[Ερώτηση] Διδασκαλία σε παιδιά με δυσκολία μουσικής αντίληψης

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Αγαπητοί ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Οι φοβερά εποικοδομητικές συζητήσεις, και το εννοώ, για το θέμα της διδασκαλίας με όργανα ή της εκπαίδευσης των κληρικών (παράφωνων και μη) με παρακίνησε να ζητήσω τη γνώμη σας για ένα θέμα που με καίει. Πολλά παιδιά στην ενορία μας ζητούν να μάθουν μουσική. Όταν έρχονται λοιπόν και διαπιστώνεται ότι έχουν πρόβλημα μουσικής αντίληψης βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση. Μου έχει τύχει να ασχοληθώ προσωπικά με τέτοια παιδιά και διαπίστωσα ότι ήταν κοπιαστικό και για μένα να κάνω μια προσπάθεια που δεν με ανταμείβει ψυχικά με το αποτέλεσμα, αλλά και για το παιδί είναι δυσάρεστο να του ανακοινώνεις ότι δεν είναι εύκολο να μάθει μουσική.

Η ερώτηση είναι: πιστεύετε ότι είναι καλύτερο να μην ξεκινάει καθόλου η προσπάθεια; Ή μήπως υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να τα βοηθήσουμε. Θα με ενδιέφεραν απόψεις και από τις δύο πλευρές και ξέρω (διαπίστωσα) ότι υπάρχουν άνθρωποι ειδικοί εδώ. Ευχαριστώ θερμότατα.

ΥΓ Κρίμα που δεν είναι εδώ ο Β. Ζάχαρης, ο οποίος ως καθηγητής μουσικής σε σχολείο θα μπορούσε να μιλήσει εκ πείρας. (Ή μας βλέπει και μπορεί να το κάνει;.......)
 

Μ.Β.

Ματθαίος Βλάχος
Έχω αναφερθεί στο θέμα σε παλιότερο μήνυμα, σύμφωνα με απόψεις ιατρών και δασκάλων.[και από ίδια πείρα]
Πιστεύω πάντως πως είναι ουσιαστικά ευγενικό το ξεκαθάρισμα απ' την αρχή, από την χρονοβόρα ταλαιπωρία που τελικά θα απογοητεύσει αμφότερους.
Να σημειώσω πως κάποιες εντυπωσιακές αλλαγές, δεν είναι παρά αποτέλεσμα εκπαίδευσης απαίδευτων φωνών μή παραφώνων ή ελάχιστα παραφώνων.

υγ.
Πάω να "πιάσω" τον Μάη. Καλή πρωτομαγιά!
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Είχα διαβάσει εκείνο το post και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον, απλώς ήλπιζα μήπως "σώζεται" κάτι λόγω ηλικίας, μήπως είναι λιγότερο απίθανο να διορθωθεί ένας έφηβος στα 13 παρά ένας ενήλικας στα 40. Πάντως δεν μιλάω για τελείως "φάλτσα" παιδιά. Απλά τους δίνεις ένα Πα στο πιάνουν, τους δίνει ΔΙ σου πιάνουν Δι ύφεση, του δίνεις πάνω Πα σου πιάνουν Νη. Ευχαριστώ πάντως... παρά την απογοήτευση.
 

dimitris

Παλαιό Μέλος
Όλοι έχουν δικαίωμα στην παιδεία. Από τα πολλά παιδιά του ωδείου ένα θα γίνει μεγάλος ψάλτης και αυτό ότι γιατί έχει φοβερό αυτί αλλά μεράκι και επιμονή.
Είναι δύσκολο για το δάσκαλο.
Ομως είναι κάτι που φτιάχνεται.
 

ATHAN

Αθανάσιος Μπακαλούδης
Αγαπητοί ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Η ερώτηση είναι: πιστεύετε ότι είναι καλύτερο να μην ξεκινάει καθόλου η προσπάθεια; Ή μήπως υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να τα βοηθήσουμε. Θα με ενδιέφεραν απόψεις και από τις δύο πλευρές και ξέρω (διαπίστωσα) ότι υπάρχουν άνθρωποι ειδικοί εδώ. Ευχαριστώ θερμότατα.

