Ὁρίζεται ἀνάγνωση τοῦ λόγου τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Εἰς τὸ ἅγιον Πάσχα καὶ εἰς τὴν βραδυτῆτα «Ἀναστάσεως ἡμέρα καὶ ἡ ἀρχὴ δεξιὰ...».
Ἀπὸ τὶς
Ἀρχέτυπες διατάξεις:
Ὅταν τίθεται ἀνάγνωση (βλ. ιζ’ κανόνα Λαοδικείας), ὁ ἀναγνώστης ἐκφωνεῖ τὴν ἐπιγραφή της καὶ ζητᾶ εὐλογία (πρβλ. Α’ Ἔσδρας θ’ 46-47) λέγοντας «εὐλόγησον πάτερ». «Λέγει ὁ ἱερεὺς στίχον[1]. Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν» (G σ. 5, Ε σ. 7). Ἡ ἀνάγνωση γίνεται πρὸς δυσμάς (Ἁγιορειτικὸν τυπικὸν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας 1995 σ. 43, ΤΑΣ ἔκδ. 2010 σ. 77), ὅπως καὶ τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Κατηχητικὸς λόγος καὶ τὰ ἑορταστικὰ ἐπισκοπικὰ μηνύματα.
Σὲ ἀγρυπνία γίνονται ἀναγνώσεις πρὸ τοῦ ἐξαψάλμου, μετὰ τὴν α' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὴν β' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὰ μεσῴδια καθίσματα καὶ μετὰ τὸ κοντάκιο, τοὺς οἴκους καὶ πάλι τὸ κοντάκιο «Συναξάριον. Κύριε εὐλόγησον» καὶ ἀνάγνωση καὶ τῶν βιογραφιῶν (Σ5 φφ. 8v-9r, ΤΑΣ κεφ. β').
Κατὰ τὶς καθημερινὲς γίνονται ἀναγνώσεις μετὰ τὴν α' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὴν β' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα καὶ εἰς τὸ συναξάριον (Σ4 φ. 4r-v, Σ6 φ. 18r). Βλ. καὶ D I σσ. 605, 805, 806, D III σσ. 308-309 καὶ ΤΑΣ Καθαρὰ Δευτέρα. Τὰ μεγάλα ἤ δύο κείμενα κατανέμονται μετὰ τὴν α' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὴν β' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὴν γ' στιχολογία καὶ τὰ καθίσματα, μετὰ τὰ μεσῴδια καθίσματα καὶ στὴν τράπεζα. Γιὰ τὰ κείμενα τῶν ἀναγνώσεων βλ. ΤΑΣ ἔκδ. Ἱ. Μ. Τατάρνης 2010, Συναξαριστὴ ἁγίου Νικοδήμου ἁγιορείτου, Δ. Τσάμη Ἁγιολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, Δ. Τσάμη Θεομητορικόν, Δ. Τσάμη Μητερικόν, P. G. τ. 114-116, Ἀθ. Παπαδοπούλου-Κεραμέως Varia Graeca Sacra 1909, Θεόφιλος Ἰωάννου Μνημεῖα ἁγιολογικὰ 1884 (β' ἔκδ. 1973) καὶ Bibliotheca Hagiographica Graeca.
«Κύριε ἐλέησον γ’. Δόξα, Καὶ νῦν. καὶ ἀρχόμεθα τῆς στιχολογίας» (ΕΒΒ 56 φ. 17r, P 386 φ. 18r).
[1]«ἐπιλέξας τὸν στίχον, ἤτοι τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλέησον ἡμᾶς» (χφ. Σινὰ 982 εὐχολόγιο ιγ’ αἰ. φ. 92v· ὁμοίως χφφ. Σινὰ 1040 διακονικὸ μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1166-1170 φ. 53r, 2149 εἰλητάριο εὐχολόγιο ιγ’ αἰ., 893 ὡρολόγιο τοῦ ἔτους 1382 φ. 50v, ΛΕ σ. 48).
