Θα ήθελα να συζητήσουμε διάφορα περί Φιρφιρή αλλά θα αλλάξουμε το θέμα...γι αυτό καλύτερα ας ανοίξουμε άλλο θέμα...Αγαπητέ, Χριστάκη χαίρομαι που σου αρέσει. Κι εμένα μου αρέσει ο γέροντας αλλά,
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ.
Είχα βάλλει κάποια φορά σε κάποια φίλη που δεν είχε βυζαντινά ακούσματα ένα καλό κομμάτι του Στανίτσα και ένα του Φιρφιρή. Ο Στανίτσας δεν της άρεσε αλλά με τον Φιρφιρή τρελάθηκε. Το αντίστροφο συμβαίνει με τους περισσότερους.
Λένε οι παλαιοί στο όρος ότι σε ένα πανηγύρι ο Φιρφιρής νέος είχε σπάσει τζάμι με τη φωνή του. Εντάξει ίσως τα παραλένε. Αλλά πιστεύω ότι είχε πάντα αυτό το ύφος το Καρυώτικο που όσο και καλή φωνή να είχε δεν θα άρεσε σε όσους δεν αρέσει αυτό το ύφος.
Είναι λίγο θλιβερό, αργό και ρεμπετίζει κάπως.
Πιστεύω όμως ότι όλα έχουν σχέση με το χώρο και το εκκλησίασμα. Σε ένα σκοτεινό ναό του Αγίου Όρους είναι το ιδανικό ύφος ειδικά όταν το εκκλησίασμα είναι εξοικειωμένο με την αιωνιότητα και κάνει κομποσκοίνι σε αργούς ρυθμούς.
Αντίθετα στην σημερινή ενορία το εκκλησίασμα θέλει περισσότερα φώτα, γρηγορότερους ρυθμούς, φωνές χωρίς τρεμουλιάσματα και λυγίσματα, κι έναν ηλεκρτονικό ισοκράτη για πιο σταθερό κράτημα του ίσου.
Αν παρατηρήσουμε το Πατριαρχείο από τις παλαιότερες ερμηνείες που έχουμε του Ναυπλιώτη μέχρι σήμερα θα δούμε προοδευτικές αλλαγές.
Λένε ότι καλός ο Ναυπλιώτης και ο Πρίγγος αλλά ο Στανίτσας έβαλε ένα πετραδάκι παραπάνω. Αν ήταν καλύτερος ο Στανίτσας, ο Πρίγγος ή Ναυπλιώτης, αν έβαλαν πετραδάκι παραπάνω ή παρακάτω δεν το γνωρίζω. Απλά υποθέτω ότι οι ψάλτες προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του εκκλησιάσματος και της εποχής. Η φωνή ισιώνει, η προφορά αλλάζει, τα ισοκρατήματα προσαρμόζονται.
Προτιμώ παλαιές ηχογραφήσεις με φάλτσα ισοκρατήματα παρά αυτό που γίνεται σήμερα δηλ. εγγραφή σε στούντιο με ισοκράτη και ηχητικά εφέ, χορωδίες με ισοκρατήματα να εναλλάσσουν συνεχώς τον ΝΗ-ΠΑ ακαριαία με τη νότα κάτι που θυμίζει ευρωπαϊκή μπάντα.
Οι ευρωπαίοι χρησιμοποιούν αρμονίες 7ης που συμψάλλεται ο Νη με τον Πα κι εμείς τις καταργήσαμε για λίγα εφέ.
Πιστεύω ότι αυτή η απαίτηση του εκκλησιάσματος είναι η μεγάλη αλλοτρίωση της εκκλησιαστικής μουσικής από την εξωτερική και όχι οι δρόμοι (μακάμια).
Οι δρόμοι εξάλλου μας λένε πως να πηγαίνουμε από τον ένα ήχο στον άλλο κάτι που μας δίδασκε και ο Κουκουζέλης.
Ο Πέτρος κάνει τον γα εναρμόνιο στο κοινωνικό του Λαζάρου στη λέξη "νηπίων".
Απαντώ εν συντομία:
1. Όχι
2. Όχι
3. Δες 1. και 2.
Ενα κομμάτι που μου αρέσει και λέω κάθε χρόνο είναι το παρακάτω.
Η φθορά του εναρμονίου στον γα είναι αρχαία συνήθεια. Κάτι είχε μελετήσει ο Φιλανθίδης που δεν το συναντάμε σε άλλους.
Ψάλλει ο Φιρφιρής και θαυμάστε απόδοση των ήχων.
Μεγάλος δάσκαλος!
Παραθέτω μέλος και κείμενο για όσους δεν έχουν τα βιβλία Φιλανθίδη.
Εχω και εκτέλεση των αντιφώνων του Συνεσίου από Φιρφιρή αλλά λίγο παλαιά η εγραφή και έχει ψιλοθόρυβο.
Αν θέλετε την ανεβάζω
Πάντως πρίν χρόνια την έχει ηχογραφήσει μελος και παραλλαγή ο π.Πανάρετος Φιλοθεϊτης.
Αυτό προφανώς μπορεί να γίνει μόνο σε μοναστήρια
Ορίστε.Θελουμε!!! Εστω και λιγο αργα...
Ακούστε, πχ, το «Σταυρέ του Χριστού» και το «Παναγία Δέσποινα» πώς τα λέει ο π. Ακάκιος Δανιηλίδης στην πρώτη ηχογράφησή του που ανέβηκε (από εμένα, πρόπερσυ τέτοιον καιρό) στο forum. Επίσης, ο Φιρφιρής ψάλλει μέλη του στον Χατζηγιακουμή, αυτά που εξέδωσε ο Αγγελόπουλος σε κασέτες και τώρα σε CD. Και από τους δύο πατέρες τα μέλη εκφέρονται με αρκετά ησυχαστικό τρόπο, παρ' ότι διαφέρει το ύφος τους.
Υπάρχει η άποψη πως "μόνο οι Καρυές ξέρουν να πουν Φιλανθίδη, η έρημος δεν μπορεί, τον λένε σαν μετροφωνία, αγνοώντας και κάποιες φθορές".