06-10-09, Μνήμη του αγίου αποστόλου Θωμά

[Λάτρης Β.Μ.]

Ιδιόμελα των Αίνων από τον τρίτο τόμο της Μουσικής Κυψέλης
Τρισάγιον σε β', σύντομο.
Χερουβικό-Λειτουργικά-Άξιον εστίν σύντομα από τον δ' τόμο του ''Αγγελικού Χορού''
Κοινωνικό σε πλ. δ' από τον ε' τόμο του ''Αγγελικού Χορού''.

 

[nkioster]

Καθως εψαλλα κι εγω σημερα την ακολουθια του Απουστολου Θωμα
στους αινους ενω το πρωτο στιχηρο ιδιομελο ηταν σε Β' ηχο συμφωνα με το Μηναιο στη Κυψελη του Στεφανου ηταν σε Α' ηχο.
Πως καθοριζεται ενα ιδιομελο σε τι ηχο θα ψαλλει?

 

[tsak77]

Πως καθοριζεται ενα ιδιομελο σε τι ηχο θα ψαλλει?

Ο μόνος αρμόδιος γι' αυτό είναι ο υμνογράφος. Οι σημερινοί περισότερο τυχαία επιλέγουν τον ήχο, ενώ θεωρώ ότι οι παλαιότεροι έπαιρναν περισότερο υπόψη τους τη ροή του μέλους σε σχέση με το λόγο, δηλαδή όταν έγραφαν τον ύμνο, είχαν μία ιδέα του πως πρέπει να ψαλλεί και αυτό φαίνεται αν λίγο μελετήσει κανείς τα κείμενα. Γι' αυτό και στις νέες ακολουθίες συναντούμε πολλές δυσκολίες σε όλες τις καταλήξεις (εντελείς, τελικές, οριστικές), είτε λόγω άλλης θέσεως του τόνου ή και τυχαίο αριθμό συλλαβών στις τελευταίες λέξεις, κάτι που δεν συναντάμε τόσο συχνά στα ιδιόμελα του Μηναίου.

Πάντως το φαινόμενο της διαφωνίας του ήχου, το έχω παρατηρήσει και εγώ και στο Δοξαστάριο του Πέτρου (Παν. Κηλτζανίδου) και πιθανόν να ωφείλεται σε τυπογραφικά λάθη των νεώτερων μηναίων σε σχέση με τα παλαιά (ή και το αντίθετο), εφόσον το σίγουρο είναι, ότι τα ιδιόμελα μελοποιήθηκαν βάση κάποιου μηναίου και οι διαφωνίες αυτές δεν αποτελούν αυθαιρεσία των συνθετών έναντι των ποιημάτων. Αυτά την εποχή εκείνη ήταν απαράδεκτα. Σήμερα από την άλλη...

 

[MTheodorakis]

Ἀνήκει εἰς τὸν α' ἦχον (χφφ. Μ. Λαύρας Δ-23 μηναῖον Ὀκτωβρίου ια' αἰ. φ. 33r, τυπικὸν Μεσσήνης τοῦ ἔτους 1131 σ. 36, χφφ. Μ. Λαύρας Γ-5 ΤΑΣ ιβ' αἰ. φ. 18v, Σινὰ 1095 ΤΑΣ ιβ' αἰ. φ. 38v, Σινὰ 1096 ΤΑΣ ιβ' αἰ. φ. 42r, Λειμῶνος 88 ΤΑΣ ιδ' αἰ. φ. 32v, 10 μηναῖον Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1419 φ. 235r, 134 ΤΑΣ τοῦ ἔτους 1428-1429 φ. 35r, ἔντυπα ΤΑΣ κεφ. ιγ', μηναῖον Ὀκτωβρίου ἔκδ. 1843 σ. 37). Ἔχομε παρανάγνωση τοῦ «ἐκ β'».