QUOTE]

Φίλε Γιῶργο, δὲν σοῦ μιλῶ σὰν εἰδικὸς ἀλλὰ μόνο ἀπὸ ἐμπειρία τοῦ παρελθόντος.
Ὑπάρχουν πολλὰ χαρισματικὰ παιδιὰ ποὺ στὸ δρόμο χάθηκαν. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα ποὺ τὸ λιγοστὸ φυσικὸ τάλαντο τὸ ἐπαύξησαν, σύμφωνα μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ Κυρίου. Κατὰ τὴν μακρόχρονη πορεία μου ἔτυχε καὶ ἐγὼ νὰ ἀντιμετωπίσω παρόμοιες περιπτώσεις. Ἡ γνώμη μου, ἐν συντομίᾳ.........
Μὴν ἀπογοητεύσεις τὸ παιδί, καὶ ἂν ἐν τέλει δὲν γίνει ψάλτης δὲν ἔχασε δὰ καὶ τίποτε ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ δὲν εἶχε. Ἀντίθετα, ἂν θέλει ὁ Θεός, μπορεῖ νὰ τὸν ἀξιώσει νὰ ἀνέβει στὸ δεξὶ ἀναλόγιο τοῦ Πατριαρχείου μας. Ἐσὺ βέβαια θὰ κουραστεῖς, αὐτὸ εἶναι δεδομένο, ἀλλὰ σκέψου τί ἱκανοποίηση θὰ νιώσεις ὅταν τὰ ἀποτελέσματα σὲ δικαιώσουν.
Καλὴ δουλειὰ
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ
Ἀθανάσιος Μπακαλούδης
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
κύριε Αθανάσιε
(και χρόνια πολλά για την αυριανή γιορτή σας)
αυτόν τον κόπο τον έχω νιώσει κι εγώ, αλλά ελάχιστα την ανταμοιβή του, μου άρεσε όμως πολύ η πνευματική προσέγγιση του τύπου
ἂν θέλει ὁ Θεός, μπορεῖ νὰ τὸν ἀξιώσει νὰ ἀνέβει στὸ δεξὶ ἀναλόγιο τοῦ Πατριαρχείου μας.
που πολλές φορές την ξεχνάμε. Ευχαριστώ.

ΥΓ 1-2
 

ΑΛΕΞΙΟΣ ΝΙΚΟΛΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Φωτορεπόρτερ - Οπερατέρ Films Producer
Καταρχήν θα σα πω ότι έχω μαθητές ο όποιοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν και να ακούν σωστά μετά από δυο χρόνια όλα αλλάζουν δεν είναι σίγουρο ότι κάποιος δεν θα γίνει ψάλτης η ότι άλλο θέλει
Ήξερα φίλο μου ο οποίος ήταν τρομερά φάλτσος έπειτα έγινε ιερέας και μετά από χρόνια τον άκουσα σαν ιερέα και δεν πίστευα στα αυτιά μου για την γλυκύτητα που έβγαζε
 

Μ.Β.

Ματθαίος Βλάχος
Ξέχασα να αναφέρω πως η μουσική αντίληψη είναι κάτι άλλο, έμφυτο μα και καλλιεργήσιμο. Είναι η αντίληψη της σχέσης των τόνων μεταξύ τους, της αλληλουχίας τους δηλαδή και κατ' επέκταση του συνειρμού τους για την ακρόαση ή παραγωγή της μελωδίας. Έχει τον πυρήνα της στο κέντρο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο ακόμη για την μαθηματική αντίληψη, την συντακτική κα. Ίσως μας φαίνεται αυτονόητο αυτό, αλλά σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, υπάρχει διαταρραχή αυτού του κέντρου με αποτέλεσμα να μην γίνεται αντιληπτή αυτή η αλληλουχία των τόνων. Ενώ δηλαδή ο πάσχων ακούει τις σωστές τονικότητες, δεν έχουν για εκείνον καμία σχέση μεταξύ τους. Σαν θόρυβος από πολλές νότες. [περίπου σαν να ακούει κάποιος αμύητος jazz] Αυτό δεν διορθώνεται, καθώς είναι οργανική βλαβη. Ποτέ πάντως κάποιος με τέτοια πάθηση δεν θα προσέλθει για μουσική, αφού δεν έχει ακούσει ποτέ πραγματικά μουσική. [ίσως κατ' εξαίρεση προσέλθει κάποιο παιδάκι που το στέλνουν με το ζόρι οι γονείς του, ή κάποιος που θαυμάζει έναν καλλιτέχνη για άλλους λόγους και θέλει να τον μιμηθεί]
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Ποτέ πάντως κάποιος με τέτοια πάθηση δεν θα προσέλθει για μουσική, αφού δεν έχει ακούσει ποτέ πραγματικά μουσική. [ίσως κατ' εξαίρεση προσέλθει κάποιο παιδάκι που το στέλνουν με το ζόρι οι γονείς του, ή κάποιος που θαυμάζει έναν καλλιτέχνη για άλλους λόγους και θέλει να τον μιμηθεί]
Όχι μόνο, μπορεί να έχει έλλειψη αυτογνωσίας. Ειδικά στις ενοριακές ομάδες τα παιδάκια αλληλοζηλεύονται και θέλουν να μάθουν, επειδή πήγε κι ο φίλος τους κ.λπ.

