(Ας μπει λοιπόν κι άλλο ανώνυμο μέλος στη συζήτηση...)
Αγαπητέ jinxsalonika, άσχετα με το αν μου αρέσουν ή όχι οι ηχογραφήσεις, σε ευχαριστούμε πολύ για τον κόπο και την προθυμία να τις ανεβάσεις. Πιστεύω ότι είναι άδικο που η πορεία της συζήτησης, δεν άφησε να φανεί αυτό.
Καλό θα ήταν βέβαια να διαγράψεις την επίμαχη φράση, για λόγους σεβασμού στα υπόλοιπα μέλη του φόρουμ.
Πιστεύω επίσης, για να είμαι δίκαιος, ότι κι άλλα που λέχθηκαν δεν είναι αρμόζοντα εδώ, όπως και γενικότερα πιστεύω, και το έχουν πια καταλάβει όλοι, ότι ο ζήλος υπέρ οποιουδήποτε ιδανικού, αν είναι γνήσιος (και εν προκειμένω είναι) δεν χρειάζεται να επιστρατεύει την ειρωνεία, που μάλλον εξασθενεί τα επιχειρήματα.
Το μήνυμα του αγαπητού Γιάννη Μπουλμπουτζἠ, απάντηση σε επίσης ωραίο μήνυμα, προσυπογράφω πλήρως, αλλά στο σημείο
είναι λογική και όχι συναισθηματική η λατρεία μας, σε αντιδιαστολή με την παπική εκκλησία που η μουσική της στοχεύει στο συναίσθημα.
θέλω να πω το εξής:
αναφέρεσαι βέβαια, Γιάννη, στη φράση "λογική λατρεία" από τη Θεία Λειτουργία και τους ύμνους. Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες (σχετικά με την συναισθηματική προσέγγιση της λατρείας στη δύση) κι έχεις δίκιο, ωστόσο επειδή το αντιθετικό ζεύγος
λογική-συναίσθημα έχει ποικίλες εκφάνσεις και υποδηλώσεις στην τρέχουσα χρήση της γλώσσας, κινδυνεύει το
λογική να παρεξηγηθεί ως "
εγκεφαλική". Βέβαια, δεν είναι έτσι, καθώς οι πατέρες μας μιλούν πολύ για την ανάγκη της καρδιακής συμμετοχής στα λεγόμενα και τελούμενα στη λατρεία και ότι η κατάνυξη και τα δάκρυα είναι ακριβώς προϊόν μιας τέτοιας συμμετοχής της καρδιάς. Αυτό που νομίζω εκφράζει πληρέστερα την αντίθεση που θες είναι το:
πνευματική και όχι συναισθηματική. Το συναίσθημα χρήσιμο είναι ως ένα σημείο, αλλά αν δεν μετουσιωθεί σε πνευματικό βίωμα μετανοίας και προσευχής κινδυνεύει να οδηγήσει σε εσφαλμένη και πνευματικά ατελέσφορη αίσθηση αυτάρκειας.
Αν αυτά σχετίζονται και με την ψαλτική δεν ξέρω, αλλά μάλλον σχετίζονται. Το τι είναι όμως συναισθηματικό και τι πνευματικό ψάλσιμο εγώ δεν μπορώ να το ορίσω.