίας, ΤΜΕ, σ. 16:

Ὁ α' στίχος τῆς στιχολογίας τοῦ «Θεὸς Κύριος» εἶναι «Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον Αὐτοῦ».
Τό εγκεκριμένον υπό τής Εκκλησίας εγκόλπιον συνταχθέν υπό Κ. Παπαγιάννη δέν τό αποδέχεται αυτό!
 

Attachments

  • Σελίς 92.pdf
    226.8 KB · Views: 26

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Εντάξει με τον σωστό στίχο, βρέθηκε η άκρη. Με τον λάθος, έχει εξηγήσει κανείς πώς προέκυψε;
Στά χφφ συνἠθως λόγω χώρου δέν γραφόταν ὅλος ὁ στίχος. Μέ τό «Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ...» ἀρχίζουν 5 Ψαλμοί. Ὁπότε ἐκ παραδρομῆς ἤ ἔτσι ἑρμηνεύθηκε (ἔτσι θυμόταν ἀπ᾿ ἔξω κάποιος ἀντιγραφέας) ὅτι πρόκειται γιά τόν α΄ στίχο τοῦ 104 ψαλμ. ἀντί τοῦ 117 ἀπό τόν ὁποῖο προέρχονται οἱ ὑπόλοιποι.
Ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας στό Μικρὸν Εὐχολόγιον, τ. Β΄ (δέν ἔχω ἀκριβή σελ. τώρα, ἀλλά ἀπ᾿ ὅσο θυμᾶμαι) ὑποθέτει ὅτι διαφαίνεται ἀρχαῖο ἀντίφωνο ἐκ τριῶν ψαλμῶν (πρβλ. Ασματικός Όρθρος), πού γιά τόν τρίτο δέν βρέθηκε μαρτυρία ποῖος ἦταν.
 
Top