Όμως Ματθαίε, λες
Ξέχασα να αναφέρω πως η μουσική αντίληψη είναι κάτι άλλο, έμφυτο μα και καλλιεργήσιμο.
όπερ ελπιδοφόρο, αλλά μετά πάλι λες
σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, υπάρχει διαταρραχή αυτού του κέντρου με αποτέλεσμα να μην γίνεται αντιληπτή αυτή η αλληλουχία των τόνων. Ενώ δηλαδή ο πάσχων ακούει τις σωστές τονικότητες, δεν έχουν για εκείνον καμία σχέση μεταξύ τους. Σαν θόρυβος από πολλές νότες. [περίπου σαν να ακούει κάποιος αμύητος jazz] Αυτό δεν διορθώνεται, καθώς είναι οργανική βλαβη[/U] (δική μου έμφαση).
όπερ απαισιόδοξο.

Η ερώτηση είναι (αφού το κατέχεις το θέμα καλά): αυτή η οργανική βλάβη έχει διαβαθμίσεις; Υπάρχει δηλαδή 10, 20, 30, .....100% φάλτσος; Οπότε αξίζει για κάποια ποσοστά να το παλέψεις;
Ή είναι μια κι έξω η βλάβη; Η ερώτηση είναι λίγο ρητορική, γιατί νομίζω όλοι ξέρουμε από την πείρα μας ότι υπάρχουν λίγο και πολλοί φάλτσοι. Κάποτε είχα ασχοληθεί με έναν φίλο, που είχε απορριφθεί από μαθήματα μουσικής, γιατί την κλίμακα του πλ.δ την έλεγε κλίμακα πρώτου ήχου: του είχε κολλήσει το ΠΑ-ΒΟΥ να το λέει μισό τόνο. Έκατσα τότε και του το εξήγησα στον πίνακα, με σχέδια. Για κάποιο λόγο ηταν οπτικός τύπος. Σε πληροφορώ ότι με δυο-τρεις φορές το κατάλαβε. Μετά έγινε δεκτός στα μαθήματα που έκανε κι έτσι τελείωσε όλη την οκτάηχο.
(Σας κούρασα). Αυτόν δεν θα τον χαρακτηρίζαμε "λίγο φάλτσο;" (10% π.χ.); Ευχαριστώ.
 

Μ.Β.

Ματθαίος Βλάχος
Ίσως δεν διευκρίνησα καλά.
Άλλο είναι το θέμα της παραφωνίας, που αναφέρω εδώ και αν και είναι οργανικά τα αίτια, υπάρχει μια διαβάθμιση αλλά από ένα σημείο και μετά δεν αλλάζει, [σ' αυτή την περίπτωση ακούνε ελάχιστα έως πολύ διαφορετική συχνότητα απ' την πραγματική]
και άλλο το θέμα της μουσικής αντίληψης που αναφέρω εδώ και είναι έμφυτη και καλλιεργήσιμη σχεδόν σε όλους. [Είναι η αντίληψη της σχέσης των ήχων μεταξύ τους, η αντίληψη του μουσικού συνειρμού. Αυτή την αντίληψη την έχουν σχεδόν όλοι. Είναι η αντίληψη εν γένει της μουσικής και φυσικά επιδέχεται βελτίωσης]
Σπάνια διαταραχή της δεύτερης περίπτωσης είναι η πλήρης απουσία μουσικής αντίληψης-αλληλουχίας. Δεν έχει σχέση όμως με την παραφωνία. [Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να ακούσουν μουσική. Δηλαδή, ενώ ακούνε ενδεχομένως τις σωστές τονικότητες, δεν βρίσκουν καμία σύνδεση μεταξύ τους. Για αυτούς μια μελωδία, είναι όπως μια πρόταση με λέξεις που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και συνεπώς κανένα νόημα. Είναι πολύπλοκο, δεν αλλάζει αλλά ευτυχώς πολύ σπάνιο.]
[Διάβασε πιο προσεκτικά τα παραπάνω μηνύματα]
 

