Αντιγράφω από το blog του π. Νικολάου: (
http://nmnovice.blogspot.com/2009/06/blog-post.html)
Υ/Γ Μόλις σήμερα, Τρίτη 23 Ιουνίου 2009, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει εξήγηση του εν λόγω μαθήματος από τον Ιωάσαφ Διονυσιάτη και η οποία έχει ήδη χρησιμοποιηθεί από την χορωδία "Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης" σε διάφορες εκδηλώσεις της. Το πληροφορήθηκα από το forum "Ψαλτολόγιον" και συγκεκριμένα από την διαδικτυακή θέση
http://analogion.com/forum/showthread.php?t=3424&highlight=%E5%F5%F7%FE%ED και δηλώνω ευγνώμων προς το forum για την πληροφορία και την πρόσβαση στην εξήγηση αυτή. Θα ήθελα να διαβεβαιώσω εν απλότητι τους φίλους αναγνώστες ότι:
α. Κατά την εξήγηση του συγκεκριμένου μαθήματος δεν εγνώριζα τίποτα για ύπαρξη άλλης εξηγήσεως.
β. Δοκίμασα μεγάλη χαρά με την μελέτη της εξηγήσεως του Ιωάσαφ, διότι συγκρίνοντάς την με την δική μου διεπίστωσα απόλυτη ταύτιση. Ήταν μια αναπάντεχη εκ των υστέρων επιβράβευση του κόπου που υποβλήθηκε, και που, τουλάχιστον σε εμένα, δείχνει ότι η προσπάθεια αυτή αξίζει να συνεχιστεί.
Και πάλι, οφείλω πολλές ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη στο "Ψαλτολόγιον" για την αναπάντεχη αυτή χαρά!!!
Κάτι τέτοια σε κάνουν να βγαίνεις απ' τα ρούχα σου.
Ας αναλογιστούμε τους δύο κυριότερους μεταφορείς – μεταφραστές των μουσικών κειμένων, απ’ την παλαιά στην νέα παρασημαντική, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν.
Ο Γρηγόριος και ο Χουρμούζιος γνώριζαν την ίδια παλαιά και παρασημαντική, έφτιαξαν την νέα αναλυτική μέθοδο και μετέφεραν πάμπολλα κείμενα στην νέα αναλυτική γραφή που χρησιμοποιούμε κι εμείς μέχρι σήμερα.
Παρατηρώντας λοιπόν μεταφορές του ίδιου μέλους και απ’ τους δύο, όπως τα ιδιόμελα της Μ. Τεσσαρακοστής του Ιακώβου, παρατηρούμε ότι έχουν κάποιες σημαντικές διαφορές. Και να φανταστεί κανείς, ότι στην εποχή του Ιακώβου επικρατούσε η γραφή του Πέτρου του Πελοποννησίου, η οποία ήταν η αναλυτικότερη μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σκεφτείτε να πάμε παλαιότερα!
Ουδείς λογικά σκεπτόμενος δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο σύγχρονος μεταφορέας δεν γνώριζε την ύπαρξη κειμένου προηγουμένου.
Και γιατί το συγκεκριμένο κομμάτι, χαθήκαν τόσοι άλλοι καταπληκτικοί ύμνοι;
Είναι πράγματι μια τεράστια σύμπτωση; Μόνο ο ίδιος και ο Κύριος ξέρει.
Αυτό το περιστατικό μου θύμισε ένα τραγελαφικό συμβάν, που όταν ρωτήθηκε ”κάποιος” από δημοσιογράφο: «Τι κάνατε στα χρόνια της δικτατορίας;» αυτός απάντησε: «Δεν γνώριζα τίποτα, εγώ κοιτούσα τις σπουδές μου, διάβαζα !!!??».
Κλείνοντας να θα αναφερθώ στον Γεώργιο Βιολάκη, Πρωτοψάλτη της ΜτΧΕ, και στο βιβλίο του “Μελέτη συγκριτική της νυν εν χρήσει μουσικής γραφής προς την του Πέτρου του Πελοποννησίου και προς την αρχαιοτέραν γραφήν” όπου ο ίδιος αναφέρει την αδυναμία του να μάθει την παλαιά παρασημαντική που τόσο επιθυμούσε. Έκανε τα αδύνατα δυνατά, αλλά δεν μπόρεσε να βρει κανέναν να τον διδάξει, διότι δεν υπήρχε ουδείς. Ένας μόνο κι αυτός υπέργηρος, απ' όπου τελικά, δεν κατάφερε να αποκομίσει τίποτα.
Δεν έμαθε ο Βιολάκης την παλαιά παρασημαντική 100 περίπου χρόνια πριν, όπου ήταν ακόμα σε χρήση και οι δύο γραφές. Σήμερα θα την εξηγήσουμε, όχι μόνο αυτή, αλλά και το πλέον πολύπλοκο θέμα της φθοράς, όπου το ίδιο σημάδι, άλλαζε την ενέργειά του, όχι μόνο κατά ήχο και γένος, αλλά και κατά φθόγγο όπου ετίθετο. Ποιος θα ομιλήσει γι' αυτά;
Ο δυτικοτραφής Ψάχος, ο μακαμολόγος παπυρονουμερολόγος μοναδικός αυτοδίδακτος μουσικοδιδάσκαλος Καράς ή οι σημερινοί μουσικοί φωστήρες των πανεπιστημιακών εδρών που ούτε μια σωστή επανέκδοση ενός βιβλίου δεν μπορούν να κάνουν;
Δεν έγινε στις μέρες του Βιολάκη και θα γίνει σήμερα;
Σήμερα, αν βρεθεί ψάλτης που να ψάλλει κι όχι να τραγουδάει, τότε θα είναι είδηση.
Είναι γνωστή η θέση μου για την παλαιά παρασημαντική: "δεν υπάρχει σημερινή εξήγηση, δεν μπορεί να γίνει, διότι πέθαναν οι κατέχοντες".
Μόνον το Άγιον Πνεύμα δύναται να φωτίσει κάποιον ώστε να αρχίσει να καταλαβαίνει τα παλαιά. Αυτός όμως σίγουρα δεν θα ζει σε καμία πόλη, δεν θα κατέχει καμιά έδρα, δεν θα γράφει σε κανένα blog του σατανικού φορέα internet και πολύ περισσότερο, δεν θα επιζητεί μάταια τη δόξα των ανθρώπων υπέρ τη δόξαν του Θεού.
Ο Θεός να βοηθήσει όλους να ξεφύγουμε απ’ τους προσωπικούς λαβυρίνθους του μυαλού και τα τέλματα των ψυχών ημών. Αμήν