Ανατυπώσεως Δοξασταρίου Ιακώβου Πρωτοψάλτου αυθαιρεσίες

dimitrios.zaganas

Παλαιό Μέλος
Αν κάποιος θελήσει σήμερα να αποκτήσει το δίτομο Δοξαστάριο του Ιακώβου Πρωτοψάλτου, είναι υποχρεωμένος να προστρέξει στην μοναδική μέχρι στιγμής "ανατύπωσή" του (περί το 1990) με την πρωτοβουλία και την "επιμέλεια" του κ. Ιωάννη Παπαχρόνη.
Πρόκειται, όμως, πράγματι για ανατύπωση, δηλαδή για πιστή αναπαραγωγή του πρωτοτύπου ; Σε τί συνίσταται η επιμέλεια του κ. Παπαχρόνη ;
Μια απλή ματιά αρκεί να καταδείξει ότι η κατά τα άλλα αξιέπαινη εκδοτικά πρωτοβουλία του κ. Παπαχρόνη αμαυρώνεται από τις αυθαίρετες σημειώσεις του στο πρωτότυπο μουσικό κείμενο, ήτοι :
1) αλλαγή, αντικατάσταση μαρτυρικών γραμμάτων ή και σημείων
2) προσθήκη φθορών αλλαγής ήχου
3) προσθήκη μικρών γραμμάτων που υπαινίσσονται τον "δέοντα" τρόπο παραλλάγησης του κειμένου
4) προσθήκη έλξεων (επί το πλείστον, μονόγραμμων διέσεων)

Για του λόγου το αληθές, παραπέμπω τους αναγνώστες στα αποσπάσματα που παρέθεσε πρόσφατα ο Deacon
στη συζήτηση "Η κατά ομοίαν διφωνία πορεία του Β ήχου και η σχέση της με την μαλακή διατονική κλίμα" (σελ. 6, αριθμ. μηνύματος 51) :
http://www.analogion.com/forum/attachment.php?attachmentid=1979&d=1211224590
http://www.analogion.com/forum/attachment.php?attachmentid=1987&d=1211225309

Ανεξαρτήτως της ορθότητας ή μη των προτεινόμενων "διορθώσεων", η οποιαδήποτε επιφερθείσα αλλαγή επί του πρωτοτύπου κειμένου συνιστά μουσική και εκδοτική ασέβεια, και χαρακτηρίζεται επιεικώς αυθαίρετη και απαράδεκτη, γιατί :
α) η έκδοση αυτή φέρεται ως πιστή (φωτοαναστατική) ανατύπωση της παλαιάς έκδοσης και όχι ως επανέκδοση του εν λόγω Δοξασταρίου υπό του κ. Παπαχρόνη με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν (αναστοιχειοθέτηση, τεκμηριωμένη πάντα διόρθωση ή επιχειρηματολογημένες ενδεχόμενες προσθαφαιρέσεις, τροποποιήσεις κλπ)
β) η αξία (πιστής, ας το επισημάνουμε !) ανατύπωσης μιας πρωτότυπης ή παλαιάς έκδοσης δεν συνδέεται αποκλειστικά με την ορθότητά της ούτε με το αλάθητο αυτής. Γι´αυτό υπάρχουν, άλλωστε, οι κριτικές εκδόσεις, οι επανεκδόσεις και οι αναθεωρημένες κριτικές επανεκδόσεις κειμένων !

Δημήτριος Ζαγκανάς
 
Last edited:

Deacon

Παλαιό Μέλος
Θα συμφωνήσω απολύτως με τον κ. Ζαγκανά.

Στις "αναστατικές" εκδόσεις παλαιτύπων, είναι απαράδεκτο να επιφέρεται οποιαδήποτε αλλαγή στο πρωτότυπο, διότι αυτό εμποδίζει την έρευνα. Για τον ερευνητή, ανεκτίμητη αξία έχουν και τα "λάθη" (ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε τί είναι λάθος) του πρωτοτύπου. Ό,τι δεν καταλαβαίνουμε, ή δεν συνάδει με την θεωρητική μας κατάρτιση και τις ψαλτικές μας καταβολές, το αφήνουμε όπως ακριβώς είναι για να εκτιμηθεί και από τους μεταγενέστερους ερευνητές, χωρίς επιβολή συγκεκριμένων θεωρητικών "γυαλιών" δια μέσου των οποίων, ο εκδότης θεωρεί πως πρέπει να το μελετήσουμε. Αυτό λέει η δεοντολογία της μουσικολογικής έρευνας.
 