Μ.Β.

Ματθαίος Βλάχος
...Απλά τους δίνεις ένα Πα στο πιάνουν, τους δίνει ΔΙ σου πιάνουν Δι ύφεση, του δίνεις πάνω Πα σου πιάνουν Νη....
Προφανώς και δεν πρόκειται για παράφωνο, αφού πιάνει αμέσως μια νότα "βολική" στην φωνή του. Απλά, χρειάζεται φωνητική εξάσκηση, για να πιάσει και τις ψηλότερες που ακούει σωστά μεν, αλλά δυσκολεύεται να ανεβάσει μέχρι εκεί την φωνή του.

Πάντως, να σημειώσω πως δεν είναι ντροπή να είναι κανείς παράφωνος. Ντροπή θεωρώ να τον ταλαιπωρεί κάποιος δάσκαλος και να του υπόσχεται θαύματα, παίρνοντας τα λεφτά του.
 

Μ.Β.

Ματθαίος Βλάχος
...Κάποτε είχα ασχοληθεί με έναν φίλο, που είχε απορριφθεί από μαθήματα μουσικής, γιατί την κλίμακα του πλ.δ την έλεγε κλίμακα πρώτου ήχου: του είχε κολλήσει το ΠΑ-ΒΟΥ να το λέει μισό τόνο. Έκατσα τότε και του το εξήγησα στον πίνακα, με σχέδια. Για κάποιο λόγο ηταν οπτικός τύπος. Σε πληροφορώ ότι με δυο-τρεις φορές το κατάλαβε. Μετά έγινε δεκτός στα μαθήματα που έκανε κι έτσι τελείωσε όλη την οκτάηχο.
(Σας κούρασα). Αυτόν δεν θα τον χαρακτηρίζαμε "λίγο φάλτσο;" (10% π.χ.); Ευχαριστώ.
Αυτή η περίπτωση είναι καθαρά θέμά μουσικής αντίληψης που όπως λέω παραπάνω καλλιεργείται. Ο φίλος, άκουγε σωστά τις υπόλοιπες νότες [άρα όχι παράφωνος] αλλά του "είχε κολλήσει" όπως λες μετά το πρώτο μεγάλο διάστημα να κάνει μικρό. Θέμα δηλαδή σχέσης των τόνων μεταξύ τους. Όπως πολύ ωραία λες, το αντιλήφθηκε μέσα από σχέδιο, αφού άλλωστε το κέντρο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την μουσ. αντίληψη, είναι το ίδιο και για άλλες λειτουργίες συνειρμού όπως τα μαθηματικά, το συντακτικό κλπ.


υγ.
Κατάλαβα πως τα είπα πολύ απότομα-ιατρικά στα προηγούμενα μηνύματα.
Ζητώ την κατανόησή σας.
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
(καθυστερημένα)
Εγώ ζητώ συγνώμη που μπέρδεψα την παραφωνία με τη δυσχέρεια μουσικής αντίληψης. Υπάρχει και ο όρος μουσικό αυτί, μάλλον εμπειρικός, που δεν ξέρω σε ποια κατηγορία εντάσσεται. Μάλλον όταν λέμε "αυτός δεν έχει μουσικό αυτί" εννοούμε ότι είναι παράφωνος.
Απ' ότι κατάλαβα μας ενδιαφέρει η παραφωνία.
Επίσης κατάλαβα ότι ο φίλος που πιάνει το πα και όχι το Κε, δεν είναι παράφωνος, αλλά χρειάζεται εξάσκηση. Αυτό είναι πολύ βασικό, γιατί όλες οι περιπτώσεις εφήβων που εμείς θεωρούμε ότι δεν έχουν "αυτί" στην πραγματικότητα, συντονίζονται στις μεσαίες προς χαμηλές περιοχές, αλλά όχι στις υψηλές και στις χαμηλές.

