Είναι δυνατόν αυτό να θεωρείτε ότι είναι απλός αυτοσχεδιασμός της στιγμής και ότι κάποια άλλη στιγμή θα το έλεγε αλλιώς; Είναι (πιστεύω) φανερό, ότι ο άνθρωπος βλέπει πράγματα πίσω από το κείμενο, τα οποία πέρα από το πολλαπλό ή όχι της ερμηνείας των, μας δείχνει ότι σε μία μουσική τέχνη καθαρά φωνητική με γραφή στενογραφικού χαρακτήρα, δεν μπορούμε να καλλήσουμε στο: νότα βλέπουμε - νότα λέμε..
Σαφώς φίλε Χρήστο δεν είναι αυτοσχεδιασμός της στιγμής, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ίδια αυτή μουσική γραμμή δεν αναλύεται αλλιώς ή ότι ο Ναυπλιώτης δεν θα το εκτελούσε αλλιώς σε κάποια άλλη στιγμή. Αυτό βέβαια δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε ούτε στη μία περίπτωση ούτε στην άλλη με ηχογραφήσεις, γιατί έχουμε μόνο μία ηχογράφηση του εν λόγω μουσικού κειμένου. Ο Βουδούρης όμως που κατέγραψε κάποιες στιγμές του Ναυπλιώτη έχει και άλλες αναλύσεις στην ίδια μουσική γραμμή (βλέπε Ειρμολόγιον). Οι πατριαρχικοί δάσκαλοι μεταλαμπαδεύαν τη γνώση του αναλύειν στους μαθητές τους.
Αυτοί που δεν έχουν τέτοιους δασκάλους, από που τα βρήκαν. Ρίξτε μία ματιά στην αναλυτική γραφή του Κωνσταντίνου της ΑΔ στα κείμενα του Πρίγγου για να καταλάβετε τί εννοώ ασχετοσύνη.
Ο Παναγιωτίδης τα άκουσε από το Ναυπλιώτη και τα εκτελούσε, αλλά δεν ξέρω αν συμφωνούσε, αν ζούσε σήμερα, με όλα τα συμπεράσματα του μαθητή του Νεραντζή.
Ο Γιάννης είπε κάτι μεστό πριν:"υπέρ των αναλύσεων, κατά των συστημάτων ανάλυσης". Και οι οπαδοί της καραϊκής σχολής έχουν φιάξει ένα πακέτο ανάλυσης μαζί με άλλα έξτρα (διαστήματα, υφέσεις, ρυθμούς) και το πλασάρουν στην μουσική εκπαίδευση. Έχουν θέσεις κλειδιά τόσο στην ιδιωτική (ωδεία), όσο και στην δημόσια (σχολικά βιβλία) εκπαίδευση. Ξαναείπα τί να κάνουμε; Να τους πάρουμε το κεφάλι; Για μένα και για κάποιους είναι λάθος, για άλλους σωστοί. Απόψεις εκφράζουμε.
Αν συνοψίσουμε το θέμα στην αρχική ερώτηση του Βασίλη στο μήνυμα 1, εγώ θα του απαντούσα ακόμη και να έχουν ενταχθεί στην επίσημη ύλη των ωδείων τί μας νοιάζει; Πιστεύεις πως μαθαίνει κανείς μουσική στα ωδεία;
που έχει ανέβει και στο Ψαλτολόγιον. Είχε μάλιστα τάξει σκοπό ζωής να καθαρίσει τη μουσική από τον "Ιακωβισμόν", δηλ. την αμαρτωλή από το Ναυπλιώτη -κατά τον ίδιο- αρξαμένη συνήθεια του αναλύειν. Τη "συνήθεια" αυτή προσπαθεί να αναγάγει σε θεωρία ο Καράς. Οι απόψεις επομένως του Κατσιφή εναρμονίζονται με του Ψάχου, ο οποίος επεκαλείτο και απόψεις κληρικών του πατριαρχείου για το πόσο κακόηχη είχε καταντήσει η ψαλμωδία του πατριαρχικού ναού αφότου εισήλθαν οι αναλύσεις. Όμως δεν ήταν ο Ιάκωβος ο "εφευρέτης" των (αρκετά περίπλοκων όντως) αναλύσεων των ποιοτικών σημείων εν τη ψαλμωδία. Παράλληλα μ' αυτόν αλλά και προ αυτού πολλοί όχι μόνον έψαλλαν αλλά και κατέγραφαν κάποτε αναλελυμένα τα κλασσικά μέλη π.χ. οι προσωπικές εκδόσεις Πέτρου Εφεσίου ή περιγραφές για το πώς έψαλλε και ηχούσε ο Κωνσταντίνις Πρωτοψάλτης κλπ. Δε μπορεί όλοι όσοι έψαλλαν αναλελυμένα να καθοδηγούνταν τηλεπαθητικώς από το Ναυπλιώτη και τον Καρά μετέπειτα. Το πόσο όμως το σύστημα αναλύσεων Καρά είναι πλήρες ή ορθό είναι άλλο ζήτημα. Φαίνεται ότι υπάρχουν σχολές=ύφη αναλύσεως και δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση το ξεκαθάρισμα. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι βρισκόμαστε στην αρχή.