Last edited:

Dionysios

Διονύσιος Ἀνατολικιώτης, «γηράσκω ἀεὶ διορθούμενο
Γενικῶς εἰς τὸν τομέα τῶν ἐκδόσεων ἐπικρατεῖ ὡς ἀρχὴ ὅτι εἰς μίαν ἐπανέκδοσιν δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὸν ὁ ἐκδότης ἢ ἐπιμελητὴς νὰ ἀναπαραγάγῃ ἐπακριβῶς τὴν ἀρχικὴν ἔκδοσιν μὲ τὰ λάθη αὐτῆς. εἰς τὴν κρινομένην ὅμως ἐπανέκδοσιν τοῦ δοξασταρίου τοῦ ᾿Ιακώβου τὰ ὀρθογραφικὰ λάθη ἔμειναν ἀδιόρθωτα, παραδείγματος χάριν «ΙΑΝΝΟΥΑΡΙΟΣ», «ΦΕΥΡΟΥΑΡΙΟΣ» κ.λπ.. σαφῶς ὁ ἐπιμελητὴς Γιάννης Παπαχρόνης ἐπεμελήθη μόνον μουσικῶς τὴν ἔκδοσιν. προσέθεσε τὰ κατὰ τὴν γνώμην του ἀπαραίτητα καὶ χρήσιμα μουσικὰ στοιχεῖα ποὺ ἔλειπαν. θὰ θεωρήσω σεβαστὴν μὲν καὶ δικαίαν, ἀλλὰ ὀλίγον αὐστηρὰν τὴν παρατήρησιν ὅτι «στις "αναστατικές" εκδόσεις παλαιτύπων, είναι απαράδεκτο να επιφέρεται οποιαδήποτε αλλαγή στο πρωτότυπο, διότι αυτό εμποδίζει την έρευνα». δὲν ἐπροχώρησεν εἰς ἀλλοίωσιν τῶν μουσικῶν γραμμῶν –καθόσον γνωρίζω˜–, ἀλλὰ μόνον εἰς προσθήκας καὶ ἐπεξηγήσεις, αἱ ὁποῖαι μάλιστα εἶναι διακριταὶ ὡς χειρόγραφοι εἰς τὴν ἔκδοσιν. ἔχει τὸ δικαίωμα τοῦτο. τὸ ἂν θὰ συμφωνήσωμεν ἢ θὰ διαφωνήσωμεν μαζί του εἶναι ἄλλο θέμα. ὤφειλεν ὅμως νὰ θέσῃ μίαν σημείωσιν εἰς κάποιαν ἐκ τῶν πρώτων σελίδων (ὑπάρχουν 2 ἢ 3 μὲ ἐπαρκῆ κενά), εἰς τὴν ὁποίαν νὰ ἐνημερώνῃ διὰ τὰς γενομένας ἐπεμβάσεις. θὰ ἦτο ἀκόμη καλλίτερον μάλιστα, ἂν αἱ νεώτεραι ἐπεμβάσεις ἐσημειοῦντο μὲ τρόπον πλέον εὐδιάκριτον (παραδείγματος χάριν ἂν ἐτυπώνοντο εἰς ἕνα διακριτικὸν χρῶμα ὅπως κυανοῦν ἢ πράσινον), ὁπότε θὰ ἐδίδετο εἰς τὸν ἀναγνώστην ἡ δυνατότης νὰ προσεγγίσῃ τὸ μουσικὸν κείμενον εἴτε λαμβάνων ὑπόψιν τὰς σημειώσεις τοῦ ἐπιμελητοῦ εἴτε ἀγνοῶν αὐτάς. εἰς αὐτὸ λοιπὸν τὸ σημεῖον, εἰς τὴν ἔλλειψιν δηλαδὴ μιᾶς σημειώσεως ποὺ θὰ ἐνημερώνῃ διὰ τὰς νεωτέρας προσθήκας, συμφωνῶ ὅτι ἦτο μία σημαντικὴ παράλειψις ἐκ μέρους τοῦ ἐπιμελητοῦ καὶ τοῦ ἐκδότου, ἡ ὁποία μάλιστα ἀδικεῖ καὶ τὴν προσφοράν των, καὶ ὅτι τοιαῦται ἀβλεψίαι δέον νὰ ἀποφεύγωνται.

