Έχει ακούσει άραγε ο άρχοντας πώς λέγανε τον βαρύ τετράφωνο οι προκάτοχοί του, Στανίτσας, Πρίγγος κ.α ή τα βγάζει από το μυαλό του ακολουθώντας ίσως απεδαφοποιημένες θεωρίες; Έχει ακούσει πώς ψέλνει τον βαρύ τετράφωνο ο Μητροπολίτης Σάμου Ειρηναίος το 1930; Αυτό που ψέλνει ο άρχοντας μπορεί να είναι για λίγους μουσικολογιότατους αλλά πάντως όχι λαϊκή εκκλησιαστική μουσική. Με ξένισε το άκουσμα και είμαι στα μοναστήρια-και του Άθω από μικρός-ίσως οι νεώτεροι Βατοπεδινοί να τα λένε έτσι...
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΑ!!! Εύγε για την υπόλοιπη λογοδοσία!
Η φθορά αυτή πάνω στον ζω μπαίνει στον γα και θέλει τον βου δίεση. Κατ' εμέ είναι άλλη μία απόδειξη ότι ο αυτός ζω έχει και την ιδιότητα του γα κι έτσι δύναται να λειτουργεί πότε ως "εναρμόνιος" και πότε ως "διατονικός" [Βάζω εισαγωγικά γιατί δεν αποδέχομαι τον όρο ως ορισμό γένους. Τα γένη κατά την δική μου θεώρηση δεν είναι κατηγορίες στις οποίες κατατάσσονται κάποια μέλη αλλά δείχνουν το μέγεθος της κίνησης των ήχων μέσα στο τετράχορδο, δηλαδή πόσο πολύ χαμηλώνει η παρανήτη(ή λιχανός) χορδή Νη ή γα και πυκνώνουν τα διαστήματα στην υπάτη χορδή Πα ή Κε]. Το κε-ζω λοιπόν είναι ημιτόνιο γιατί αυτό είναι το αρχικό του μέγεθος, όχι γιατί ο κε σηκώνεται αλλά γιατί ο ζω είναι εκ φύσεως χαμηλός όπως έχω αναλύσει κατά καιρούς. Η τρέχουσα θεωρία έχω πει ότι είναι λάθος γιατί δίνει συγκεκριμένο μέγεθος διαστημάτων στον λέγετο, αποξενώνοντας τον από τον τρίτο και τον πρώτο ήχο. Ο λέγετος μπορεί να έχει πολλά μεγέθη διφωνίας, ώστε να προσαρμόζει την διφωνία του βου-δι σε όλες τις διφωνίες -σε όλους τους τους ήχους, έτσι το βου-δι μπορεί και γίνεται πα-γα ή γα-κε ή νη-βου κοκ αναλόγως την περίπτωση . Εδώ θέλει μεγάλη διφωνίας γιατί ο ήχος είναι βαρύς(δευτερότριτο τον ονομάζει ο Δαμασκηνός στην Παρακλητική). Το έψαλλα για να γίνω κατανοητός. Όποιος θεωρεί ότι ψάλλεται αλλιώς ας ανεβάσει κι ηχητικό να δούμε πως θα ακουστεί το δικό του.
