Εὐχαριστῶ, πάτερ μου.
Δέν πρόκειται νά τό ζητήσει κανείς πάτερ μου τέτοια μέρα μέ τόν Μεγάλο Ἁγιασμό (καί νά μήν λέτε στά Δωδεκάνησα γενικῶς μικρός ἁγιασμός τήν παραμονή).
Δέν "λέμε", "λένε" μικρός ἁγιασμός παρ' ὅτι 12 χρόνια, κατ' ἰδίαν καί ἀπό ἄμβωνος, προσπαθῶ νά τό διορθώσω. Τό ἴδιο ἄκουγα ἀπό μικρό παιδί καί στόν Πειραιᾶ. Δυστυχῶς, κάποιες ἀντιλήψεις εἶναι τόσο ριζωμένες πού χρειάζεται κόπος καί χρόνος... Στήν συζήτηση περί τῆς Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου ἔχω γράψει σχετικῶς, ἀλλά δέν κατάφερα νά τό θέσω σέ link.
Ἄλλωστε πολλά ἐπαφίενται στήν ποιμαντική μας διάκριση καί ὄχι στό "Πελατολόγιο".
Γιά τό Δωδεκαήμερο καί φυσικά τελοῦμε μνημόσυνα τίς ἐνδιάμεσες Κυριακές καί τά Σάββατα.
Γιά τῆς Ὀρθοδοξίας πάλι στό χέρι μας εἶναι νά κρίνουμε, ὅ,τι βολεύει ὅλους καί ὄχι τούς "πελάτες".
Εἴπαμε· ποιμένες καί ὄχι ποιμενόμενοι...
Συμφωνοῦμε ἀπολύτως. Ἀλλά στήν ἐπαρχία τά πράγματα εἶναι διαφορετικά, π.χ. ὅταν στίς ὅμορες ἐνορίες, ἀκόμη καί στήν ἐδῶ Μονή, τελοῦν Μνημόσυνα τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, δημιουργοῦνται ζητήματα "γιατί αὐτοί κάνουν καί ὄχι ἐσεῖς;" κλπ. Καί, φυσικά, πηγαίνουν σ' αὐτούς πού τούς ἐξυπηρετοῦν...
Θά μποροῦσα νά γράψω σελίδες γιά τό τί βρῆκα ὅταν ἦλθα ἀπό τόν Πειραιᾶ στήν Κῶ. Μέχρι ξύλο ἔτρωγαν οἱ κουμπάροι στούς γάμους καί ἐνῶ ἐγώ, ὁ νεοφερμένος, τό προμάζωμα ὅπως μᾶς λένε ἐδῶ τούς μή Κώους, φώναζα, οἱ ντόπιοι ἱερεῖς χαζογελοῦσαν μέ τήν φασαρία γιά νά φανοῦν καλοί. Μέχρι πού ἔφυγα ἀπό ἕναν γάμο στό "Ἠσαΐα χόρευε". Οἱ γονεῖς στήν ἀρχή παρεξηγήθηκαν, μετά μοῦ ζήτησαν συγνώμη. Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔπαυσε αὐτό τό κακό "ἔθιμο" ὅπως καί πολλά ἄλλα.
Συγχωρέστε με γιά τήν, φαινομενικῶς, ἐκτός θέματος ἀναφορά μου ἀλλά νομίζω ὅτι δίδει μίαν γεῦσιν διά τό πῶς, ὑπό ὡρισμένας τοπικάς συνθῆκας, διαμορφώνεται ἀκόμη καί τό κατά τόπους Τυπικόν. (Καί στήν ἐπαρχία ἔχουμε πολλούς καί καλούς ...πελᾶτες)