Σημειώνω ὅτι ἡ διόρθωσις παλαιοτέρας ἐκδόσεως μὲ τρόπον διακριτόν, ὥστε νὰ μένῃ σεβαστὸν τὸ ἀρχικὸν κείμενον δὲν εἶναι καθόλου εὔκολον ἐγχείρημα. ὅς τις θέλει δύναται νὰ ἴδῃ τὴν ἐπανέκδοσιν τοῦ ψαλτηρίου τοῦ ἁγίου Νεκταρίου «ποιητικὴ μετάφρασις πάντων τῶν ψαλμῶν τοῦ Δαυὶδ ὑπὸ τοῦ μητροπολίτου Πενταπόλεως Νεκταρίου» (ἐκδόσεις Ν. Παναγόπουλος, τηλ. 210.322.4819)· ἡ ἐν λόγῳ ἔκδοσις εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα μιᾶς τοιαύτης πολυμόχθου ἐργασίας διορθώσεως.
 
Last edited by a moderator:

Dionysios

Διονύσιος Ἀνατολικιώτης, «γηράσκω ἀεὶ διορθούμενο
Θέλω νὰ συμπληρώσω εἰς τὸ προηγούμενον μήνυμά μου ὅτι ἐκ τῶν προσθηκῶν τοῦ Γιάννη Παπαχρόνη δύναται κανεὶς νὰ εἰκάσῃ ὅτι ἡ ἐπανέκδοσις ἔγινεν ἐκ τοῦ προσωπικοῦ ἀντιτύπου ποὺ εἶχεν αὐτὸς ὁ ἐπιμελητὴς ἐν χρήσει εἰς τὸ ἀναλόγιον, καὶ διὰ τοῦτο ὑπάρχουν τόσαι σημειώσεις του.
 
Last edited by a moderator:

dimitrios.zaganas

Παλαιό Μέλος
Η σχετική "αυστηρότητα" της κριτικής μου στηρίζεται στη διάκριση α) της επανέκδοσης ενός μουσικού κειμένου από β) την ανατύπωση μιας παλαίτυπης (πρωτότυπης ή μη) έκδοσης.
Επαναλαμβάνω λοιπόν πως πρόκειται για ανατύπωση μιας παλαίτυπης έκδοσης και όχι για επανέκδοση. Τούτο απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά οποιαδήποτε (σωστή ή εσφαλμένη, εύστοχη ή άστοχη, "απαραίτητη" ή καταχρηστική) παρέμβαση στο σώμα του κειμένου. Όπως και να έχει, οι όποιες παρεμβάσεις του "επιμελητού" συνιστούν αλλοίωση, παραφθορά και παραχάραξη (falsificatio) της συγκεκριμένης ανατυπούμενης έκδοσης.
Έπειτα, αν θέλουμε πράγματι να αποφύγουμε ενδεχόμενα "σφάλματα", αναζητούμε συνήθως και την πρώτη έκδοση (editio princeps) και δεν βιαζόμαστε να ανατυπώσουμε όποια έκδοση έχουμε πρόχειρη, πολλώ δε μάλλον και σημειωμένη (εκ των προτέρων ή επί τούτου) !
Σχετικά δε με την "επικρατούσα (προφανώς μόνο στην Ελλάδα..) "αρχή" (διάβαζε αναρχία) στον τομέα των εκδόσεων, της μη υποχρέωσης του εκδότου ή του επιμελητού να αναπαραγάγει επακριβώς την αρχική έκδοση", ας μου επιτραπεί να την χαρακτηρίσω ως αυθαίρετη και εντελώς αντιεπιστημονική (κομπογιαννίτικη), όταν πρόκειται για φωτοαναστατική επανέκδοση-ανατύπωση.
Η ανατύπωση παλαιών μουσικών εκδόσεων δεν χρήζει καμιάς απολύτως μουσικής "επιμέλειας". Σε αντίθεση με μια (επιστημονικά τεκμηριωμένη) προτεινόμενη αναθεωρημένη, διορθωθείσα ή βελτιωμένη (επαν)έκδοση ενός μουσικού κειμένου που φέρει το όνομα του επιχειρούντος κάτι τέτοιο (π.χ. Δοξαστάριον Ιακώβου Πρωτοψάλτου κατά Παπαχρόνη).