Τώρα τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πάρα πολλά, θα αρκεστώ όμως σε ένα: αφού ο φίλος που πιάνει το πα και όχι το Κε, δεν είναι παράφωνος, αλλά χρειάζεται εξάσκηση, ποια είναι αυτή η εξάσκηση;
α) παραλλαγή με τον δάσκαλο;
β) συμψαλμωδία με τον δάσκαλο;
γ) προσπάθεια ταύτισης με τους τόνους κάποιου οργάνου;
δ) ακρόαση ηχογραφημένων μαθημάτων;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

ΥΓ Ο Βασίλης Ζάχαρης μήπως;
 

dimitris

Παλαιό Μέλος
Άλλο είναι το θέμα της παραφωνίας, που αναφέρω εδώ και αν και είναι οργανικά τα αίτια, υπάρχει μια διαβάθμιση αλλά από ένα σημείο και μετά δεν αλλάζει, [σ' αυτή την περίπτωση ακούνε ελάχιστα έως πολύ διαφορετική συχνότητα απ' την πραγματική]
και άλλο το θέμα της μουσικής αντίληψης που αναφέρω εδώ και είναι έμφυτη και καλλιεργήσιμη σχεδόν σε όλους. [Είναι η αντίληψη της σχέσης των ήχων μεταξύ τους, η αντίληψη του μουσικού συνειρμού. Αυτή την αντίληψη την έχουν σχεδόν όλοι. Είναι η αντίληψη εν γένει της μουσικής και φυσικά επιδέχεται βελτίωσης]
Όταν ο ίδιος ο δάσκαλος δεν ακολουθεί τα διαστήματα των κλιμάκων που διδάσκει θεωρητικά σε ποιά κατηγορία εντάσσεται;
 

ψαλμός 50ός

Ελένη Ντόβα-Χατζή
Τώρα τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πάρα πολλά, θα αρκεστώ όμως σε ένα: αφού ο φίλος που πιάνει το πα και όχι το Κε, δεν είναι παράφωνος, αλλά χρειάζεται εξάσκηση, ποια είναι αυτή η εξάσκηση;
α) παραλλαγή με τον δάσκαλο;
β) συμψαλμωδία με τον δάσκαλο;
γ) προσπάθεια ταύτισης με τους τόνους κάποιου οργάνου;
δ) ακρόαση ηχογραφημένων μαθημάτων;

Χριστός Ανέστη
Πολύ ωραίο το θέμα που άνοιξες φίλε Γιώργο και αν θέλεις, έχει και πνευματικές προεκτάσεις.

Κάποια καθηγήτρια της Ευρωπαϊκής Μουσικής, έλεγε: "Δεν υπάρχουν παράφωνες φωνές, αλλά απέδευτες φωνές".

Επίσης θα μεταφέρω την συμβουλή του Άρχοντος κ.Δημ.Ιωαννίδη που γράφει στο βιβλίο του:
Για να μπορείς να ψάλλεις άνετα και σωστά ένα μάθημα, χρειάζονται τρία(3) πράγματα: 1)Διάβασμα, 2)Διάβασμα και 3)Διάβασμα
Οι παλιοί Δάσκαλοι, έλεγαν στους μαθητές, να διαβάζουν δέκα(10) φορές παραλλαγή και να δοκιμάζουν μία(1) φορά μέλος. Εάν έκαναν λάθος ή απλώς κόμποιαζαν, άλλες δέκα(10) φορές παραλλαγή και μία(1) φορά μέλος και εάν ξανασυνέβαινε να ξαναγίνει λάθος ή να κομπιάσουν κάπου, άλλες δέκα(10) φορές πάλι παραλλαγή. ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ μπορεί κανείς να μάθει.(Δημ. Ιωαννίδης).

