Να τονίσω για όσους δεν ξέρουν,ότι δεν ήταν μία απλή συναυλία όπου δόθηκε από την χορωδία του κ.Θ.Βασιλικού μόνο,αλλά ήταν ένα θρησκευτικό μουσικό φεστιβάλ όπου πήραν μέρος όλα τα θρησκευτικά δόγματα.
Έχω δηλώσει ότι ορισμένα πράγματα ισχύουν ανεξάρτητα από χορωδίες και σχολές. Και επειδή έχω κατηγορηθεί για μονομέρεια, το δικό μου σχόλιο πάνω σ' αυτό, εφόσον το φεστιβάλ προωθούσε έναν συγκρητισμό πάνω σε θέματα πίστης, είναι ακριβώς ίδιο με
αυτό το μήνυμα, όπου σχολιάζω τη συμμετοχή χορωδίας της γνωστής σχολής σε διεθνές φεστιβάλ "μυστικιστικής μουσικής" (!), όπου ο χαρακτήρας συγκρητισμού ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.
Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με την άπταιστη χορωδία του Θεόδωρου Βασιλικού, που οι εκτελέσεις της άφησαν εποχή και είναι στην κυριολεξία άφθαστες, όπως το
Ανέβη ο Ιησούς, όπου δεν δίστασα να αποδώσω τα εύσημα στο Θεόδωρο Βασιλικό, παρά την κριτική που του έχω ασκήσει για άλλα θέματα στο παρελθόν. Ο επαγγελματισμός στην κατάρτιση του χορού και ο τέλειος "σπαθί" ήχος σε μέλος και ισοκράτημα είναι πράγματα που σήμερα λείπουν χαρακτηριστικά από κάθε χορωδία. Τις αιτίες καλό θα ήταν να τις ψάξουν οι αρμόδιοι, ως μία βασική θεωρώ προσωπικά τον κακώς εννοούμενο ακαδημαϊσμό που έχει εισχωρήσει τελευταία στη θεωρία και πράξη της μουσικής μας, ανεξάρτητα από μουσικές σχολές. Φοβάται δηλ. κάποιος να πει ή να κάνει κάτι, μήπως πέσει πάνω του ο πέλεκυς του "αντιπαραδοσιακού" κι έτσι λείπει αυτό το ζωντανό ψάλσιμο που ακούγαμε από τους παλιούς καλούς ψάλτες και τις παλιές καλές χορωδίες. Αντ' αυτού, τείνει να επικρατήσει ένα άχρωμο άκουσμα από όσους έχουν γνώση και διάθεση να ψάλουν σωστά, ενώ όσοι δεν "καίγονται" το ρίχνουν στον αμανέ... Και βέβαια υπάρχει και η τρίτη περίπτωση των "νιαουρισμάτων" της γνωστής σχολής, που προσπαθεί κι αυτή σιγά σιγά να απεμπλακεί από τις κακές συνήθεις, φιλότιμη η προσπάθεια και τη διακρίνουμε, δε λέω, αλλά θέλει χρόνο... Έτσι τ' αυτιά μας είναι καταδικασμένα να ακροβατούν ανάμεσα στο ψόφιο και το σκυλάδικο ή... γατίσιο ψάλσιμο! Οι εξαιρέσεις, ευτυχώς, πάντα υπάρχουν και τιμούν τους φορείς τους! Και αυτές είναι προς το παρόν η ελπίδα για κάτι καλύτερο.