Δημήτριος Ζαγκανάς
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
:eek: Αν έχει βάλει χέρι στον Χουρμούζιο χωρίς να το λέει, πολύ κακώς έχει γίνει αυτό....
 

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Και εγώ θα προτιμούσα να μήν είχε προσθήκες η έκδοση ή τουλάχιστον να υπάρχουν οι αναγκαίες διευκρινήσεις. Πάντως οι υφεσοδιέσεις είναι διακριτικές και μπορεί εύκολα κάποιος να τις αγνοήσει (οπτικά).
 

Dionysios

Διονύσιος Ἀνατολικιώτης, «γηράσκω ἀεὶ διορθούμενο
Η σχετική "αυστηρότητα" της κριτικής μου στηρίζεται στη διάκριση α) της επανέκδοσης ενός μουσικού κειμένου από β) την ανατύπωση μιας παλαίτυπης (πρωτότυπης ή μη) έκδοσης.
Επαναλαμβάνω λοιπόν πως πρόκειται για ανατύπωση μιας παλαίτυπης έκδοσης και όχι για επανέκδοση. Τούτο απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά οποιαδήποτε (σωστή ή εσφαλμένη, εύστοχη ή άστοχη, "απαραίτητη" ή καταχρηστική) παρέμβαση στο σώμα του κειμένου. Όπως και να έχει, οι όποιες παρεμβάσεις του "επιμελητού" συνιστούν αλλοίωση, παραφθορά και παραχάραξη (falsificatio) της συγκεκριμένης ανατυπούμενης έκδοσης.
Έπειτα, αν θέλουμε πράγματι να αποφύγουμε ενδεχόμενα "σφάλματα", αναζητούμε συνήθως και την πρώτη έκδοση (editio princeps) και δεν βιαζόμαστε να ανατυπώσουμε όποια έκδοση έχουμε πρόχειρη, πολλώ δε μάλλον και σημειωμένη (εκ των προτέρων ή επί τούτου) !
Σχετικά δε με την "επικρατούσα (προφανώς μόνο στην Ελλάδα..) "αρχή" (διάβαζε αναρχία) στον τομέα των εκδόσεων, της μη υποχρέωσης του εκδότου ή του επιμελητού να αναπαραγάγει επακριβώς την αρχική έκδοση", ας μου επιτραπεί να την χαρακτηρίσω ως αυθαίρετη και εντελώς αντιεπιστημονική (κομπογιαννίτικη), όταν πρόκειται για φωτοαναστατική επανέκδοση-ανατύπωση.
Η ανατύπωση παλαιών μουσικών εκδόσεων δεν χρήζει καμιάς απολύτως μουσικής "επιμέλειας". Σε αντίθεση με μια (επιστημονικά τεκμηριωμένη) προτεινόμενη αναθεωρημένη, διορθωθείσα ή βελτιωμένη (επαν)έκδοση ενός μουσικού κειμένου που φέρει το όνομα του επιχειρούντος κάτι τέτοιο (π.χ. Δοξαστάριον Ιακώβου Πρωτοψάλτου κατά Παπαχρόνη).

Δημήτριος Ζαγκανάς

Δημήτριε, νομίζω ὅτι διακρίνω κάποιαν ὀξύτητα καὶ ἕναν δογματισμὸν εἰς τὸ σχόλιόν σου εἰς ὅσα ἔγραψα ἢ κάνω λάθος; μὲ συγχωρεῖς ἂν σὲ ἐστενοχώρησα, δὲν εἶχα τέτοιαν πρόθεσιν. ἀλλὰ δὲν ἔχομε πάντοτε ταύτισιν ἀπόψεων.