Έτσι λοιπόν, θα έλεγα το παιδάκι που δυσκολεύεται, να του δώσεις ΚΑΙ να ακούει, το μάθημα που γίνεται, ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ.
Σιγά-σιγά, θα αρχίζει να αποδίδει. Δεν φθάνει μόνο η ώρα του μαθήματος. Όταν φεύγει απ΄αυτό, το αυτί του γυρνάει στα λανθασμένα που ίσως έχει μέσα του.
Μην πείς ΠΟΤΕ σε παιδί ότι είναι φάλτσο. Σκέψου την πληγή της ψηχής του.

Όσον αφορά τις πνευματικές προεκτάσεις που προανέφερα.
Δεν κάνουμε κάτι για να έχουμε πάντα ικανοποίηση ΕΜΕΙΣ, αλλά την ικανοποίηση που ΔΙΝΟΥΜΕ στον άλλο. Και σκέψου αυτό το παιδί εκείνη την ώρα που έρχεται σε σένα για νά μάθει, δεν πάει κάπου αλλού που ίσως να μην είναι και καλό. Αν το σταματήσεις μπορεί απογοητευμένο να πάει να γεμίσει αυτή την ώρα κάπου που δεν θα είναι ωφέλιμα γι αυτό.
Και έτσι συντελεί κανείς, ώστε να γίνεται πολλαπλό το καλό. ΚΑΙ θα μάθει με τον καιρό και ίσως μιά μέρα γίνει ένας περίφημος ψάλτης(όπως γράφει κάποιος φίλος σε προηγούμενο μήνυμα) ΚΑΙ το προστατεύεις ΚΑΙ μαθαίνει να γλυκαίνεται κοντά στο Θεό.
Καλή δύναμη στην επίπονη προσπάθειά σου..
Μην σταματήσεις, ΣΥΝΕΧΙΣΕ....
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
διαπίστωσα ότι ήταν κοπιαστικό και για μένα να κάνω μια προσπάθεια που δεν με ανταμείβει ψυχικά με το αποτέλεσμα
Δεν κάνουμε κάτι για να έχουμε πάντα ικανοποίηση ΕΜΕΙΣ, αλλά την ικανοποίηση που ΔΙΝΟΥΜΕ στον άλλο.
Μεγάλες αλήθειες και πικρές είπατε....
Ναι, τις πιο πολλές φορές θέλουμε να "δημιουργήσουμε" ψάλτες, για να πλαισιώσουμε τις χορωδίες ή τα αναλόγιά μας. Δεν είναι κακό αυτό, ο Θεός δοξάζεται.
Αλλά το να αναλώνουμε τον χρόνο μας σε μαθήματα μουσικής ως δημιουργική, πνευματική απασχόληση των παιδιών, χρειάζεται πραγματικά μεγαλοψυχία και υπομονή, που είναι αρετές ελάχιστων ανθρώπων.
 

kostaeri

Μπουσδέκης Κώστας
Μεγάλες αλήθειες και πικρές είπατε....
Ναι, τις πιο πολλές φορές θέλουμε να "δημιουργήσουμε" ψάλτες, για να πλαισιώσουμε τις χορωδίες ή τα αναλόγιά μας. Δεν είναι κακό αυτό, ο Θεός δοξάζεται.

Γιώργο δε συμφωνώ καθόλου. Δε νομίζω να υπάρχει ψάλτης που θέλει να δημιουργήσει ψάλτες για βοηθούς (άλλωστε όταν γίνει ψάλτης, θα πάει κάπου αλλού να ψάλλει). Τόσος κόπος, τόσα χρόνια... Νομίζω, είναι η αγαπη προς τη μουσική -κυρίως. Και η προσπάθεια να διατηρηθεί ανόθευτη "εις τους αιώνας"... Βέβαια, θα έχεις και τη βοήθεια του μαθητή στο αναλόγιο ή στη χορωδία αλλά δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτός είναι ο σκοπός του δασκάλου.
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Ἐχεις δίκιο Κώστα, απλώς λέχθηκε (κάπως εμφατικά) σε αντιδιαστολή με το άλλο άκρο
το να αναλώνουμε τον χρόνο μας σε μαθήματα μουσικής ως δημιουργική, πνευματική απασχόληση των παιδιών
που όντως δεν γίνεται, τουλάχιστον από ψάλτες. Αναφερόμουν δηλαδή στη διάσταση της διδασκαλίας στα πλαίσια της ενοριακής συντροφιάς.
 
Top