Bλ. καὶ αὐτὸ https://ikee.lib.auth.gr/record/269826/files/rizou.pdf φαίνεται ἐνδιαφέρον. Ὅπως φαίνεται στὴν σελ. 32, ἡ ἀφορμὴ δόθηκε ἀπὸ θέματα πρόσβασης. Αὑτὸς ποὺ ἐπέσυρε τὴν προσοχὴ στὶς ἀπαρχὲς τῆς κρίσης ἦταν ὁ διάσημος βυζαντινολόγος Ὀστρογκόρσκυ. Σὲ γενικὲς γραμμὲς τὰ γεγονότα δικαιώνουν τὴν θέση σου, ἀπὸ τὴν δική σου σκοπιά. Ἡ δική μου παρεκκλίνει, βρίσκεται στὴν σελ. 96 (118 τοῦ pdf). Συμπεράσματα ἐπισφαλῆ. Σὲ γενικὲς γραμμὲς συμφωνῶ μαζί σου. Δηλ. τὸ βασικὸ ἐπιχείρημα ἦταν ὅτι: πρέπει νὰ κρατήσουμε τὶς εἰκόνες ἐπειδὴ εἶναι ἡ βίβλος τῶν ἀγραμμάτων. Ἀντίστροφα τὰ ὄργανα τὰ μουσικὰ χρειάζονται μιὰ ἰδιαίτερη ἐξάσκησή ποὺ δύναται νὰ προκαλέσῃ ἀπομονώσεις. Ἕτσι συνδεόνται παραδόξως εἰκόνες καὶ ἀποκλειστικὰ φωνητικὴ μουσική, ἐνῷ στὴν Άναγεννησιακὴ (καὶ τὴν ἀριστοτέλεια) σκέψη συνδέονται ζωγράφος καὶ μουσικός.