Σέβομαι τὶς ἀπόψεις σου. ἀλλὰ ἐπίτρεψέ μου νὰ ξεκαθαρίσω ὅτι τὰ ὅσα μὲ ἀπόλυτον τρόπον γράφεις διὰ «την "επικρατούσα (προφανώς μόνο στην Ελλάδα..) "αρχή" (διάβαζε αναρχία) στον τομέα των εκδόσεων, της μη υποχρέωσης του εκδότου ή του επιμελητού να αναπαραγάγει επακριβώς την αρχική έκδοση", ας μου επιτραπεί να την χαρακτηρίσω ως αυθαίρετη και εντελώς αντιεπιστημονική (κομπογιαννίτικη), όταν πρόκειται για φωτοαναστατική επανέκδοση-ανατύπωση» δὲν εἶναι ὀρθά. καὶ ἐκπλήσσομαι, διότι εἰς αὐτὴν τὴν φράσιν γενικεύεται ὁ λόγος καὶ μὲ εὐκολίαν καὶ προχειρότητα ἀδικεῖται ἡ ῾Ελλὰς εἰς τὸν τομέα τῶν ἐκδόσεων. οἱ ἀλλοιώσεις ποὺ ὑφίστανται τὰ ἑλληνικὰ κείμενα ἐκδιδόμενα ἀπὸ ξένους, ἀκόμη καὶ εἰς ἐκδόσεις ἐπιστημονικὰς καὶ κριτικὰς κ.λπ., ἐνίοτε ξεπερνοῦν κάθε φαντασίαν. καὶ δὲν ἔγραψα ὅτι ὑπάρχει ὡς ἀρχὴ ἡ «μη υποχρέωση του εκδότου ή του επιμελητού να αναπαραγάγει επακριβώς την αρχική έκδοση» γενικῶς, ἀλλὰ τὸ ἑξῆς· «ἐπικρατεῖ ὡς ἀρχὴ ὅτι εἰς μίαν ἐπανέκδοσιν δὲν εἶναι ὑποχρεωτικὸν ὁ ἐκδότης ἢ ἐπιμελητὴς νὰ ἀναπαραγάγῃ ἐπακριβῶς τὴν ἀρχικὴν ἔκδοσιν μὲ τὰ λάθη αὐτῆς». τὸ τονίζω καὶ πάλιν· «μὲ τὰ λάθη αὐτῆς». θὰ ἀνέμενα τοὐλάχιστον μίαν προσεκτικωτέραν διατύπωσιν ἀπὸ κάποιον διατελέσαντα ὡσαύτως ἐπιμελητὴν μουσικῶν ἐκδόσεων καὶ γνωρίζοντα τὰς σχετικὰς δυσκολίας τῆς ἑκάστοτε πρώτης ἐκδόσεως.

Γράφεις· «Η ανατύπωση παλαιών μουσικών εκδόσεων δεν χρήζει καμιάς απολύτως μουσικής "επιμέλειας"». ἂν ἀναφέρεσαι εἰς τὴν ἐπανέκδοσιν τοῦ δοξασταρίου τοῦ ᾿Ιακώβου, ἴσως νὰ ἔχῃς δίκαιον· δὲν θὰ τὸ κρίνω ἐγώ· δὲν λαμβάνω θέσιν. ἂν ὅμως ὁμιλῇς γενικῶς γιὰ ὅλες τὶς παλαιὲς μουσικὲς ἐκδόσεις, μήπως καὶ ἡ θέσις αὐτὴ εἶναι «ὀλίγον» ὑπερβολική; δηλαδὴ ἂν ἐκ τυπογραφικοῦ λάθους εἰς τὴν πρώτην ἔκδοσιν ἀντὶ διὰ κεντήματα ἐσημειώθη κάπου κέντημα, ἢ ἕνα ἐλαφρὸν ἐσημειώθη ἀνάποδα, ἢ εἰς μίαν μαρτυρίαν ἀντὶ διὰ ν΄ ἐσημειώθη Δ (τὰ παραδείγματα εἶναι πραγματικά), ταῦτα κατ᾿ ἐσὲ ἀπαγορεύεται νὰ διορθωθοῦν εἰς μελλοντικὴν ἐπανέκδοσιν ἢ ἀνατύπωσιν ἢ δὲν ξέρω τί ἄλλο;

Διευκρινίζω ὅτι ἐδῶ δὲν σχολιάζω θέσεις ὅπως «Όπως και να έχει, οι όποιες παρεμβάσεις του "επιμελητού" συνιστούν αλλοίωση, παραφθορά και παραχάραξη (falsificatio) της συγκεκριμένης ανατυπούμενης έκδοσης», ἐπὶ τοῦ ὁποίου δὲν λαμβάνω θέσιν. καὶ εἰς τὰ προηγούμενα μηνύματά μου δὲν ἔλαβα θέσιν ἐπὶ μουσικοῦ θέματος. ἁπλῶς ἔκαμα κριτικὴν ἐπὶ τεχνικοῦ θέματος, δηλαδὴ ἔκαμα βιβλιοκρισίαν.

Δὲν ἔγραψα τὸ σχόλιόν μου, διὰ νὰ διαφωνήσωμεν καὶ νὰ ἔλθωμεν εἰς διαξιφισμούς. ἐνόμισα ὅτι ἐδῶ γίνεται διάλογος καὶ ὅτι θὰ ἦτο χρήσιμος ἀπὸ τεχνικῆς ἀπόψεως ἡ ἄποψίς μου ὡς ἀνθρώπου ἔχοντος κάποιαν πολυετῆ πεῖραν ἐπὶ τῶν ἐκδόσεων.


Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης
 
Last edited:

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Διὰ ταῦτα ἀποσύρω καὶ «ἀπαλείφω» τὰ δύο προηγούμενα μηνύματά μου εἰς τὸ παρὸν θέμα καὶ παρακαλῶ τὸν διαχειριστὴν νὰ τὰ διαγράψῃ. ὅπως ἐπίσης παρακαλῶ νὰ διαγραφῇ καὶ τὸ παρόν, ἂν θεωρηθῇ ὅτι ὀξύνῃ τὰ πράγματα ἢ δημιουργῇ ἀντιπαρεθέσεις.

[Σημείωμα συντονιστή] Τα διέγραψα αν και προσωπικά δεν βρίσκω καμία εριστικότητα ή παράβαση των κανόνων σε αυτά. Εάν συμφωνεί ο κ. Ζαγκανάς και ο κ. Ανατολικιώτης προτείνω να τα επαναφέρω στην αρχική τους μορφή.
 

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
:eek: Αν έχει βάλει χέρι στον Χουρμούζιο χωρίς να το λέει, πολύ κακώς έχει γίνει αυτό....

Ο "Χουρμούζιος" είναι από άλλο εκδότη (Ρηγόπουλος).
 

kostaeri

Μπουσδέκης Κώστας
εν τω μεταξύ η έκδοση έχει εξαντληθεί... ελπίζω να ξαναβγεί κάποια στιγμή. ιδίως ο β τομος δεν υπαρχει πουθενα
 

dimitrios.zaganas

Παλαιό Μέλος
Προς τον αγαπητό Διονύσιο και προς τον συντονιστή :

Η "οξεία" κριτική που ασκώ αφορά μόνο στην εν λόγω ανατύπωση του Δοξασταρίου του Ιακώβου Πρωτοψάλτου (αυτό είναι το θέμα της συζήτησης αυτής), και έγκειται στις αριθμηθείσες (βάναυσες, κατ´εμέ) παρεμβάσεις-προσθήκες στο σώμα του κειμένου, ήτοι :
1) αλλαγή, αντικατάσταση μαρτυρικών γραμμάτων ή και σημείων
2) προσθήκη φθορών αλλαγής ήχου
3) προσθήκη μικρών γραμμάτων που υπαινίσσονται τον "δέοντα" τρόπο παραλλάγησης του κειμένου
4) προσθήκη έλξεων (επί το πλείστον, μονόγραμμων διέσεων)

Δεν έψεξα καμία, προς Θεού, διακριτική διόρθωση τυπογραφικού σφάλματος (αν και προσωπικά θα προτιμούσα, να προτείνει μια λίστα με ευρεθέντα κατ´αυτόν παροράματα, και να τα θέσει υπ´όψιν του αναγνώστη, όχι να του τα επιβάλλει !).

Η "οξύτητα" λοιπόν της τοποθέτησής μου στρέφεται στην κραυγαλέα ευκολία (= αυθαιρεσία) με την οποία προστέθηκαν ή αντικαταστάθηκαν σύμβολα, χαρακτήρες και γράμματα. Γιατί, π.χ., (είμαι υποχρεωμένος) να διαβάσω το Δοξαστικό των Αίνων του Σαββάτου του Λαζάρου του Ιακώβου κατά Παπαχρόνη ; Ή να προσπαθήσω να "αγνοήσω" όποια προσθήκη ή αλλαγή κατά το δοκούν αυτός επέφερε στο κλασικό κείμενο ;

Σχετικά με την "επικρατούσα αρχή στον τομέα των εκδόσεων", ευτυχώς δεν είναι επικρατούσα στις εκδόσεις Κουλτούρα, Ρηγόπουλου και Πολυχρονάκη (η σειρά παράθεσης είναι αξιολογική). Συνήθως, το μόνο που προσθέτουν οι σεβαστοί εκδότες (που σέβονται τα βιβλία) σε μία ανατύπωση είναι η σημείωση-(δια)βεβαίωση (στην αρχή) ότι πρόκειται για "πιστή ανατύπωση" ή για "ακριβή επανέκδοση" της τάδε παλαιάς ή πρωτοτύπου μουσικής εκδόσεως. Τόση είναι (εκδοτικά) η φροντίδα τους να παραδώσουν στο φιλόμουσο και βιβλιόφιλο κοινό ακέραιη και απαράλλακτη μια σπάνια έκδοση. Γι´αυτό και τούς είμαστε ευγνώμονες !

Σημείωση: Η όποια τοποθέτησή μου σ´αυτό το θέμα δεν είχε (ούτε έχει) στόχο ούτε το πρόσωπο του κ. Παπαχρόνη ούτε αυτό του προσφιλούς και σεβαστού Διονυσίου Ανατολικιώτη. Θα παρακαλούσα, λοιπόν, τον διαχειριστή να επαναφερθούν τα παραπάνω διαγραφέντα μηνύματά του, αν φυσικά και ο ίδιος συμφωνεί.

Δημήτριος Ζαγκανάς
 
Last edited:

stapaman

Εφησυχάζων & ενίοτε προξενών αλγεινάς εντυπώσεις δ
Σχετικά με την "επικρατούσα αρχή στον τομέα των εκδόσεων", ευτυχώς δεν είναι επικρατούσα στις εκδόσεις Κουλτούρα, Ρηγόπουλου και Πολυχρονάκη (η σειρά παράθεσης είναι αξιολογική). Συνήθως, το μόνο που προσθέτουν οι σεβαστοί εκδότες (που σέβονται τα βιβλία) σε μία ανατύπωση είναι η σημείωση-(δια)βεβαίωση (στην αρχή) ότι πρόκειται για "πιστή ανατύπωση" ή για "ακριβή επανέκδοση" της τάδε παλαιάς ή πρωτοτύπου μουσικής εκδόσεως. Τόση είναι (εκδοτικά) η φροντίδα τους να παραδώσουν στο φιλόμουσο και βιβλιόφιλο κοινό ακέραιη και απαράλλακτη μια σπάνια έκδοση. Γι´αυτό και τούς είμαστε ευγνώμονες

Τόση είναι η προσήλωση τους στην πιστότητα των ανατυπώσεων ώστε σε κατάκαιρούς εκδόσεις έχουν συμπεριλάβει ακόμα και των κατάλογο των συνδρομητών της πρώτης έκδοσης...!!!

Αφελές ίσως παράδειγμα εκ μέρους μου, αλλά είναι ένα ακόμα ενδεικτικό του πόσο πιστή "γραμμή" έχουν οι εκδοτικοί οίκοι που ανέφερε πολύ σωστά ο κ. Ζαγκανάς.
 
Top